Χρόνο έχεις… Ώρα όμως έχεις;

Χρόνο έχεις καθώς είναι αδυσώπητος και ασταμάτητος. Ώρα όμως έχεις;! Προλαβαίνεις να κάνεις όλα του χρόνου τα χατίρια;!

Σηκώνεις τα πόδια σου και λογαριάζεις τα βήματά σου σύμφωνα με τον δρόμο που θέλησες να κάνεις. Άλλοτε περπατάς αργά και σταθερά για την σύντομη πορεία που χαράζεις. Υπολογίζεις ότι προλαβαίνεις και πατάς γερά στα πέλματα σου. Έχεις χρόνο μπροστά σου και πορεύεσαι μαζί του σαν διάγραμμα αυξανόμενο. Δεν σε ενδιαφέρει να κάνεις και άλλα πράγματα αφού σφουγγίζεις τον ιδρώτα της νιότης σου και στάζει σαν νέκταρ των θεών.

Σου ανήκει το σήμερα και το αύριο και ο χρόνος μοιάζει ακίνητος, για σένα σταματάει να τρέχει. Άλλοτε βαδίζεις κάτι γρηγορότερα για να χωρέσεις μέσα στον ασκό και άλλο νερό και άλλο κρασί και άλλο νέκταρ. Εφοδιάζεσαι κάποιες φορές με καλούδια απαραίτητα και ενίοτε με άχρηστα πράγματα ένεκα εγωισμού. Στον ορίζοντα σου δεν υπάρχει ο χρόνος σαν εμπόδιο. Είναι αόρατος…

Advertisment

Έχεις χρόνο!

Δεν ξέρεις που θα τελειώσει το ταξίδι και δεν σε ενδιαφέρει να μάθεις. Είναι κάτι πολύ μακρινό και το απωθείς σαν πεπρωμένο που δεν το αποφεύγεις ποτέ. Αν κουραστείς θα ξαποστάσεις να πάρεις μια ανάσα. Να πάρεις το χρόνο σου. Θα στύψεις τον ιδρώτα σου και θα έχει λίγο μαλακώσει. Θα έχει μεστώσει σαν οίνος σε βαρέλι δρύινο. Στη στάση αυτή θα αρχίσεις να γεύεσαι την έννοια του χρόνου και να την εκτιμάς. Τώρα είναι σύμμαχος και εργαλείο προς όφελος σου. Θα συνεχίσεις όμως να περπατάς κάνοντας λάθη και μαθαίνοντας. Έχεις μπροστά σου χρόνο να ωριμάσεις και εσύ.

Χρόνο έχεις, αλλά!

Έρχονται κάποιες στιγμές όμως που ο δρόμος αλλάζει και φέρνει κάτι απότομες στροφές που σε τραντάζουν. Βλέπεις την κλεψύδρα να τελειώνει και από εκεί που ήσουν άτρωτος και δυνατός ξαφνικά γίνεσαι ευάλωτος και εφήμερος. Ένα τίποτα μπροστά στο σύμπαν σαν βάτος που κλαδεύεται στους φράχτες της αυλής. Εκεί ο ιδρώτας παγώνει. Δεν μπορείς να προσδιορίσεις την σημασία του χρόνου, παρά μόνο να την κοιτάξεις κατάματα σαν κλέφτρα πλάνη. Θυμώνεις για την εξαπάτηση αυτή. Για την ψευδαίσθηση του αιώνιου και ατέλειωτου λεπτού στο ρολόι. Θυμώνεις για την αφέλεια που έμοιαζε να είχε…

Κάπως έτσι μαθαίνεις την ώρα, τη στιγμή…

Χρόνο έχεις καθώς είναι αδυσώπητος και ασταμάτητος. Ώρα όμως έχεις;! Προλαβαίνεις να κάνεις όλα του χρόνου τα χατίρια;!
Είναι η ώρα σύμμαχος του ή εχθρός του;!

Advertisment

Εκεί θα το βιώσεις ατομικά σαν αποκάλυψη!

About
Latest Posts

Τάσος Βακφάρης

Ο Τάσος Βακφάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα την άνοιξη του 1984. Εργάζεται ως αναπληρωτής σε σχολείαγενικής και ειδικής αγωγής με εξατομικευμένα προγράμματα υποστήριξης και φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Τον Ιούλιο του 2018 απέσπασε το τρίτο βραβείο στον έβδομο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης που υλοποιήθηκε από τον πολιτιστικό-κοινωνικό φορέα "Αμφικτυονία Ελληνισμού" με θέμα, ο απανταχού ελληνισμός και οι διαχρονικές του αξίες.

Latest posts by Τάσος Βακφάρης (see all)