Ίσως αυτός ο κατάλογος δεν είναι ακριβής οδηγός, αλλά και πάλι μπορεί να σας προσφέρει κάποια καθοδήγηση και να σας βοηθήσει πιθανόν να καταλάβετε καλύτερα τον/την ευτυχισμένο/η, αλλά παθολογικά απερίσκεπτο φίλο/η σας.
Ναι ή όχι. Ένας βαθμός για κάθε ναι, κανένας για κάθε όχι.
Advertisment
Αρχίζουμε!
Το άτομο αυτό…
1. αντιδρά πολύ απρόβλεπτα στο στρες
Advertisment
2. νιώθει απόλυτα προδομένο αν μιλάει κάποιος γι’ αυτό πίσω από την πλάτη του
3. πιστεύει ότι η θετική στάση είναι το παν
4. χάνει τη συγκέντρωσή του αν η κουβέντα στραφεί σε λεπτομέρειες
5. έχει αδυναμία στον υπερθετικό βαθμό και στις υπερβολές
6. είναι το είδος του ατόμου που ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος
7. απεχθάνεται την κριτική και τα αρνητικά σχόλια
8. έχει την τάση να μιλάει για άλλους πίσω από την πλάτη τους
9. συνηθίζει να χρησιμοποιεί αθλητικές μεταφορές, αστεία κλισέ ή διάφορες κοινοτοπίες όταν του ζητείται να εκφραστεί με μεγαλύτερη σαφήνεια για κάποιο θέμα
10. αντιμετωπίζει τους περισσότερους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και τυχαίων γνωστών, σαν να ήταν οι καλύτεροί του φίλοι
Πώς πρέπει να ερμηνεύσουμε τα αποτελέσματα; Μπορεί η ιδιότητα του μελοδραματικού ατόμου να μην εμπίπτει στην ψυχιατρική διάγνωση (αν και η αμιγής ιστριονική διαταραχή προσωπικότητας είναι διάγνωση), οπότε θα χρειαστεί να επιστρατεύσουμε τη φαντασία μας λίγο. Αναμφίβολα θα έλεγα ότι πολλά απ’ αυτά τα σημάδια συνεπάγονται ότι πρέπει να είστε επιφυλακτικοί. Πέντε «ναι» θα μαρτυρούσαν ισχυρές τάσεις προς αυτή την κατεύθυνση.
Αν κάποιος συγκέντρωνε οκτώ πόντους, θα ήταν αναντίρρητα μελοδραματική προσωπικότητα! Οποιαδήποτε υψηλότερη βαθμολογία χτυπάει καμπανάκι συναγερμού.
Όταν οι μελοδραματικοί τύποι τα παίζουν όλα για όλα
Ακόμα και χωρίς να καταφύγετε σ’ αυτό το ομολογουμένως μη επιστημονικό τεστ είμαι βέβαιος ότι έχετε αναγνωρίσει αρκετά μελοδραματικά άτομα στη ζωή σας καθώς διαβάζετε αυτό το κεφάλαιο. Οπωσδήποτε υπάρχουν στον κόσμο, αλλά δεν χρειάζεται να τα αναζητάτε ανάμεσα στους ανθρώπους χαμηλότερων τόνων. Υπάρχουν αμέτρητες παραλλαγές συμπεριφορών που στραγγίζουν την ενέργειά σας, αλλά τώρα εστιάζουμε στους εξωστρεφείς.
Λεπτομέρειες και πραγματικά στοιχεία δεν θα είναι ποτέ το δυνατό σημείο ενός μελοδραματικού ατόμου. Προτιμά να σκέφτεται ότι θα τα καταφέρει χάρη σε κάποιου είδους ιδιαίτερη μαγεία που κανείς άλλος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως. Τα προβλήματα απλώς θα εξαφανιστούν, αν επιμείνουμε να τα αγνοούμε. Αν παραμείνουμε όλοι αρκετά θετικοί και εστιάσουμε στη διατήρηση της ευτυχίας μας, όλα θα πάνε θαυμάσια. Η συνύπαρξη με ένα τέτοιο άτομο μπορεί να γίνει αρκετά κουραστική· η συνεργασία με ένα ή περισσότερα τέτοια άτομα θα προκαλέσει σίγουρα προβλήματα. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά σε μια κατάσταση στην οποία δεν έχετε την επιλογή να αγνοήσετε ένα μελοδραματικό άτομο: όταν είναι ο προϊστάμενός σας.
Πριν από πολλά χρόνια δούλευα σε κάποιον που συνειδητοποίησα τελικά ότι ήταν χαρακτηριστική περίπτωση μελοδραματικής προσωπικότητας. Στην αρχή ήμουν ως επί το πλείστον σε σύγχυση κι ίσως εμπνεόμουν ως έναν βαθμό απ’ αυτόν. Υιοθέτησα κάποιες από τις προσεγγίσεις του χωρίς να τις αξιολογώ, αλλά τώρα νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω γιατί τα πράγματα δεν του πήγαιναν ποτέ ακριβώς καλά.
Αυτός ο τύπος, ας τον ονομάσουμε Ρόνι, μπορούσε να πουλήσει πάγο σε πιγκουίνο και άμμο σε καμήλα. Μπορούσε να πείσει σχεδόν τους πάντες να κάνουν οτιδήποτε. Ήμουν παρών όταν συνήψε μερικές συμφωνίες αξίας εκατομμυρίων χωρίς καν να κοπιάσει, παρότι ήξερα ότι δεν είχε την παραμικρή ιδέα πώς θα ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις που αναλάμβανε όταν υπέγραφε.
Ή μήπως αυτό δεν ισχύει; Ομολογώ ότι παραμένει μυστήριο για μένα, γιατί, μόλις ο πελάτης υπέγραφε το συμφωνητικό, οι υπόλοιποι στην εταιρεία έπρεπε να αρχίσουμε να αποκρυπτογραφούμε όλες τις σημειώσεις και τα μεγαλεπήβολα, φιλόδοξα σχέδιά του. Δεν υπήρχαν ποτέ ακριβή νούμερα και σπανίως ήταν σε θέση να εξηγήσει με ποιον τρόπο θα γίνονταν όλα. Έπρεπε να λύσουμε μόνοι μας τα πρακτικά θέματα.
Μας έδινε κίνητρα αυτό;
Και ναι και όχι. Ήταν συναρπαστικό να μας παραχωρείται τέτοια ελευθερία στα μεγάλα έργα που μας ανέθετε. Συχνά είχα την αίσθηση ότι έδειχνε τεράστια πίστη σε όλους μας, όταν μας ζητούσε να επωμιστούμε τις δικές του ευθύνες. Ταυτόχρονα, όμως, το γεγονός ότι δεν μας έδινε ποτέ σαφείς εντολές ήταν πολύ εκνευριστικό. Δεν λαμβάναμε ποτέ την παραμικρή οδηγία, ακόμα κι όταν δεν είχαμε ιδέα τι έπρεπε να κάνουμε.
Μια σύσκεψη με τον Ρόνι πήγαινε κάπως έτσι:
Μπαίνει στην αίθουσα συσκέψεων με μικρή καθυστέρηση. Λέω «μπαίνει», αλλά θα ήταν πιο ακριβές να πω «εφορμά». Τα μαλλιά του είναι ανάκατα. Το κοστούμι του είναι κάπως στενό, αλλά πολύ της μόδας. Τα γένια του είναι όσο αξύριστα επιβάλλει η εποχή. Το ρολόι του είναι δημιουργία σχεδιαστή, η τελευταία λέξη της μόδας. (Αξίζει να σημειωθεί ότι οδηγούσε Alfa Romeo, ένα αμάξι της χειρότερης ποιότητας που μπορείτε να φανταστείτε, που όμως έκανε πάντα τους άλλους να του θέτουν ερωτήσεις και του έδινε την ευκαιρία να εκφράσει τις σκέψεις του περί ατομικότητας.)
Με το που μπαίνει, λοιπόν, ο Ρόνι, βγάζει το σακάκι του και το πετάει στην πλάτη μιας καρέκλας. Αν πέσει κάτω, το παρατάει εκεί για εφέ. Σηκώνει φρενιασμένα τα μανίκια του για να περάσει το μήνυμα ότι είναι ώρα για δουλειά: Ας το κάνουμε!
Η σύσκεψη αρχίζει. Το αντικείμενο μπορεί να είναι οτιδήποτε. Όπως πάντα, δεν έχουμε λάβει κάποιου είδους ημερήσια διάταξη. Αν έχει δοθεί κάποιο θέμα για τη σύσκεψη, είναι κάτι του τύπου: ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ή ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!
Ο Ρόνι μπαίνει κατευθείαν στο ψητό. Μας λέει ότι είναι καιρός να στρωθούμε στη δουλειά και να οδηγήσουμε την εταιρεία στο επόμενο επίπεδο – τώρα είναι η στιγμή που θα συμβεί!
Αν ρωτήσει κανείς τι ακριβώς θα συμβεί ή, πιο συγκεκριμένα, ποιο είναι το επόμενο επίπεδο, θα ανταμειφθεί με έναν χείμαρρο αναφωνήσεων όπως: «Θα κάνουμε τη διπλάσια προσπάθεια!», «Αν θέλουμε να επεκταθούμε, πρέπει να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας!», «Αν έχεις ακόμα τα πάντα υπό πλήρη έλεγχο, σημαίνει ότι δεν πιέζεις αρκετά!» ή ακόμα κι αυτό το παλιό κλισέ: «Το να είσαι πρώτος είναι καλύτερο από το να είσαι ο καλύτερος!».
Κι ενώ η σύγχυση αυτών που συμμετέχουν στη σύσκεψη αυξάνεται, ο Ρόνι αποφασίζει να αναφέρει μια ιδέα που σκεφτόταν από καιρό (κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτό μεταφραζόταν σε τώρα θα σκεφτώ μεγαλόφωνα). Χρησιμοποιεί ευφάνταστες μεταφορές για να μας εξηγήσει ότι σκαρφαλώνουμε σε ένα βουνό κι ότι θα αφήσουμε όλους τους άχρηστους πίσω! Χα χα!
Μπορεί να σηκώσω το χέρι και να κάνω κάποια ερώτηση όπως: Ωραία ακούγονται όλα αυτά, αλλά πώς ακριβώς θα γίνουν πράξη; Ποιο είναι το σχέδιο;
Αν πάρω κάποια απάντηση, αντί να εισπράξω μια ενοχλημένη ματιά, θα είναι κάποιο λογοπαίγνιο. Κάτι που δηλώνει ότι οι ερωτήσεις ισοδυναμούν με αμφισβήτηση, και μια και μιλάμε για αμφισβήτηση, καλά θα ήταν να εξετάσουμε όλοι τη στάση μας απέναντι στην αλλαγή.
Μετά τη σύσκεψη που μας έχει αφήσει όλους μετέωρους, σε βαθιά σύγχυση, ο Ρόνι μπορεί να με πάρει παράμερα και να με ρωτήσει για τα κίνητρά μου: Πώς τα πας; Τελευταία μου φαίνεσαι πολύ αρνητικός.
Φυσικά, η μόνη αποδεκτή απάντηση είναι: Είμαι κατενθουσιασμένος και έτοιμος να οδηγήσουμε τα πράγματα στο επόμενο επίπεδο! Αυτό πρέπει να συνοδεύεται από ένα χαμόγελο. Ένα πραγματικά πλατύ χαμόγελο.
Αν διανοούμουν να του πω ότι ήθελα να μου δώσει λεπτομερείς οδηγίες, ώστε να ξέρω τι να κάνω διαφορετικά αύριο, θα στιγματιζόμουν ως πνεύμα αντιλογίας. Και ποιος ξέρει πόσος καιρός θα χρειαζόταν για να απαλλαγώ από τη ρετσινιά…
Τι μπορώ να πω; Αν και η ζωή με τον Ρόνι ήταν αναντίρρητα συναρπαστική, απλή δεν ήταν με τίποτα. Κάποτε ρώτησα τη σύζυγό του πώς συμπεριφερόταν ο Ρόνι στο σπίτι. Ως πρακτική και προσγειωμένη γυναίκα, μου έδωσε μια στεγνή απάντηση: Ακριβώς όπως κι εδώ.
Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Ανάμεσα σε Βαμπίρ του Thomas Erikson. Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Διόπτρα και στο www.dioptra.gr. Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
