Η φύση, με όλη της την μεγαλειότητα, μας δείχνει τη δύναμη της ωριμότητας. Έχει περάσει τόσα πολλά που της αξίζει να απολαμβάνει τα αποτελέσματα των προσπαθειών της και να μοιράζεται αυτά τα δώρα της ολοκλήρωσης του κόσμου.
Το να ακολουθούμε το παράδειγμα της φύσης αποτελεί μια πράξη θαρραλέα, παρά το γεγονός ότι το να μεγαλώνουμε και να γερνάμε στην κοινωνία μας συχνά συνεπάγεται ότι απομονωνόμαστε και παύουμε να ακουγόμαστε.
Advertisment
Υιοθετώντας μια πιο πνευματική προσέγγιση στη γήρανση
Οι έρευνες δείχνουν ότι ζούμε για όλο και περισσότερα χρόνια. Αν αυτό ισχύει, τότε τι μπορούμε να κάνουμε τώρα που είμαστε μικρότεροι ώστε να μη μετανιώσουμε αργότερα για τη ζωή που κάναμε;
Υπάρχει κάτι βαθιά μέσα μας, η κρυφή μας κατανόηση, που μας οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι αποκτάμε τόσα πολλά μέσω της ωρίμανσης: την αίσθηση της εκπλήρωσης, τη δύναμη της συγχώρεσης, το αντίδοτο της γενναιοδωρίας και τη σοφία.
Αποδεχόμενοι το γεγονός ότι ακόμα κι αυτή ακριβώς τη στιγμή, βρισκόμαστε μια μέρα πιο κοντά στην τρίτη ηλικία, ένα λεπτό πιο κοντά στο θάνατο ή στην πρώτη ρυτίδα, μαθαίνουμε να εκτιμάμε αυτά που έχουμε όσο τα έχουμε. Μαθαίνουμε να αγαπάμε το σώμα μας περισσότερο παρά να το κρίνουμε αυστηρά και να συνδεόμαστε με την κοινότητα και την οικογένειά μας όσο ακόμα μπορούμε. Να θυμόμαστε πάντα ότι «και αυτό θα περάσει».
Advertisment
Είναι πιθανό ένα μεγάλο ποσοστό του πόνου που βλέπουμε γύρω μας να πηγάζει από την ακραία ανωριμότητα; Αν αυτό ισχύει, τότε ίσως αν αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας που γερνά, αν τον αποδεχτούμε δηλαδή, να χτίσουμε την αυτοπεποίθησή μας και αυτή θα γίνει μέρος μιας πολύτιμης σοφίας τόσο για τη δική μας ζωή όσο και για την κοινωνία.
Η παρουσία της ώριμης φωνής μέσα μας μπορεί να σπάσει τον φαύλο κύκλο της αντιδραστικότητας και να ανοίξει το δρόμο προς τη χάρη της δεκτικότητας.
Η αξία της εσωτερικής «γηραιότερης φωνής» μας
Στην εποχή της υπερπληροφόρησης και των συναισθημάτων που αυτή προκαλεί, ας αφουγκραστούμε την εσωτερική φωνή της ωριμότητας και της εμπειρίας. Εκείνης της φωνής που μας προειδοποιεί να επιβραδύνουμε, να χαλαρώσουμε τους ρυθμούς μας.
Είναι εκείνη που γνωρίζει τη μάθηση, την επούλωση και παίρνει τον χρόνο της. Που είναι υπομονετική και ξέρει ότι αυτό που κάποια στιγμή λάβαμε ως δεδομένο, την αμέσως επόμενη στιγμή μπορεί να μην είναι πια.
Που έχει το θάρρος να ρωτήσει: γιατί όλη αυτή η εστίαση στις πληροφορίες και στη διανόηση και γιατί υπονομεύουμε τη διαίσθηση; Γιατί είμαστε προγραμματισμένοι να εμπιστευόμαστε μόνο τα δεδομένα που μας δίνουν; Γιατί δεν κάνουμε περισσότερες ερωτήσεις;
Ο γηραιότερος, ωριμότερος εαυτός μας κάνει παύσεις για να επεξεργαστεί πριν φτάσει σε συμπεράσματα και πάρει αποφάσεις και προχωρά στη ζωή με εμπιστοσύνη στην εμπειρία και τη σοφία. Έχει περάσει τόσα πολλά, όμως και πάλι επιλέγει να παραμένει ανοιχτός.
Πρακτικές για να συνδεθούμε με τη σοφία του γηραιότερου εαυτού μας
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε αυτή τη σοφία μέσα μας – απλώς χρειάζεται να την εξασκήσουμε. Οι παρακάτω δύο τρόποι μπορούν να σας βοηθήσουν να το πετύχετε, ξεκινώντας κιόλας από σήμερα:
1. Αυτή την εβδομάδα, κάντε μια καλή πράξη για έναν ηλικιωμένο
Ακόμα κι αν είναι απλό γεια καθώς περνάτε από μπροστά του στο δρόμο. Δείξτε τους ότι είναι ορατοί και ότι ακούγονται.
2. Σκεφτείτε και γράψτε πάνω στην ακόλουθη πρόταση:
«Ασχέτως της βιολογικής μας ηλικίας, πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ωριμότητα για να σκεφτούμε και να πλοηγηθούμε μέσα στον κόσμο;». Δώστε στον εαυτό σας 10 λεπτά για να γράψει ό,τι μπορεί να σκεφτεί πάνω σε αυτό.
Deborah Hanekamp
