«Αυτό στο οποίο αντιστέκεσαι όχι μόνο επιμένει αλλά και μεγαλώνει σε μέγεθος» ~ Carl Jung
Από τότε που διαγνώστηκα με λύκο στην ηλικία των πέντε ετών, η ζωή μου μοιάζει με έναν ατέλειωτο αγώνα ενάντια στην κούραση, τον πόνο και μια πληθώρα συμπτωμάτων. Παρά το γεγονός ότι δοκίμασα πολυάριθμες θεραπείες και φάρμακα όταν ήμουν νεότερη, ποτέ δεν ένιωσα πραγματικά ζωντανή. Το σώμα μου έμοιαζε να βρίσκεται διαρκώς σε πόλεμο με τον εαυτό του, αφήνοντάς με εξαντλημένη και ανικανοποίητη.
Advertisment
Οι πολλαπλές εξάρσεις συχνά με έπαιρναν μακριά από το σχολείο και τους φίλους μου. Αναρωτιόμουν γιατί δεν μπορούσα να ζήσω μια παιδική ηλικία χωρίς πόνο και βάσανα, όπως τα άλλα παιδιά.
Πάλευα με το να θέλω τα πράγματα να είναι με έναν ορισμένο τρόπο και να νιώθω απώλεια ελέγχου, πράγμα που με εκτόξευε κατευθείαν στο να προσπαθώ να ελέγξω τα πάντα γύρω μου, οδηγώντας σε περισσότερη δυσφορία και φούντωμα των συμπτωμάτων μου.
Ήταν ένας φαύλος κύκλος
Με την πάροδο των ετών, προσκολλήθηκα σε διάφορες δίαιτες και θεραπείες, ελπίζοντας να βρω ανακούφιση. Δοκίμασα όλες τις δίαιτες και αμέτρητες αλλαγές στον τρόπο ζωής. Ένιωθα ότι έπρεπε να είναι όλα ή τίποτα. Αν δεν το έκανα σωστά 100% του χρόνου, τότε δεν επρόκειτο να πετύχει. Αλλά ό,τι κι αν έκανα, η ανακούφιση ήταν πάντα προσωρινή και τα προβλήματα υγείας μου συνέχιζαν να με καταβάλλουν.
Advertisment
Η πανδημία με έσπρωξε σε οριακό σημείο, εντείνοντας τα συμπτώματά μου και φέρνοντας έντονο κουδούνισμα στα αυτιά μου και εξουθενωτική ζάλη. Ήταν ένα κάλεσμα αφύπνισης, μια στιγμή διαύγειας όπου αναγνώρισα ότι δεν μπορούσα πλέον να συνεχίσω να παλεύω με το σώμα μου με τον ίδιο τρόπο. Ήξερα ότι χρειαζόμουν μια διαφορετική προσέγγιση για να θεραπευτώ πραγματικά.
Βρέθηκα σε ένα σταυροδρόμι
Αν αυτό που έκανα δεν δούλευε, τι θα γινόταν αν όλα όσα επέκρινα, γελοιοποιούσα και έκρινα ήταν ακριβώς εκεί που έπρεπε να πάω; Και ακριβώς το φάρμακο που χρειαζόμουν;
Συνειδητοποίησα ότι ήταν καιρός να ασχοληθώ με τα συναισθήματα και τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις μου. Ακόμα κι αν δεν με οδηγούσε πουθενά ή αν εξακολουθούσα να αποφασίζω ότι δεν ήταν για μένα, θα μπορούσα πάντα να απομακρυνθώ από αυτό. Έπρεπε να είμαι πρόθυμη να προσπαθήσω, γιατί σαφώς αυτός ο τρόπος ζωής με κρατούσε σε πόνο, κούραση, δυστυχία και δυστυχία.
Ανακάλυψα ότι η θεραπεία δεν αφορούσε αποκλειστικά τη διαχείριση των συμπτωμάτων- αφορούσε τη μεταμόρφωση ολόκληρης της προσέγγισής μου στη ζωή και του τρόπου με τον οποίο έβλεπα την κατάστασή μου. Το σημείο καμπής ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι το να αντιστέκομαι στην κατάστασή μου το μόνο που έκανε ήταν να επιμένει και να μεγαλώνει. Αγκαλιάζοντας όλα όσα αντιστεκόμουν -τόσο την ίδια την κατάστασή μου όσο και τα συναισθήματα που συχνά την πυροδοτούσαν- τα πράγματα άρχισαν να ανοίγουν.
Απελευθέρωση από τη στασιμότητα
Η στασιμότητα συχνά προέρχεται από την προσκόλληση σε οικεία μοτίβα που δεν μας εξυπηρετούν πλέον. Η άνεση του γνωστού και ο φόβος του άγνωστου μπορούν να μας παγιδεύσουν σε κύκλους απλής διαχείρισης των συμπτωμάτων χωρίς να επιτυγχάνουμε πραγματική πρόοδο. Η αναγνώριση του πότε έχουμε κολλήσει είναι ζωτικής σημασίας- απαιτεί το θάρρος να βγούμε από αυτά τα πρότυπα και να αγκαλιάσουμε την αλλαγή.
Στο ταξίδι μου, βρήκα τον εαυτό μου να προσκολλάται στην υπερβολική σκέψη και τον εξορθολογισμό αντί να νιώθω απλώς τα συναισθήματα του φόβου, του άγχους και της ανασφάλειας. Αυτό με κρατούσε κολλημένη σε ένα σπιράλ σκέψεων χωρίς ποτέ να αναλαμβάνω δράση. Παρατήρησα επίσης ότι ήμουν πολύ επικριτική με τους άλλους και αναγνώρισα ότι αυτό ήταν ένα σημάδι του πόσο επικριτική ήμουν με τον εαυτό μου.
Συχνά, το ξέσπασμα από τη στασιμότητα έρχεται σε μια στιγμή του πάτου στη ζωή μας, όταν μπορούμε να παραδεχτούμε στον εαυτό μας ότι ο κανονικός τρόπος που κάνουμε τα πράγματα απλά. Δεν είναι. Λειτουργεί! Αυτές οι στιγμές του πάτου συχνά φέρνουν μια βαθιά συνειδητοποίηση στη ζωή μας, όπου η τρέχουσα κατάσταση της ζωής μας έρχεται σε κρυστάλλινη εστίαση. Αυτή η συνειδητοποίηση μπορεί να είναι ο καταλύτης για την αλλαγή, αλλά πώς μπορείτε να διατηρήσετε τη δυναμική;
Το κλειδί είναι να χτίσετε τον μυ της επίγνωσης και να τον ενσωματώσετε στη ζωή σας και σε ό,τι κάνετε.
Για να απελευθερωθείτε, ξεκινήστε αξιολογώντας τις τρέχουσες ρουτίνες, συνήθειες και μοτίβα σκέψης σας. Βοηθούν πραγματικά ή είναι απλώς οικείες ρουτίνες που παρέχουν μόνο προσωρινή ανακούφιση; Είναι απλώς καταπραϋντικές δραστηριότητες, ώστε να μπορείτε να λέτε στον εαυτό σας ότι κάνετε κάτι, ενώ ταυτόχρονα κρατάτε τον εαυτό σας κολλημένο στον τροχό του χάμστερ;
Παρατηρώντας τις σκέψεις και τις συμπεριφορές σας χωρίς κριτική θα σας επιτρέψει να γίνετε μάρτυρας του εαυτού σας και να κάνετε αλλαγές χωρίς προσκόλληση.
Στο δικό μου ταξίδι, καθώς έχτιζα την επίγνωση, διαπίστωσα ότι μια βασική πτυχή της επιτυχίας ήταν να συναντώ τον εαυτό μου εκεί που ήμουν. Είναι εύκολο να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας νομίζοντας ότι πρέπει να αλλάξουμε από τη μια μέρα στην άλλη ή να θέλουμε άμεσα αποτελέσματα. Αλλά το να πιέσουμε για κάτι τέτοιο απλώς μας κρατάει κολλημένους περισσότερο και μας αφαιρεί την όποια χαρά μπορεί να πάρουμε από το ταξίδι.
Στο δικό μου ταξίδι, διαπίστωσα ότι το να είμαι παρούσα και να νιώθω ευγνωμοσύνη στις μικρές στιγμές ήταν το κλειδί – όπως το να παίρνω μια ανάσα πάνω από ένα υπέροχο φλιτζάνι matcha ή απλά να απολαμβάνω το ζεστό αεράκι στο πρόσωπό μου. Όταν όλα έμοιαζαν συντριπτικά, μπορούσα να επιστρέψω στο παρόν και να εκτιμήσω ό,τι έκανα εκείνη τη στιγμή. Ακόμα βρίσκω μεγάλη άνεση σε αυτές τις μικρές στιγμές.
Το θέμα δεν είναι η τελειότητα, αλλά η πρόοδος. Όσο περισσότερη διασκέδαση και περιέργεια μπορούμε να έχουμε και όσο περισσότερο κινούμαστε προς αυτό που πραγματικά μας εμπνέει, τόσο πιο εύκολα και γρήγορα θα εξελιχθούμε και θα θεραπευτούμε.
Η δύναμη του υποσυνείδητου νου
Οι υποσυνείδητες πεποιθήσεις μας διαμορφώνουν την πραγματικότητά μας πολύ περισσότερο από όσο συχνά συνειδητοποιούμε. Όταν αντιστεκόμαστε στην αναγνώριση του ρόλου του υποσυνείδητου μας, μπορεί ακούσια να ενισχύσουμε περιορισμούς και εμπόδια στη θεραπεία μας. Εξερευνώντας και επαναπρογραμματίζοντας αυτές τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις, μπορούμε να αρχίσουμε να απελευθερωνόμαστε από τους αυτοεπιβαλλόμενους περιορισμούς.
Για παράδειγμα, αν βλέπετε τον εαυτό σας ως ασθενή με χρόνια ασθένεια, αυτή η ταυτότητα μπορεί να διαμορφώνει επίμονα τις εμπειρίες και τις αλληλεπιδράσεις σας. Η μετατόπιση της αυτοαντίληψής σας σε εκείνη ενός ζωντανού και ικανού ατόμου μπορεί να μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο εμπλέκεστε με τον κόσμο και τον εαυτό σας. Είναι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, το ξέρω- το έχω περάσει κι εγώ. Αλλά όσο περισσότερο εργάζεστε για να εντοπίσετε, να ξεριζώσετε και να διεκδικήσετε αυτό που θέλετε να πιστεύετε, τόσο πιο εύκολη θα γίνει η μεταμόρφωση.
Καθώς η ταυτότητά μου εξελισσόταν από θύμα της ασθένειας σε ένα ζωντανό άτομο, η θεραπευτική μου διαδικασία επιταχύνθηκε και η ζωή μου άνοιξε με περισσότερους τρόπους απ’ ό,τι είχα ποτέ ονειρευτεί. Ήμουν πιο συνδεδεμένη με τους αγαπημένους ανθρώπους γύρω μου και πιο ενσυναίσθητη, και τα όνειρα που επιθυμούσα εδώ και αιώνες εμφανίζονταν ξαφνικά στη ζωή μου χωρίς προσπάθεια.
Βρίσκοντας την ασφάλεια στο σώμα
Σε πολλούς κύκλους θεραπείας, μιλούν για τη δύναμη της ενσυνειδητότητας και του διαλογισμού. Σέβομαι βαθιά αυτές τις μεθόδους και έχουν τη θέση τους σε ένα θεραπευτικό ταξίδι – συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου.
Όταν ανακάλυψα τη σωματική εργασία, μια μορφή θεραπείας που χρησιμοποιεί τεχνικές του νου και του σώματος για να βοηθήσει τους ανθρώπους να απελευθερώσουν το στρες, το τραύμα και την ένταση, ένιωσα σαν να ξεκλείδωσε η θεραπεία μου. Για χρόνια, ένιωθα σαν το σώμα μου να ήταν ένα πεδίο μάχης, το οποίο έδινε συνεχώς πόλεμο με τον εαυτό του. Αυτή η επίμονη αίσθηση απειλής και δυσφορίας δυσκόλευε την αποτελεσματική θεραπεία.
Το να βρω, να εξερευνήσω και να αγκαλιάσω τα συναισθήματα ασφάλειας και εμπιστοσύνης στο σώμα μου, μου επέτρεψε να αντιμετωπίσω όχι μόνο τα συμπτώματα αλλά και τα βαθύτερα αίτια της δυσφορίας μου. Η ενασχόληση με τη σωματική εργασία -εστιάζοντας στο συναίσθημα για να επεξεργαστώ και στη συνέχεια να απελευθερώσω τα συναισθήματα που ήταν αποθηκευμένα στο σώμα μου- ήταν μεταμορφωτική, ακόμη και μαγική. Αυτή η προσέγγιση με βοήθησε να καταλάβω ότι η θεραπεία περιλαμβάνει τόσο τη νοητική όσο και τη σωματική διάσταση.
Δημιουργώντας μια αίσθηση ασφάλειας και άνεσης μέσα μου, μπόρεσα να υποστηρίξω τις φυσικές διαδικασίες επούλωσης του σώματός μου πιο αποτελεσματικά. Η αποδοχή της μη γραμμικής φύσης της θεραπείας, η κατανόηση ότι η πρόοδος έρχεται σε κύματα και η εύρεση ειρήνης στο σώμα μου ήταν ζωτικής σημασίας για να μετακινηθώ από την απλή επιβίωση σε μια κατάσταση ευημερίας.
Αναλογιζόμενη το ταξίδι μου, συνειδητοποιώ ότι η πραγματική θεραπεία από τη χρόνια ασθένεια απαιτεί κάτι περισσότερο από την απλή διαχείριση των συμπτωμάτων – απαιτεί μια θεμελιώδη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τη ζωή.
Η μάχη μου με τον Λύκο με δίδαξε ότι η αντίσταση στην κατάστασή μου την έκανε να επιμένει, ενώ η υιοθέτηση της αλλαγής μου επέτρεψε να βρω πραγματική πρόοδο. Απελευθερώνοντας τη στασιμότητα, επαναπρογραμματίζοντας τις υποσυνείδητες πεποιθήσεις μου και βρίσκοντας ασφάλεια μέσα στο σώμα μου, ανακάλυψα ένα μεταμορφωτικό μονοπάτι προς την ευημερία.
Τελικά, αυτό το ταξίδι μου έδειξε ότι η θεραπεία είναι μια δυναμική, μη γραμμική διαδικασία που περιλαμβάνει τόσο το μυαλό όσο και το σώμα. Η υιοθέτηση αυτών των γνώσεων μου επέτρεψε να μετακινηθώ από την απλή επιβίωση στην ευημερία με ανανεωμένη ζωτικότητα και χαρά. Η πορεία προς τη θεραπεία, αν και δεν ήταν χωρίς τα σκαμπανεβάσματά της, απέδειξε ότι το να αγκαλιάζουμε αυτό στο οποίο αντιστεκόμαστε μπορεί να μας οδηγήσει ακριβώς σε αυτό που επιθυμούμε περισσότερο.
Elizabeth | Integrative Nutrition Health Coach
