Εδώ και λίγες δεκαετίες, μοιράζομαι ένα νοητικό τατουάζ με τους πελάτες συμβουλευτικής μου και το κοινό στις ομιλίες μου, το οποίο, όπως μου έχουν πει, τους έχει βοηθήσει εξαιρετικά, οπότε νιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ και μαζί σας: οι μικρές, καθημερινές, φαινομενικά ασήμαντες βελτιώσεις που γίνονται με συνέπεια διαχρονικά οδηγούν σε συναρπαστικά αποτελέσματα.
Μια πραγματικά πλούσια ζωή προκύπτει περισσότερο μέσω της εξέλιξης παρά μέσω της επανάστασης. Οι καθημερινές, σταθερές και μικρές νίκες εξελίσσονται σε τσουνάμι θριάμβων. Κι αυτό μου θυμίζει τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας.
Advertisment
Πρόσφατα επισκέφθηκα το Κάιρο. Είχα μια μέρα κενή και ο διοργανωτής ήταν αρκετά γενναιόδωρος ώστε να οργανώσει μια ξενάγηση στο Έβδομο Θαύμα του Κόσμου. Καθώς προχωρούσαμε στο εσωτερικό του εξαιρετικού αυτού μνημείου που μαρτυρά τη δυναμική του ανθρώπου, έμαθα ότι η Μεγάλη Πυραμίδα χρειάστηκε είκοσι χρόνια για να χτιστεί. Απαιτήθηκαν ενάμισι εκατομμύριο ογκόλιθοι και σχεδόν πενήντα χιλιάδες εργάτες για να ολοκληρωθεί. Για περισσότερα από τρεις χιλιάδες χρόνια, μέχρι τη δημιουργία του Πύργου του Άιφελ το 1887, αυτή η μαγευτική κατασκευή ήταν η υψηλότερη που είχε δημιουργηθεί ποτέ από τον άνθρωπο.
Με ποιον τρόπο χτίστηκε αυτό το θαύμα; Το μνημείο κατασκευάστηκε τοποθετώντας τον έναν ογκόλιθο πάνω στον άλλο, ξανά και ξανά. Το σημείο εστίασης δεν ήταν η πυραμίδα, αλλά η σταθερή τοποθέτηση των ογκόλιθων. Η προσοχή επικεντρωνόταν στη διαδικασία και όχι στον στόχο. Σας παρακαλώ, αναλογιστείτε αυτή την ιδέα.
Ζούμε σε μια εποχή όπου πολλοί από εμάς θέλουμε να πραγματοποιούνται αμέσως τα όνειρά μας. Πάρα πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει τη δύναμη της υπομονής, τη μαγεία της σταθερότητας και το θαύμα των μικροσκοπικών θριάμβων που σημειώνονται καθημερινά στο έργο που μας εμπνέει περισσότερο, είτε αυτό είναι ένα υγιεινό πρόγραμμα είτε η φιλοδοξία ενός έρωτα, ένας οικονομικός στόχος ή μια πνευματική επιδίωξη.
Advertisment
Οι μέρες της ζωής σας είναι η ζωή σας σε μικρογραφία και, όπως ορίζετε την κάθε σας μέρα, έτσι ορίζετε και τη ζωή σας. Η συνέπεια συνιστά ουσιαστικά τη μητέρα της αριστείας και τα μικρά πράγματα που κάνετε καθημερινά είναι πολύ πιο σημαντικά από τα μεγάλα πράγματα που θα μπορούσατε να κάνετε μέσα σε έναν χρόνο.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα ήταν προτιμότερο να μετράτε την επιτυχία σας όχι μέσα από την επίτευξη του τελικού αποτελέσματος, αλλά μέσα από το εύρος της δέσμευσής σας στο ταξίδι, κάνοντας μικρά βήματα προς τα πιο λαμπρά ιδανικά σας (και από το τι άνθρωπο σας κάνει η επιμονή στο μονοπάτι στο οποίο αφοσιωθήκατε). Προσωπικά, θεωρώ ότι η σταδιακή και καθημερινή βελτίωση αποτελεί νίκη. Η ολοκλήρωση του έργου είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα και όχι το πραγματικό έπαθλο.
Αυτό μου φέρνει στο μυαλό τα λόγια του Σκοτσέζου συγγραφέα Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, ο οποίος δήλωσε: «Μην κρίνετε κάθε μέρα από τους καρπούς που θερίζετε, αλλά από τους καρπούς που φυτεύετε».
Υπάρχουν στιγμές που αυτό που σημειώνει πρόοδο δεν είναι οι τακτικές, αλλά οι μικρές πράξεις που σας πάνε μπροστά. Πιστέψτε με, ισχύει. Η ανάπτυξη είναι συχνά αθέατη, όπως οι σπόροι που φυτρώνουν κάτω από το έδαφος και κάποια στιγμή στο μέλλον θα γίνουν πανύψηλα δέντρα. Μείνετε συγκεντρωμένοι, υπομονετικοί και με την επίγνωση ότι οι μικροσκοπικές καθημερινές νίκες θα επιτύχουν εντέλει τους θεαματικά μεγάλους θριάμβους με το πέρασμα του χρόνου.
Μάλιστα, όταν τα άτομα γύρω σας δεν σας καταλαβαίνουν (ή δεν δείχνουν πραγματική διάθεση να σας υποστηρίξουν), σας επικρίνουν ή σας ειρωνεύονται, θυμηθείτε τα λόγια του διακεκριμένου συγγραφέα Ντέιλ Κάρνεγκι: «Οποιοσδήποτε ανόητος μπορεί να επικρίνει, να καταδικάσει και να παραπονεθεί – και οι περισσότεροι ανόητοι αυτό κάνουν».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο Ο πλούτος που δεν αγοράζεται με χρήμα του Robin Sharma. Θα είναι διαθέσιμο από τις 22 Μαΐου σε όλα τα βιβλιοπωλεία και στο www.dioptra.gr. Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
