Σε μια εποχή όπου το εγώ, έχει κυρίαρχη θέση στη ζωή μας, ίσως θα ήταν καλό να φέρουμε στην επιφάνεια το εμείς, που έχει βυθιστεί και βυθίζεται καθημερινά όλο και πιο πολύ. Διανύουμε μια περίοδο οπού η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια και ο εθελοντισμός δέχονται μεγάλο πλήγμα από πολλές πλευρές. Όλοι μας καθημερινά μπαίνουμε σε διαδικασίες αμφισβήτησης, καχυποψίας και ηθικής αναταραχής. Όμως μην ξεχνάμε, πως οτιδήποτε και αν συμβαίνει, εκεί έξω υπάρχουν ψυχές (ανθρώπινες και όχι μόνο) που βρίσκονται σε άσχημη θέση και χρειάζονται τη βοήθεια και τον σεβασμό μας. Ψυχές που πονάνε, που χρειάζονται στήριξη, που υποφέρουν.
Ο εθελοντισμός και η κοινωνική βοήθεια δεν είναι μόδα, δεν είναι τάση, δεν αντανακλάται από μια οργάνωση ή έναν άνθρωπο, ο εθελοντισμός, η προσφορά και η κοινωνική συνείδηση είναι στάση ζωής. Είναι μια συνθήκη που αν τρυπώσει στην καθημερινότητα και την ψυχή μας θα γίνει η αγαπημένη μας συνήθεια. Το εμείς εξυψώνει, ηρεμεί και γαληνεύει. Το εμείς μπορεί να κάνει το εγώ να ολοκληρωθεί σωστά.
Advertisment
Δεν είναι λίγες οι φορές που σκεφτόμαστε πως ένας δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά και τα παρατάμε. Ένας μπορεί να κάνει τη διαφορά! Ένας ήταν ο Νέλσον Μαντέλα, ένας ήταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ένας ήταν ο Ντέσμοντ Τούτου, μια ήταν η Μητέρα Τερέζα, μια ήταν η Ρόζα Παρκς και άλλοι τόσοι που ξεκίνησαν μόνοι, ως μονάδα και έφεραν την αλλαγή. Οτιδήποτε πράττουμε για το κοινό καλό, είτε αυτό είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας (να σέβονται απόλυτα και ολοκληρωτικά όλα τα πλάσματα), είτε είναι εθελοντισμός, είτε είναι προσφορά, είτε είναι ο σεβασμός στο περιβάλλον, είτε ο σεβασμός στις επιλογές των άλλων, είτε είναι η ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης, είναι ένα τεράστιο βήμα για την αλλαγή και σίγουρα είναι ένα πολύ θετικό αποτύπωμα που θα αφήσουμε φεύγοντας.
Η συλλογική δράση δεν βοηθά μόνο τους έχοντες ανάγκη, βοηθά και εκείνους που δίνουν. Όταν καταφέρουμε να αποτινάξουμε από τη ζωή μας την ματαιότητα του εγώ και αντιληφθούμε ότι το εμείς δημιουργεί, ότι το εμείς προσφέρει, ότι το εμείς εξελίσσει. Όταν καταφέρουμε να ανακαλύψουμε τα δώρα που κρύβονται μέσα από τη βοήθεια, το μοίρασμα, την καλοσύνη, τότε θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε τι εστί χαρά στη ζωή.
Και όπως είπε κάποτε και ο Ποταμίτης: Σπείρε αγάπη και ας μην θερίσεις…Έτσι για να μοσχοβολάει ο τόπος!
Σπείρε λοιπόν άνθρωπε…
…σπείρε αγάπη
…σπείρε καλοσύνη
…σπείρε αλληλεγγύη
…σπείρε συλλογικότητα
…σπείρε προσφορά
…σπείρε «το εμείς»
Έτσι για να μοσχοβολάει ο τόπος!
Advertisment
- Τι είναι τελικά οι πεποιθήσεις και πως επηρεάζουν τη ζωή μας; - 9 Απριλίου 2024
- «Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει» | Γ. Ρίτσος - 23 Μαρτίου 2024
- Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της - 13 Μαρτίου 2024
