Αυτοάνοσες λέγονται οι παθήσεις εκείνες που προκαλούνται από υπερβολική ή λανθασμένη απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος απέναντι στον ίδιο τον οργανισμό και περιλαμβάνουν περισσότερες από 80 διαταραχές, που μπορούν να προσβάλλουν σχεδόν οποιοδήποτε μέρος του σώματος.
Αν και αποτελούν την τρίτη πιο συχνή κατηγορία ασθενειών μετά τον καρκίνο και την καρδιακή νόσο, οι αιτίες που τις προκαλούν δεν έχουν γίνει ακόμη κατανοητές. Αυτό που πιθανολογείται είναι ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης αυτοάνοσων ασθενειών, όταν μάλιστα συνυπάρχουν και γενετικοί παράγοντες.
Advertisment
Στην αναζήτηση των αιτίων που προκαλούν τις αυτοάνοσες παθήσεις, ερευνητές με επικεφαλής τον δρα Τζιοβάνι Αντάμι από το Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Βερόνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό “RMD Open”, ανέλυσαν τα στοιχεία από 81.363 ανθρώπους, από τους οποίους το 92% ήταν γυναίκες, με μέση ηλικία τα 65 έτη και 9.723 από αυτούς, δηλαδή το 12% είχαν διαγνωσθεί με κάποια αυτοάνοση πάθηση, στο διάστημα μεταξύ 2016 και 2020.
Σε συνεργασία με 617 μετεωρολογικούς σταθμούς της Ιταλίας, οι ερευνητές εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της ποιότητας του αέρα και της πιθανότητας εμφάνισης αυτοάνοσης νόσου.
Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι, η έκθεση στη ρύπανση του αέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης αυτοάνοσης ασθένειας και ιδιαίτερα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου.
Advertisment
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, ο αυξημένος κίνδυνος αυτοάνοσης ασθένειας σχετίζονταν με αυξημένα επίπεδα κυρίως σωματιδίων (ΠΜ10) ως εξής:
Για κάθε αύξηση των σωματιδίων κατά 10 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα (μg/m3) ο κίνδυνος για αυτοάνοση νόσο αυξήθηκε κατά 7%.
Η μακρόχρονη έκθεση σε επίπεδα σωματιδίων ΡΜ10 (με διάμετρο μικρότερη των 10 εκατομμυριοστών του μέτρου) άνω των 30 μg/m3 και των σωματιδίων ΡΜ2,5 (με διάμετρο μικρότερη των 2,5 εκατομμυριοστών του μέτρου) άνω των 20 μg/m3 συσχετίστηκε με μία αύξηση κατά 12% και 13%, αντίστοιχα, του κινδύνου για αυτοάνοση πάθηση.
Τα παραπάνω αποτελέσματα ισχύουν κυρίως για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τις παθήσεις των συνδετικών ιστών όπως η οστεοαρθρίτιδα και για τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου όπως είναι η ελκώδης κολίτιδα.
Η μακρόχρονη έκθεση στους ρύπους του αέρα λόγω των οχημάτων και των βιομηχανιών σχετίστηκε με αύξηση κατά 40% για ρευματοειδή αρθρίτιδα, κατά 20% για φλεγμονώδη νόσο του εντέρου και 15% για αυτοάνοσες παθήσεις των συνδετικών ιστών.
