Πολλές χαμένες ζωές
σε αιματηρές μάχες
απλώς ένα απαραίτητο καθήκον-
η φωτεινή πεταλούδα που αναζητούν
στον κρυστάλλινο ήλιο που πυροδοτεί τον τελευταίο πάγο της άνοιξης,
-στη λευκή ομίχλη-
το γενναίο κάλεσμα που ουρλιάζει, σε διαμαρτυρία ενάντια στον θάνατο, χωρίς φωνή.
~~~
Πώς να σου το πω αυτή τη φορά;
Η εποχή της αθωότητας ξεψύχησε στης Δύσης τα στενά…
Ζούμε σε μια απομόνωση συναισθημάτων
που θα γίνει λίμνη δακρύων.
Αντέχεις;
~~~
Η νύχτα απλώνεται και μας τυλίγει από παντού
έχουμε όμως τα αστέρια…του Ουρανού.
Η μέρα, μονότονα, επιστρέφει ξανά και ξανά
κανείς, αγάπη μου δεν αντιδρά.
~~~
Μη παρασυρθείς,
σε εκλιπαρώ
για σένα στη μάχη αυτή θα ριχτώ
Η φωτεινή πεταλούδα που αναζητούν
την έχω κρύψει στον κρυστάλλινο ήλιο
που ποτέ δεν θα βρουν…
~~~
Κι όταν θα μείνουμε λίγοι και καλοί
θα αρχίσουμε από την αρχή-
Τη δική μας Νέα Εποχή.
Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη / Ζωγράφος-Ποιήτρια
