Σε μια σχέση, τα ζευγάρια έχουν αποφασίσει να παραμείνουν μαζί, παρόλο που η σχέση ή ο σύντροφος μπορεί να μην είναι απαλλαγμένοι από τις ατέλειές τους. Ίσως εσείς και ο σύντροφός σας να είστε μαζί αρκετό καιρό για να γνωρίζετε πολλές από αυτές τις ατέλειες. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που ανησυχείτε ότι υπάρχει κάτι που σας έχει διαφύγει από τον σύντροφό σας και αξίζει την προσοχή σας;
Ο σύντροφός σας, για παράδειγμα, μπορεί να είναι γενναιόδωρος, αλλά σε υπερβολικό βαθμό, με αποτέλεσμα να είναι εύπιστος όταν συγγενείς ή φίλοι του ζητούν δάνειο. Είναι σπουδαίο που ο/η σύντροφός σας ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την ευημερία των άλλων, αλλά, από την άλλη πλευρά, ο προϋπολογισμός σας μπορεί να μην αντέχει αυτές τις καλές προθέσεις.
Advertisment
Μπορεί να είναι δύσκολο να αποσυνδέσετε τις αντιλήψεις σας για τον/τη σύντροφό σας από την αγάπη και την έλξη που νιώθετε προς αυτόν/ή. Πράγματι, όσο περισσότερο καιρό είστε μαζί, τόσο περισσότερο η αντίληψή σας για τον σύντροφό σας μπορεί να αρχίσει να αναμειγνύεται με την αντίληψή σας για τον εαυτό σας.
Οι μακροχρόνιες αφοσιωμένες σχέσεις συνεπάγονται την επικάλυψη των ατομικών ταυτοτήτων σε σημείο που πολλά από τα όρια εαυτού-άλλου να εξαφανίζονται. Σε αυτό το σημείο, μπορεί να αισθανόμαστε τόσο έντονη την ανάγκη να βλέπουμε τον/τη σύντροφό μας να είναι το ίδιο ενάρετος/η όσο θεωρούμε εμάς. Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις στην ψυχολογία ότι οι περισσότεροι μη καταθλιπτικοί άνθρωποι τείνουν να έχουν μια θετική, αν όχι ιδιοτελή προκατάληψη στην αξιολόγηση της δικής τους συμπεριφοράς. Όσο περισσότερο η ταυτότητά μας συγχωνεύεται με εκείνη του συντρόφου μας, τόσο περισσότερο αυτή η προκατάληψη μπορεί να έρθει να παρεμποδίσει την ακριβή κρίση μας για τη συμπεριφορά του.
Η σύνδεση στη σχέση και η συγχώνευση των ταυτοτήτων
Σύμφωνα με τον Adam Galovan και τους συνεργάτες του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα, η κατάσταση της «σχεσιακής συνδεσιμότητας» αρχίζει να αναδύεται καθώς τα ζευγάρια εγκαθιδρύουν μια σύνδεση με «την ίδια την ψυχή του άλλου». Αναφερόμενοι σε προηγούμενες εργασίες τους, οι συγγραφείς ορίζουν αυτή την αίσθηση οικειότητας ως «μια πολυδιάστατη κατασκευή της συνδεσιμότητας του ζευγαριού». Τα τρία βασικά της στοιχεία είναι «η αμοιβαία φιλία, η οικειότητα και το ανήκειν».
Advertisment
Όλα αυτά ακούγονται υπέροχα, αλλά έχει άραγε η υψηλή αίσθηση σχεσιακής συνδεσιμότητας κάποια σχέση με την ικανοποίησή μας από τον/τη σύντροφο; Και είναι προτιμότερο να έχουμε αυτή τη σχεσιακή συνδεσιμότητα, με τα τυφλά σημεία κλπ., παρά μια πιο βασισμένη στην πραγματικότητα αντίληψη για τον σύντροφό μας; Δεν είναι προτιμότερο, επιπλέον, να εστιάζουμε στις διαδικασίες που μπορούν να διατηρήσουν την ικανοποίηση από τη σχέση, όπως η ικανότητα επικοινωνίας, παρά σε κάποια άμορφη αίσθηση ανάμειξης της ταυτότητας;
Όπως επισημαίνουν οι Καναδοί συγγραφείς, φαίνεται όντως να υπάρχει διαφορά μεταξύ ικανοποίησης και σύνδεσης, γεγονός που καθιστά τα δύο αυτά στοιχεία όχι απαραίτητα ισότιμα όσον αφορά την κατανόηση της ουσίας μιας καλής σχέσης. Το τυπικό μοντέλο ικανοποίησης-επικοινωνίας της σχέσης, προτείνουν ότι παρέχει μια «λεπτή» κατανόηση της σχέσης ενός ζευγαριού, που σημαίνει ότι ξεφλουδίζει μόνο την επιφάνεια.
Συγκρίνοντας την έρευνα για την ικανοποίηση από τη σχέση με τη γενικότερη έρευνα για την ικανοποίηση από τη ζωή, οι Galovan et al. σημειώνουν ότι οι άνθρωποι μπορεί να λένε ότι είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, αλλά να μην αισθάνονται ότι η ζωή τους παρέχει νόημα. Τα ζευγάρια που επικοινωνούν καλά μπορεί να μην έχουν τον «βαθύ» δεσμό που υφαίνει την ταυτότητά τους και, ως εκ τούτου, δεν βιώνουν ποτέ πραγματικά μια πιο βαθιά αίσθηση ότι εργάζονται προς την επίτευξη παρόμοιων στόχων ζωής.
Η έρευνα
Αν είναι αλήθεια ότι η σχεσιακή συνδεσιμότητα και η ικανοποίηση σηματοδοτούν διαφορετικά επίπεδα οικειότητας, τότε θα πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές μετρήσεις για την αξιολόγηση των δεσμών των συντρόφων μεταξύ τους από τις τυπικές μετρήσεις που χρησιμοποιούνται στις περισσότερες έρευνες για τα ζευγάρια. Η ερευνητική ομάδα δοκίμασε αυτή την υπόθεση σε ένα διεθνές δείγμα 615 ζευγαριών με μέσο όρο ηλικίας 46 ετών (από 18-89), τα περισσότερα από τα οποία (84%) ήταν σε ετεροφυλόφιλες σχέσεις και κατά μέσο όρο 19 χρόνια μαζί.
Για τη μέτρηση της ικανοποίησης από τη σχέση με την παραδοσιακή έννοια, οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν ένα ερωτηματολόγιο 4 ερωτήσεων με βαθμολογία 6 σημείων σε στοιχεία όπως: «Σε γενικές γραμμές, πόσο ικανοποιημένος είστε από τη σχέση σας;». Για να καταγράψουν τη σχεσιακή συνδεσιμότητα, η οποία ορίζεται ως περιλαμβάνουσα την αίσθηση του ανήκειν, της φιλίας και της οικειότητας, οι συγγραφείς στράφηκαν στην προσαρμογή στοιχείων από διάφορα υπάρχοντα ερωτηματολόγια που θεώρησαν ότι θα ταίριαζαν στο σκοπό αυτό. Παραδείγματα αυτών των στοιχείων είναι: «Νιώθω ότι με αγαπούν και με φροντίζουν σε αυτή τη σχέση», «Ο σύντροφός μου και εγώ μοιραζόμαστε πολλές θετικές αναμνήσεις» και «Σε ποιο βαθμό αισθάνεστε ότι εσείς και ο σύντροφός σας είστε ένα;».
Όπως μπορούμε να δούμε ήδη από τα ίδια τα παραδείγματα ερωτήσεων, υπάρχει πράγματι διαφορά μεταξύ αυτού του «λεπτού» μέτρου ικανοποίησης και των βαθύτερων που απαιτούν να πρέπει να σκεφτείτε τη σχέση σας ως μια κοινή εμπειρία. Περνώντας στα ευρήματα, οι συγγραφείς κατέληξαν σε 4 κατηγορίες:
– Άνθιση: υψηλά ποσοστά τόσο στην ικανοποίηση όσο και στη συνδεσιμότητα
– Μαρασμός: χαμηλή ικανοποίηση και συνδεσιμότητα
– Συνδεδεμένοι, λιγότερο ικανοποιημένοι: υψηλά ποσοστά στη συνδεσιμότητα αλλά χαμηλά στην ικανοποίηση
– Ικανοποιημένοι, λιγότερο συνδεδεμένοι: χαμηλή συνδεσιμότητα αλλά υψηλή ικανοποίηση.
Τι θα σήμαινε για την υγεία της σχέσης σας να έχετε συνδεσιμότητα ακόμη και αν δεν βαθμολογούσατε υψηλά την ικανοποίηση; Όπως αποδείχθηκε, σύμφωνα με τις προβλέψεις της ερευνητικής ομάδας των Galovan et al., όσοι ανήκαν στην ομάδα με υψηλή συνδεσιμότητα και χαμηλή ικανοποίηση σημείωσαν πράγματι υψηλότερες βαθμολογίες σε μια σειρά άλλων μετρήσεων, όπως ισχυρότερη δέσμευση στη σχέση, μεγαλύτερη εστίαση στο σύντροφο παρά στον εαυτό, περισσότερος χρόνος μαζί σε δραστηριότητες με νόημα, λιγότερη ασάφεια σχετικά με τη σχέση και μεγαλύτερη τάση να βλέπουν τον σύντροφο ως ενάρετο.
Γιατί ένα τυφλό σημείο μπορεί να ωφελήσει τη σχέση μας
Κοιτάζοντας αυτή την τελευταία σειρά ευρημάτων, τα ζευγάρια που αισθάνονταν ότι οι ταυτότητές τους συγχωνεύονταν με υγιή και ισχυρά συνδεδεμένο τρόπο είχαν επίσης την τάση να βλέπουν τους συντρόφους τους με πιο θετικό τρόπο. Οι ιδιαίτερα συνδεδεμένοι είχαν υψηλές εκτιμήσεις για τους συντρόφους τους ως ενάρετα άτομα. Ήταν αλήθεια σε γενικές γραμμές ότι οι πιο υψηλά συνδεδεμένοι ήταν επίσης πιο ικανοποιημένοι, αλλά διαχωρίζοντας αυτούς τους παράγοντες, οι συγγραφείς μπόρεσαν να διαπιστώσουν αυτή τη βασική διάκριση στο υποκείμενο πλαίσιο της σχέσης ενός ζευγαριού.
Όπως και στην έρευνα σχετικά με την ατομική ικανοποίηση και την αίσθηση του νοήματος της ζωής, τα αποτελέσματα της μελέτης ρίχνουν φως στο πρόβλημα που ενέχει το «παράδοξο της επιδίωξης της ευτυχίας». Αν μπείτε στη σχέση σας αποφασισμένοι να την έχετε ως πηγή ευτυχίας ή ικανοποίησης, η ικανότητά σας να δημιουργήσετε βαθύτατους δεσμούς με τον σύντροφό σας μπορεί να μείνει στο περιθώριο. Η επιθυμία να έχετε μια ευτυχισμένη σχέση, όπως σημειώνουν οι συγγραφείς, «οδηγεί σε μια παράξενη κατάσταση όπου ο γάμος έχει μεγαλύτερη αξία και ταυτόχρονα είναι πιο εύθραυστος από ποτέ άλλοτε».
Κοιτάζοντας κριτικά τον σύντροφό σας και αξιολογώντας αν κάθε πτυχή της συμπεριφοράς του είναι «ικανοποιητική», μπορεί να πέσετε θύμα αυτής της προσέγγισης που δεν οδηγεί σε νίκη. Αντίθετα, στρεφόμενοι και λίγο στο «τυφλό σημείο», επιτρέπουμε στα ελαττώματα του συντρόφου μας να διαφύγουν της ανίχνευσης με τον ίδιο τρόπο που διαφεύγουν τα δικά μας όταν εφαρμόζουμε την εγωκεντρική προκατάληψη στη δική μας συμπεριφορά. Επιστρέφοντας στην περίπτωση του υπερβολικά γενναιόδωρου συντρόφου, αν εξαιρέσουμε τυχόν πραγματικές απειλές για την οικονομική υγεία της σχέσης μας, ίσως είναι εξίσου καλό να επαναπροσδιορίσουμε τη συμπεριφορά του ως άλλη μια περίπτωση του είδους των αρετών που θα θέλαμε να βλέπουμε στον εαυτό μας.
Πηγή:
www.psychologytoday.com/intl/blog/fulfillment-any-age/202111/do-you-have-blind-spot-when-it-comes-your-relationship
