Αν δεν το πεις εσύ, θα το πει το σώμα σου

Πόσες φορές έχεις αφήσει καταστάσεις απλώς να περάσουν χωρίς να εκφράσεις αυτό που ένιωσεςΠόσες φορές έχεις κρύψει πράγματα κάτω από το χαλάκι για να

Πόσες φορές έχεις αφήσει καταστάσεις απλώς να περάσουν χωρίς να εκφράσεις αυτό που ένιωσες
Πόσες φορές έχεις κρύψει πράγματα κάτω από το χαλάκι για να διατηρήσεις μια ανισόρροπη τελικά ηρεμία;
Πόσες φορές φόρεσες την πανοπλία του δυνατού και βγήκες έξω στον κόσμο, από φόβο να μην σπάσεις;
Πόσες φορές έμεινες απαθής μπροστά στον έρωτα για να μην κακομεταχειριστούν την ευαισθησία σου;

Πόσες φορές σε έβαλες σε δεύτερη μοίρα για να δώσεις προτεραιότητα σε κάποιον «άλλο»;
Πόσες φορές ξέχασες τα όνειρά σου, τις επιθυμίες και τα θέλω σου γιατί απλά έπρεπε να ταιριάξεις;
Πόσες φορές σε έχασες, απλώς για να ανήκεις κάπου;
Και αν εσύ δεν θυμάσαι πόσες φορές ακριβώς συνέβησαν ένα ή όλα από αυτά, σίγουρα θυμάται το σώμα σου.

Advertisment

Θυμάται το σώμα σου, όταν ξυπνάς ένα πρωί και δεν ξέρεις γιατί νιώθεις κουρασμένος, επειδή τόσα χρόνια συνήθισες απλώς να σηκώνεις πολλά στις πλάτες σου.
Θυμάται το σώμα σου, όταν τα διάφορα δερματικά σου εξανθήματα έχουν βγει στην επιφάνεια και σου «μιλάνε», σου ζητάνε να βάλεις όρια.
Θυμάται το σώμα σου, όταν έχεις συχνά πονοκεφάλους επειδή δεν μπορείς να διαχειριστείς το άγχος σου.

Θυμάται το σώμα σου, όταν ο πόνος στο στήθος γίνεται όλο και πιο έντονος και σου «ζητάει» να εκφράσεις όσα σε πληγώνουν.
Θυμάται το σώμα σου, όταν νιώθεις να «πετρώνει» το στομάχι σου, επειδή συνήθισες να σε καταπιέζεις και να τα κρατάς όλα μέσα σου για να μην δυσαρεστήσεις τους άλλους.
Θυμάται το σώμα σου, όταν αρχίσεις να επιθυμείς συγκεκριμένες τροφές για να θρέψεις την έλλειψη που νιώθεις, επειδή δεν διεκδικείς όσα χρειάζεσαι.
Θυμάται το σώμα σου, όταν αρχίζεις να «ακούς» την ανάσα σου όλο και πιο κοφτή επειδή συνήθισες να μην σου δίνεις χώρο και χρόνο.

Το σώμα μας είναι το όχημά μας, που μας συνοδεύει σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ΖΩΗ!
Έτσι, οφείλουμε να το αποδεχόμαστε, να το φροντίζουμε, να το αγαπάμε με τα όλα του.
Οφείλουμε να του δίνουμε την προσοχή που του αρμόζει, να το αφουγκραζόμαστε και να το βοηθάμε να απελευθερωθεί από οποιονδήποτε πόνο, φόβο, και καταπίεση του έχουμε φορτώσει όλα αυτά τα χρόνια.

Advertisment

Και για να προλάβω το «τώρα είναι αργά να αλλάξω», ΟΧΙ!
Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγή.
Ποτέ δεν είναι αργά να ζεις όπως θέλεις , να είσαι ο αληθινός σου εαυτός και να απολαμβάνεις τη ζωή!

About
Latest Posts

Σταματία Κοντονικολάου

Παρά τις σπουδές μου Οικονομικά και την Προπονητική Αντισφαίρισης, πλέον σπουδάζω Ψυχολογία γιατί αυτό που πάντα με κέρδιζε είναι ο Άνθρωπος, σε κάθε εκδοχή του!! Λατρεύω τα ταξίδια,τη μουσική και το γράψιμο γιατί μέσα από αυτά μπορώ να αντικρίζω νέους ορίζοντες, να ακονίζω το μυαλό μου,να σμιλεύω την προσωπικότητά μου. Γράφω για να εμπνεύσω τους ανθρώπους να δουν την μοναδικότητά τους και να βρουν την δύναμη να διεκδικήσουν την ζωή που τους αξίζει !!

Latest posts by Σταματία Κοντονικολάου (see all)