Αν είχες την τύχη να υπάρχεις στη ζωή τους, να τους θυμάσαι όπως τους αξίζει | Αφιερωμένο στους αφανείς ήρωες

Αν είχες την τύχη, την ευλογία να υπάρχεις στη ζωή τους, να τους θυμάσαι όπως τους αξίζει, με περηφάνια και χαμόγελο.

Αφιερωμένο στους αφανείς ήρωες της ζωής μας, σε αυτούς τους ανθρώπους που στάθηκαν αγέρωχοι στον πόνο με το χαμόγελο να δεσπόζει στα πρόσωπα τους και να γεμίζει και τις δικές μας τις ψυχές με αγαλλίαση. Τους κοιτάς και έχουν μία ηρεμία στα πρόσωπα τους, λες και δεν τους αγγίζει τίποτα κι όμως τους έχουν αγγίξει τα πάντα.

Είναι εκεί με την διακριτική παρουσία τους, χωρίς να φοράνε επίσημα ρούχα, χωρίς ο τοίχος του σπιτιού τους να είναι γεμάτος με πτυχία, έτοιμοι να σταθούν στο πλάι σου και να σου θυμίσουν την πραγματική αξία της ζωής.

Είναι κρυμμένοι στα ζαρωμένα χέρια τους, στην καρδιά τους που είναι γεμάτη αγάπη, σε συμβουλεύουν όταν πονάς, σου κρατάνε το χέρι και σου δίνουν την δύναμη που έχουν μέσα τους με ένα τους βλέμμα.

Είναι εκεί με τις μικρές τους αλχημείες να σε γλυκάνουν, να σου πάρουν τον πόνο μακριά. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν την μαγεία να ξεπερνάνε τα πάντα με δημιουργίες, κρατώντας απασχολημένο το μυαλό σε ένα τραγούδι, σε ένα κείμενο που διαβάζουν ή γράφουν, σε ένα κέντημα, σε ένα φαγητό, σε οτιδήποτε κρατά το μυαλό τους σε ηρεμία. Δημιουργούν με την ψυχή τους για την ψυχή τους χωρίς να έχουν ανάγκη το χειροκρότημα του κόσμου για να νιώσουν καλά, νιώθουν έτσι κι αλλιώς.

Το χαμόγελο είναι ζωγραφισμένο στα πρόσωπα τους και έτσι αυτοί οι άνθρωποι με την τόση διακριτική τους παρουσία στην ζωή μας γίνονται τα πρότυπα μας, αυτοί που μας δίνουν δύναμη και την χαράζουν ανεξίτηλα. Κανείς δεν μπορεί να τους διώξει από αυτήν ακόμη και αν φύγουν και αν πεθάνουν θα είναι πάντα μέσα μας, θα ζουν μέσα από το χαμόγελο που υπάρχει στα πρόσωπα μας κάθε φορά που τους αναπολούμε.

Κάθε τι που θα κάνεις θα σου θυμίζει πως τίποτα δεν είναι ίδιο χωρίς την παρουσία τους, που ήταν τόσο σημαντική στη ζωή σου. Σε γέμιζε με αγάπη, με τα καλύτερα μαθήματα της ζωής που δεν υπάρχουν σε καμία εγκυκλοπαίδεια, σε κανένα βιβλίο, είναι γνώσεις που τις αποκτάς καθώς μεγαλώνεις αρκεί να έχεις ανοιχτά τα αυτιά σου και τα μάτια σου.

Αυτοί οι άνθρωποι αν έχεις την ευκαιρία να τους γνωρίσεις θα σου τις μεταλαμπαδεύσουν με την σιωπή τους, μονάχα αν παρατηρήσεις τις κινήσεις τους, τον τρόπο που ζουν, τόσο ταπεινά αλλά και με μια περηφάνια ταυτόχρονα που κάνεις δεν είναι ικανός να τους την πάρει. Δεν έχουν ανάγκη τα μεγάλα λόγια, τα μεγαλεία γενικώς, είναι ευχαριστημένοι με τα απλά αλλά τόσο σημαντικά και αυτά σου χαρίζουν τόσο απλόχερα.

Αν λοιπόν είχες την τύχη, την ευλογία να υπάρχεις στη ζωή τους, να τους θυμάσαι όπως τους αξίζει, με περηφάνια και χαμόγελο. Όταν θα φύγουν από αυτή τη ζωή να ξέρουν πως άφησαν έναν άνθρωπο που θα συνεχίσει να χαρίζει τόσο απλόχερα χαμόγελα όχι με τις επιτυχίες του αλλά με την δύναμη να προσπαθεί κάθε στιγμή της ζωής, ένα άξιο κληρονόμο γεμάτο με τον πλούτο της ζωής, την σοφία…

Για τον συντάκτη
Τελευταία άρθρα

Συντάκτης | Μαρία-Ελένη Καραγκούνη

Είμαι φοιτήτρια κοινωνικής πολιτικής, τρίτου έτους και ασχολούμαι με τη συγγραφή 7 χρόνια. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων έχω γράψει δύο βιβλία και αρκετά κείμενα με περιεχόμενο κοινωνικό, ψυχολογικό και αισθηματικό. Η συγγραφή για εμένα είναι τρόπος έκφρασης και εσωτερικής ηρεμίας. Προσπαθώ πάντα μέσα από τα κείμενα μου να εισχωρώ στην ψυχή του άλλου και να την αγγίζω, να του προσφέρω αυτήν την δύναμη που μου προσφέρει η επαφή με την συγγραφή και να τον γεμίζω με συναισθήματα, έμπνευση και θετικές σκέψεις.