Πριν από λίγες εβδομάδες μπήκα στα 30 έτη ζωής. Γενικά, ένιωθα ευχαριστημένος με την κατεύθυνση που είχα δώσει στη ζωή μου, την προσωπική μου ανάπτυξη. Ένιωθα ευχαριστημένος με τις σχέσεις μου. Είμαι άνθρωπος που απολαμβάνει την διαδικασία γήρανσης. Ή έτσι νόμιζα.
Τη μέρα των γενεθλίων μου πέρασα υπέροχα. Και ξαφνικά, μετά από λίγες ημέρες, ήρθαν στην επιφάνεια σκέψεις πρωτόγνωρες. Αίφνης, η οπτική που είχα για τη ζωή άλλαξε. Γέμισα αμφιβολία, για το πού ξοδεύω την ενέργεια, τη δημιουργικότητα, το χρόνο μου.
Advertisment
Δεν ξέφυγα από την κρίση των 30. Κατά τη διάρκειά της, χρειάστηκε να έρθω αντιμέτωπος με ορισμένους μύθους για τη γήρανση και να επιλέξω να δω τα πράγματα διαφορετικά. Κι εδώ παραθέτω αυτούς τους μύθους.
4 μύθοι για τη γήρανση που καταρρίπτονται
Πρέπει να νιώθουμε «ενήλικες»
Με ορισμένους τρόπους, νιώθω ώριμος. Με άλλους όχι. Υπάρχουν ακόμα φορές που ενστικτωδώς θέλω να ζητήσω βοήθεια από τη μητέρα μου, όπως όταν μετακόμισα και δυσκολεύτηκα να μάθω ορισμένα νέα πρακτικά στοιχεία. Αυτή η «έκκληση» για βοήθεια την οποία δεν συνηθίζω μου θύμισε ότι δεν υπάρχει ο πλήρης προσδιορισμός «ενήλικας».
Υπάρχουν συνεχώς πεδία στα οποία χρειάζεται να αναπτυσσόμαστε, να ωριμάζουμε, να μαθαίνουμε συνεχώς. Πάντα όμως θα υπάρχει το εσωτερικό μας παιδί που θα χρειάζεται εκείνη την παιδική βοήθεια.
Advertisment
Τρίτη ηλικία σημαίνει σοφία
Υπάρχει ένα, θα λέγαμε, ασυνείδητο στερεότυπο που συνδέει αυτόματα τη γήρανση με την σοφία. Άλλωστε, οι εμπειρίες φέρνουν μαθήματα και παθήματα, σωστά; Όμως, σοφία είναι τα μαθήματα που παίρνουμε από τις εμπειρίες και η εφαρμογή αυτών των μαθημάτων. Κάποιος που έχει την ίδια εμπειρία 100 φορές, αλλά δεν μαθαίνει από αυτή, δεν καταφέρνει να αναπτυχθεί, ούτε προσθέτει σοφία.
«Όλα είναι μια κατηφόρα μετά…»
Αυτή η στάση είναι αρκετά κοινή. Αλλά είναι απλώς μια οπτική. Όπως και ο μύθος ότι τα νιάτα είναι διασκέδαση, τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας. Αλλά έχουμε μια επιλογή να κάνουμε σε κάθε στάδιο, σε κάθε κεφάλαιο και σε κάθε δεκαετία της ζωής μας. Αγάπησα τη δεκαετία των 20 και τις εμπειρίες που έζησα, αλλά τώρα στα 30 γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου. Ποιος ξέρει πόσο ανακουφιστικά και διασκεδαστικά θα είναι τα 40 μου;
«Μέχρι τότε πρέπει να έχεις γίνει…»
Θα πρέπει να είσαι οικονομικά σταθερός. Θα πρέπει να έχεις μια ανελισσόμενη καριέρα. Να είστε με έναν αφοσιωμένο σύντροφο και ίσως να έχεις κάνει παιδιά. Πρέπει, πρέπει, πρέπει. Το συμβατικό μονοπάτι των προσδοκιών, το σπίτι, τα παιδιά, ο γάμος, η οικονομική σταθερότητα, όλα αυτά δημιουργούν πρέπει.
Πάντα όμως να αμφισβητείτε τα πρέπει. Δεν είναι πραγματικότητες και οι εναλλακτικές είναι αμέτρητες. Και είναι εντάξει αν για παράδειγμα μέχρι τα 50 δεν έχετε αποκτήσει πλήρη επίγνωση για το τι θέλετε από τη ζωή σας.
Ricky Derisz
