Φλεγμονή είναι το σύνολο των τοπικών και συστηματικών μηχανισμών που ενεργοποιεί ο οργανισμός αντιδραστικά μετά από την επίδραση σε αυτόν διαφόρων βλαπτικών παραγόντων, όπως παθογόνα, χημικά, και τραυματισμένοι ιστοί. Στους παραπάνω παράγοντες έρχονται να προστεθούν και δύο νέοι και αφορούν κυρίως τους άντρες.
Συγκεκριμένα, όπως υποστηρίζει πρόσφατη μελέτη από τη Δανία, οι άντρες που έχουν μείνει μόνοι τους για αρκετά χρόνια ή έχουν χωρίσει με πολλούς συντρόφους εμφανίζουν αυξημένα επίπεδα στους δείκτες φλεγμονής στο αίμα τους, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης διαφόρων παθήσεων, αφού η χρόνια φλεγμονή – κυρίως όσο μεγαλώνει η ηλικία – θεωρείται υπεύθυνη για παθήσεις όπως ο καρκίνος, ο διαβήτης τύπου 2 και η καρδιαγγειακή νόσος. Αν μια τέτοια φλεγμονή, ακόμη και αν είναι χαμηλού επιπέδου, επιμένει για πολλά χρόνια, ο κίνδυνος ασθενειών ακόμη και θανάτου είναι υψηλός.
Advertisment
Το περίεργο είναι ότι δεν ισχύει το ίδιο και για τις γυναίκες όσο μοναχικές και αν είναι ή όσους χωρισμούς και αν έχουν περάσει στη ζωή τους.
Η έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Επιδημιολογίας “journal of Epidemiology & Community Health” από ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την καθηγήτρια Κοινωνικής Ιατρικής Ρίκε Λουντ από το Τμήμα Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης αφορούσε την ανάλυση στοιχείων 4.835 τόμων, από τα οποία τα 3.170 ήταν άντρες και τα 1.442 γυναίκες, από 48 – 62 ετών.
Οι μισοί περίπου από τους συμμετέχοντες στην έρευνα είχαν βιώσει χωρισμό, διαζύγιο ή θάνατο του συντρόφου τους σε κάποια περίοδο της ζωής τους ενώ το 54% των γυναικών και το 49% των ανδρών είχαν ζήσει μόνοι τους για περισσότερο από έναν χρόνο.
Advertisment
Στα δείγματα που πήραν από το αίμα των συμμετεχόντων, οι ερευνητές καταμέτρησαν τους δείκτες φλεγμονής ιντερλευκίνη 6 (IL-6) και C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) και τις συσχέτισαν με την προσωπική τους ζωή.
Τα αποτελέσματα της καταμέτρησης έδειξαν ότι τους υψηλότερους δείκτες φλεγμονής (αύξηση 17%) είχαν οι άνδρες που είχαν βιώσει τους περισσότερους χωρισμούς, όπως επίσης και εκείνοι που είχαν μείνει μόνοι τους για διάστημα μεγαλύτερο από επτά χρόνια (αύξηση 12%).
Οι άνδρες επίσης που είχαν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και πολλά χρόνια μοναξιάς παρουσίαζαν μεγαλύτερη φλεγμονή. Στις γυναίκες δεν βρέθηκε ανάλογη συσχέτιση.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, «Μικροί αριθμοί χωρισμών ή λίγα χρόνια μοναχικής διαβίωσης δεν αποτελούν από μόνα τους κίνδυνο κακής υγείας, αλλά ο συνδυασμός πολλών ετών μοναξιάς και αρκετών χωρισμών, όπως δείχνει η μελέτη μας, επηρεάζουν σημαντικά τα επίπεδα τόσο της CRP όσο και της IL-6. Αν και τα επίπεδα της φλεγμονής είναι χαμηλά, έχουν κλινική σημασία και πιθανότατα συνιστούν παράγοντα κινδύνου για αυξημένη θνησιμότητα» και πρόσθεσαν ότι «καθόλου αμελητέοι αριθμοί ανθρώπων ζουν με τέτοια χρόνια φλεγμονή χαμηλού επιπέδου.
Καθώς ο αριθμός των νοικοκυριών τού ενός ατόμου αυξάνεται κατά τα τελευταία 50-60 χρόνια στις περισσότερες χώρες υψηλού εισοδήματος, αυτή η ομάδα ανθρώπων, που έχει περάσει από αλλεπάλληλους χωρισμούς σε σχέσεις ή που ζει μοναχικά για διάφορους λόγους, αποτελεί ομάδα υψηλού κινδύνου από άποψη υγείας».
