Το 2011 ο Άνταμ Ρίφκιν είχε τις περισσότερες διασυνδέσεις στο LinkedIn στη λίστα με τους 640 πιο ισχυρούς ανθρώπους του Fortune από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο στον πλανήτη. Ξεπερνούσε διαπρεπείς προσωπικότητες όπως ο Μάικλ Ντελ, δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της εταιρείας υπολογιστών Dell, και ο Τζεφ Ουίνερ, διευθύνων σύμβουλος του LinkedIn. Έμεινα άφωνος που ένας ντροπαλός σπασίκλας ο οποίος λάτρευε το Star Trek και τους αναγραμματισμούς κατόρθωσε να χτίσει ένα δίκτυο που περιλάμβανε τους ιδρυτές των Facebook, Netscape, Napster, Twitter, Flickr και Half.com.
Ο Άνταμ Ρίφκιν έχτισε το δίκτυό του λειτουργώντας ως άνθρωπος που εκ φύσεως του αρέσει να δίνει. «Το δίκτυό μου αναπτύχθηκε σιγά σιγά, για την ακρίβεια λίγο μόνο κάθε μέρα, με μικρές χειρονομίες και καλές πράξεις, και χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να φτάσω ως εδώ», εξηγεί ο Ρίφκιν, «και είχα πάντα την επιθυμία να βελτιώνω τις ζωές των ανθρώπων με τους οποίους συνδέομαι».
Advertisment
Στην αναζήτηση του Fortune για τον καλύτερα δικτυωμένο άνθρωπο, και αφού ο Ρίφκιν αναδείχτηκε από το πουθενά νικητής, η δημοσιογράφος που είχε αναλάβει την ιστορία, η Τζέσικα Σαμπόρα, γέλασε δυνατά. «Δεν ήταν έκπληξη που τον είχα ήδη γνωρίσει! Κάποιος μου τον είχε προτείνει για μια ιστορία που ερευνούσα σχετικά με ψηφιακά αγαθά και κοινωνικά δίκτυα».
Η Σαμπόρα, που πλέον εργάζεται στο Facebook, λέει ότι ο Ρίφκιν είναι «τέλεια δικτυωμένος και δεν έφτασε εκεί που είναι σκαρφαλώνοντας στις πλάτες των άλλων και υπολογίζοντας την κάθε του κίνηση. Ο κόσμος στρέφεται στον Άνταμ επειδή ξέρουν ότι είναι ειλικρινής και πρόθυμος να βοηθήσει». Όταν μετακόμισε στη Σίλικον Βάλεϊ για πρώτη φορά, ο Ρίφκιν αισθάνθηκε ότι το να δίνει ήταν ο φυσικός τρόπος να βγει από το καβούκι του.
«Ως ένας πολύ ντροπαλός και απομονωμένος κομπιουτεράκιας, η ιδέα του δικτύου ήταν ο πολικός μου αστέρας», λέει. «Όταν δεν έχεις τίποτα, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που προσπαθείς να κάνεις; Προσπαθείς να κάνεις κάποιες διασυνδέσεις και να δημιουργήσεις μια σχέση που θα σου δώσει την ευκαιρία να κάνεις κάτι για κάποιον άλλο».
Advertisment
Στη σελίδα του Ρίφκιν στο LinkedIn το απόφθεγμά του είναι «θέλω να βελτιώσω τον κόσμο και να μυρίζω όμορφα την ώρα που το κάνω». Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012 49 άνθρωποι έχουν γράψει συστάσεις για τον Ρίφκιν στο LinkedIn, και κανένα του χαρακτηριστικό δεν αναφέρεται περισσότερο από το πόσα προσφέρει. Κάποιος που εξισώνει θα έγραφε και εκείνος συστάσεις για τους ίδιους 49 ανθρώπους, και ίσως να έβαζε και μερικές επιπλέον συστάσεις, αν και δεν ζητήθηκαν, για κάποιες βασικές επαφές του, με την ελπίδα ότι θα ανταπέδιδαν εξίσου.
Ο Ρίφκιν, όμως, δίνει πάνω από πέντε φορές απ’ όσα παίρνει: έχει γράψει στο LinkedIn λεπτομερείς συστάσεις για 265 διαφορετικούς ανθρώπους. «Τίποτα δεν συγκρίνεται με τον τρόπο που βοηθάει ο Άνταμ», λέει ο επιχειρηματίας Ρέιμοντ Ρουφ. «Δίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα λαμβάνει. Είναι μέρος του μάντρα του να βοηθάει».
Το στιλ δικτύωσης του Ρίφκιν, το οποίο είναι υπόδειγμα του πώς οι δοτικοί άνθρωποι έχουν την τάση να προσεγγίζουν τα δίκτυα, έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τον τρόπο που οι παρτάκηδες και οι εξισορροπιστές έχουν την τάση να χτίζουν και να απομυζούν αξία από τις διασυνδέσεις τους. Το γεγονός ότι ο Ρίφκιν δίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα παίρνει είναι βασικό: όσοι παίρνουν και όσοι εξισώνουν δεν θα παραλείψουν να δώσουν μέσα στο περιβάλλον του δικτύου τους, αλλά προτιμούν να δίνουν στρατηγικά, περιμένοντας προσωπικές αποδόσεις που ξεπερνούν ή είναι ίσες με τις συνεισφορές τους.
Όταν οι παρτάκηδες και οι εξισορροπιστές δικτυώνονται, έχουν την τάση να επικεντρώνονται σε αυτούς που μπορούν να τους βοηθήσουν στο άμεσο μέλλον, και αυτό υπαγορεύει το τι, πού και πώς δίνουν. Οι ενέργειές τους έχουν την τάση να εκμεταλλεύονται μια κοινή πρακτική σε σχεδόν όλες τις κοινωνίες του κόσμου, στις οποίες ο κόσμος συνήθως στηρίζει την πρακτική της αμοιβαιότητας: το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο.
Αν με βοηθήσεις, σου είμαι υπόχρεος και αισθάνομαι το καθήκον να σε ξεπληρώσω. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Ρόμπερτ Τσιαλντίνι, οι άνθρωποι μπορούν να αξιοποιήσουν αυτή την πρακτική αμοιβαιότητας δίνοντας όσα θέλουν να λάβουν. Αντί, λοιπόν, να κάνουν εκ των υστέρων χάρες σε όσους τους έχουν ήδη βοηθήσει, οι παρτάκηδες και οι εξισορροπιστές κάνουν το πρώτο βήμα και προσφέρουν χάρες σε ανθρώπους των οποίων τη βοήθεια θα χρειαστούν στο μέλλον. Όπως λέει και ο γκουρού της δικτύωσης Κιθ Φεράτσι στο Never Eat Alone: «Είναι καλύτερα να δίνεις προτού λάβεις».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Adam Grant «Δώσε και θα πάρεις» από την Key Boοks. Δείτε περισσότερα εδώ
