Οι βραδύποδες (sloth) αναπαριστούν την οκνηρία στη δυτική κουλτούρα λόγω της φήμης ότι κοιμούνται πολύ (αν και στην πραγματικότητα κοιμούνται λιγότερο από 10 ώρες τη νύχτα στην άγρια φύση). Πράγματι, αν το εξετάσουμε μέσα από το πρίσμα αξιών του μεσαιωνικού Καθολικισμού, αυτός ο χαριτωμένος, γούνινος φίλος πρέπει πραγματικά να είναι ένας δαίμονας που παρασέρνει τον άνθρωπο στην αιώνια καταδίκη της ανάπαυλας.
Μήπως αυτή η αντίληψη είναι όμως λανθασμένη; Εάν η νωθρότητα σημαίνει αποφυγή ευθύνης και αποτυχία επίτευξης σημαντικών στόχων, τότε πιθανότατα ναι. Αλλά αν η νωθρότητα σημαίνει ύπνο περισσότερο από 7 ώρες τη νύχτα, τότε πρέπει να ξανασκεφτούμε τις αξίες μας.
Advertisment
Μια δημοσκόπηση του 2013 διαπίστωσε ότι ο μέσος Αμερικανός κοιμάται 6,8 ώρες τη νύχτα, με το 40 τοις εκατό αυτών να μην συμπληρώνουν καν το συνιστώμενο ελάχιστο των 7 ωρών. Σύμφωνα με το Nationwide Children’s Hospital, ο μέσος έφηβος κοιμάται λίγο περισσότερο από 7 ώρες τη νύχτα, ενώ στην πραγματικότητα χρειάζεται τουλάχιστον 9 ώρες.
Ωστόσο, η κοινωνία συνεχίζει να λειτουργεί … σαν ένα εύθραυστο, κακορυθμισμένο ρολόι. Σύμφωνα με τον νευροεπιστήμονα του ύπνου Μάθιου Γουόκερ, «ο αριθμός των ατόμων που μπορούν να επιβιώσουν με 6 ώρες ύπνου ή λιγότερο χωρίς μετρήσιμη δυσλειτουργία στρογγυλοποιείται σε έναν ολόκληρο αριθμό και είναι το μηδέν». Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι ενήλικες χρειάζονται 7 έως 9 ώρες ύπνου ανά διανυκτέρευση για να είναι υγιείς.
Δεν έχετε πειστεί; Για να εκτιμήσετε πραγματικά την ανθρώπινη ευαισθησία στον ύπνο, σκεφτείτε τη θερινή ώρα (DST). Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν μια ώρα ύπνου όταν τα ρολόγια «κινούνται προς τα εμπρός» την πρώτη Κυριακή του DST. Σαν ένα σκληρό πείραμα, παρακολουθούμε τις συνέπειες για την υγεία αυτής της παράξενης σταδιακής αλλαγής: καρδιακές προσβολές και ακόμη και αυτοκτονίες παρατηρείται ότι αυξάνονται την επόμενη εβδομάδα καθώς οι οργανισμοί μας δέχονται άγχος από την ξαφνική αλλαγή.
Advertisment
Αν και μπορεί να νιώθουμε ότι δεν κάνουμε τίποτα όταν κοιμόμαστε, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι κοιλίες γεμάτες με υγρά του εγκεφάλου ανοίγουν και επιτρέπουν την αποστράγγιση θανατηφόρων τοξινών, οι ίδιες εκείνες πλάκες αμυλοειδούς που προκαλούν τη νόσο Alzheimer.
Εκτός από την προστασία από το Αλτσχάιμερ, ο ύπνος ενισχύει γενικά το ανοσοποιητικό σύστημα και μας προστατεύει από τον καρκίνο. Επειδή ο καθημερινός μας κύκλος ύπνου, ή ο κιρκάδιος ρυθμός, φαίνεται να ρυθμίζει πολλές βιολογικές λειτουργίες, μια νύχτα ελαφρού ύπνου δημιουργεί εμπόδια στην διατήρηση της υγείας μας.
Επιπλέον, συχνά αποτυγχάνουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη τη στέρηση ύπνου τόσο σοβαρά όσο και η επήρεια από αλκοόλ, παρόλο που και οι δύο βλάπτουν αμέσως τη συμπεριφορά και τις γνωστικές μας ικανότητες. Σύμφωνα με τον Μάθιου Γουόκερ, «Μετά από 20 ώρες εγρήγορσης, είμαστε τόσο νοητικά εξαντλημένοι και αποσυντονισμένοι, όπως όταν μεθάμε».
Στον δυτικό κόσμο, αντιμετωπίζουμε ένα τέτοιο μεγάλο πρόβλημα. Από εργοδότες έως γκουρού αυτοβοήθειας, από σχολικούς συμβούλους έως γενικά ευφυείς και επιτυχημένους ανθρώπους υποστηρίζουν ότι αν κοιμόμαστε λιγότερο, πετυχαίνουμε και περισσότερα, ενώ θα έπρεπε ξεκάθαρα να κάνουν το αντίθετο. Ακόμα και όταν δεν μας λένε ρητά να κοιμόμαστε λιγότερο, συμβουλές που συχνά «περνούν για σοφία», αφήνουν λίγο χώρο για 8 ώρες ύπνου.
Και όπως αναφέρει ο Γουόκερ, «Βρισκόμαστε με τον ύπνο εκεί όπου βρισκόμασταν με το κάπνισμα πριν από 50 χρόνια. Είχαμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την συσχέτιση με σοβαρά νοσήματα, αλλά ο κόσμος δεν το γνώριζε, κανείς δεν τους είχε γνωστοποιήσει επαρκώς την επιστήμη του καπνίσματος. Το ίδιο νομίζω ότι ισχύει για τον ύπνο αυτή τη στιγμή».
CreativityPost/ Joel Frohlich
