Ίσως φαίνεται πως το να συνδεθείτε με κάτι τόσο προσωπικό όσο οι κλίσεις σας και το Έργο της Ζωής σας θα ήταν σχετικά απλό και φυσικό από τη στιγμή που θα αναγνωρίζατε τη σημασία τους. Όμως συμβαίνει το αντίθετο. Απαιτείται μεγάλος σχεδιασμός και στρατηγική για να το κάνετε σωστά, δεδομένου ότι θα εμφανιστούν άπειρα εμπόδια
Επιστρέψτε στην αφετηρία σας – Η στρατηγική της πρωταρχικής κλίσης
Στους Δασκάλους, η κλίση τους συχνά τους παρουσιάζεται με εξαιρετική διαύγεια στην παιδική ηλικία. Μερικές φορές παίρνει τη μορφή ενός απλού αντικειμένου που ενεργοποιεί μια βαθιά ανταπόκριση.
Advertisment
Όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955) ήταν πέντε χρονών, ο πατέρας του του έκανε δώρο μια πυξίδα. Αμέσως το αγόρι μαγεύτηκε από τη βελόνα, η οποία άλλαζε κατεύθυνση καθώς μετακινούσε την πυξίδα. Η ιδέα ότι υπήρχε μια μαγνητική δύναμη που επιδρούσε στη βελόνα, αόρατη στο βλέμμα, τον άγγιξε ως τα μύχια του. Μήπως υπήρχαν κι άλλες δυνάμεις στον κόσμο εξίσου αόρατες αλλά όμως εξίσου ισχυρές – δυνάμεις που δεν είχαν ανακαλυφθεί ή δεν είχαν γίνει κατανοητές; Την υπόλοιπη ζωή του όλα του τα ενδιαφέροντα και οι ιδέες θα περιστρέφονταν γύρω από αυτό το απλό ερώτημα των κρυμμένων δυνάμεων και πεδίων και συχνά θα αναλογιζόταν την πυξίδα που του είχε ξυπνήσει εκείνο το αρχικό πάθος.
Όταν η Μαρί Κιουρί (1867-1934), που έμελλε να ανακαλύψει το ράδιο, ήταν τεσσάρων ετών, μπήκε στο γραφείο του πατέρα της και έμεινε αποσβολωμένη μπροστά σε μια γυάλινη προθήκη που περιείχε κάθε λογής όργανα εργαστηρίου για πειράματα χημείας και φυσικής. Θα επέστρεφε διαρκώς σε εκείνο το δωμάτιο και θα κοίταζε τα όργανα ενώ φανταζόταν κάθε λογής πειράματα που θα μπορούσε να διεξαγάγει με αυτούς τους σωλήνες και τις συσκευές μέτρησης. Χρόνια αργότερα, όταν μπήκε για πρώτη φορά σε πραγματικό εργαστήριο, ξανασυνδέθηκε αμέσως με την εμμονή της παιδικής της ηλικίας· ήξερε ότι είχε βρει το κάλεσμά της.
Όταν ο μελλοντικός κινηματογραφικός σκηνοθέτης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1918-2007) ήταν εννέα ετών, οι γονείς του χάρισαν στον αδελφό του για τα Χριστούγεννα έναν μαγικό φανό – μια συσκευή που πρόβαλλε απλές σκηνές από φωτογραφικά και κινηματογραφικά φιλμ. Ένιωσε την ανάγκη να τον αποκτήσει. Τον αντάλλαξε με τα δικά του παιχνίδια και, όταν τον πήρε, έτρεξε σε ένα μεγάλο ντουλάπι και είδε τις τρεμουλιαστές εικόνες να προβάλλονται στον τοίχο. Του φάνηκε ότι ήταν κάτι που ζωντάνευε μαγικά κάθε φορά που το έβαζε μπρος. Θα γινόταν έμμονη ιδέα του για όλη του τη ζωή να δημιουργεί τέτοια μαγεία.
Advertisment
Μερικές φορές αυτή η κλίση γίνεται ξεκάθαρη μέσω μιας ιδιαίτερης δραστηριότητας που φέρει μαζί της μια αίσθηση εξυψωμένης δύναμης. Όταν ήταν παιδί, η Μάρθα Γκράχαμ (1894-1991) ένιωθε μεγάλη απογοήτευση επειδή δεν κατάφερνε να κάνει τους άλλους να την καταλάβουν βαθιά· οι λέξεις έμοιαζαν ανεπαρκείς. Ύστερα, μια μέρα, είδε την πρώτη της παράσταση χορού.
Η πρώτη χορεύτρια είχε έναν τρόπο να εκφράζει συγκεκριμένα συναισθήματα μέσω της κίνησης· ήταν κάτι που έβγαινε από βαθιά μέσα της, όχι από τον λόγο. Η Γκράχαμ άρχισε μετά από λίγο μαθήματα χορού και αμέσως κατάλαβε το κάλεσμά της. Μόνο όταν χόρευε μπορούσε να νιώσει ότι ζούσε και εκφραζόταν. Χρόνια μετά, θα επινοούσε μια εντελώς καινούρια μορφή χορού και θα έφερνε την επανάσταση σ’ αυτή την τέχνη.
Μερικές φορές αυτό που δημιουργεί τη βαθιά σύνδεση δεν είναι ένα αντικείμενο ή μια δραστηριότητα, αλλά κάτι στην κουλτούρα. Ο σύγχρονος ανθρωπολόγος-γλωσσολόγος Ντάνιελ Έβερετ (γεν. 1951) μεγάλωσε στα σύνορα της Καλιφόρνια με το Μεξικό, σε μια πόλη καουμπόηδων. Από πολύ μικρή ηλικία τον έλκυε η μεξικανική κουλτούρα γύρω του. Τον μάγευαν τα πάντα σε αυτή – ο ήχος των λέξεων που μιλούσαν οι μετανάστες εργάτες, το φαγητό, οι τρόποι συμπεριφοράς που ήταν τόσο διαφορετικοί από τον κόσμο των αγγλόφωνων. Βυθίστηκε όσο μπορούσε στη γλώσσα και την κουλτούρα τους. Όλα αυτά θα μετασχηματίζονταν σε ένα ενδιαφέρον για το Άλλο που θα κρατούσε μια ζωή – για την ποικιλομορφία των πολιτισμών του πλανήτη και τι σημαίνει αυτή για την εξέλιξη.
Και μερικές φορές οι πραγματικές κλίσεις κάποιου μπορούν να αποκαλυφθούν μέσω μιας συνάντησης με έναν πραγματικό Δάσκαλο. Όταν ήταν μικρό παιδί και μεγάλωνε στη Βόρεια Καρολίνα, ο Τζον Κολτρέιν (1926-67) ένιωθε διαφορετικός και παράξενος. Ήταν πολύ πιο σοβαρός από τους συμμαθητές του· ένιωθε συναισθηματικούς και πνευματικούς πόθους που δεν ήξερε πώς να τους εκφράσει με λόγια. Ασχολήθηκε τυχαία με τη μουσική περισσότερο σαν χόμπι, παίρνοντας το σαξόφωνο και παίζοντας στην μπάντα του λυκείου. Μερικά χρόνια μετά είδε τον σπουδαίο σαξοφωνίστα της τζαζ Τσάρλι «Μπερντ» Πάρκερ να παίζει ζωντανά και οι ήχοι που έβγαζε ο Πάρκερ άγγιξαν τον Κολτρέιν ως τα μύχια του. Κάτι αρχέγονο και προσωπικό έβγαινε από το σαξόφωνο του Πάρκερ, μια φωνή από βαθιά μέσα του. Ξαφνικά ο Κολτρέιν είδε ένα μέσο για να εκφράσει τη μοναδικότητά του και να δώσει φωνή στους πνευματικούς πόθους του. Άρχισε να εξασκείται στο όργανό του με τόσο πάθος που μέσα σε μια δεκαετία μεταμορφώθηκε στον σπουδαιότερο ίσως καλλιτέχνη της τζαζ της εποχής του.
Πρέπει να καταλάβετε κάτι: Για να γίνετε ειδήμονες σε έναν κλάδο, πρέπει να αγαπάτε το αντικείμενο και να νιώθετε βαθιά σύνδεση μ’ αυτό. Το ενδιαφέρον σας πρέπει να υπερβαίνει τον κλάδο αυτόν καθαυτόν και να γίνεται σχεδόν θρησκευτικό. Για τον Αϊνστάιν, το θέμα δεν ήταν η φυσική αλλά το ότι ένιωθε συνεπαρμένος από τις αόρατες δυνάμεις που κυβερνούν το σύμπαν· για τον Μπέργκμαν, δεν ήταν οι ταινίες αλλά η αίσθηση ότι δημιουργούσε και γεννούσε ζωή· για τον Κολτρέιν, δεν ήταν η μουσική αλλά το ότι έδινε φωνή σε ισχυρά συναισθήματα.
Ό,τι μας ελκύει από παιδιά είναι δύσκολο να το βάλουμε σε λέξεις και πλησιάζει περισσότερο τα συναισθήματα – τον βαθύ θαυμασμό, την αισθησιακή ηδονή, την εξουσία και την εξυψωμένη επίγνωση. Έχει μεγάλη σημασία να αναγνωρίζουμε αυτές τις προγλωσσικές κλίσεις, επειδή είναι σαφή προμηνύματα για μια έλξη που δεν τη μολύνουν οι επιθυμίες των άλλων ανθρώπων. Δεν είναι κάτι που σας εμφύτευσαν οι γονείς σας, που έχει μια πιο επιφανειακή σύνδεση, κάτι πιο λεκτικό και συνειδητό. Αντιθέτως, καθώς προέρχονται από κάπου βαθύτερα, μόνο δικές σας μπορεί να είναι, καθρεφτίσματα της μοναδικής χημείας σας.
Καθώς γίνεστε πιο εκλεπτυσμένοι, συχνά ξεκόβετε από αυτά τα σήματα του πρωταρχικού πυρήνα σας. Μπορεί να είναι θαμμένα κάτω από τα άλλα θέματα που έχετε μελετήσει. Η δύναμη και το μέλλον σας μπορεί να εξαρτώνται από το να επανασυνδεθείτε με αυτόν τον πυρήνα και να επιστρέψετε στις ρίζες σας. Πρέπει να ψάξετε για τα σημάδια τέτοιων κλίσεων στα πρώιμα χρόνια σας.
Ψάξτε για ίχνη σε ενστικτώδεις αντιδράσεις σε κάτι απλό· την επιθυμία να επαναλαμβάνετε μια δραστηριότητα χωρίς να κουράζεστε· ένα θέμα που σας προκάλεσε ασυνήθιστο βαθμό περιέργειας· αισθήματα δύναμης που συνδέονται με συγκεκριμένες πράξεις. Ήδη βρίσκονται εκεί μέσα σας. Δεν έχετε τίποτα να δημιουργήσετε· απλώς πρέπει να ψάξετε και να ξαναβρείτε αυτό που ήταν από την αρχή θαμμένο μέσα σας. Αν επανασυνδεθείτε με αυτόν τον πυρήνα σε οποιαδήποτε ηλικία, κάποιο στοιχείο εκείνης της πρωτόγονης έλξης θα αναζωπυρωθεί, δείχνοντας ένα μονοπάτι που ίσως τελικά γίνει ο Σκοπός της Ζωής σας.
*Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Υπεροχή του Robert Green. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα και στο www.dioptra.gr
