Η μυρωδιά τις κλινικής σε προετοιμάζει για να αφήσεις στην πλαϊνή καρέκλα τον έλεγχο και την κυριαρχία του σώματος μαζί με τα ρούχα. Διπλωμένα καλά για να τα αποκτήσεις γρήγορα μόλις τα φορέσεις, να φύγεις όπως μπήκες ερχόμενος. Χωρίς τον τρόμο που προκαλεί η λέξη και μόνο της επέμβασης. Φτου ξελευτερία…
Γνωρίζεις πολύ καλά ότι τα λευκά σεντόνια θα σε αγκαλιάσουν και θα σκεπάσουν τις αμφιβολίες που υπήρχαν έως τώρα. Μια αγκαλιά ανεπιθύμητη που σε ρουφάει να καθηλωθείς στις ρίζες της μέχρι να αποδεχτείς. Τις στολές των γιατρών, τις ενέσεις, τα αντισηπτικά διαλύματα που καθαρίζουν τις επιφάνειες. Να αποδεχτείς πως κάποιος θα επέμβει στο σώμα σου, θα κόψει θα ράψει και εσύ δεν θα έχεις κανέναν έλεγχο σε ότι γίνεται…
Advertisment
Ύστερα ο διάδρομος προς το μεγάλο μεταλλικό ασανσέρ. Μακρόστενο το ίδιο και ψυχρό σαν τον βαρκάρη του Άδη που έκανε μια και μόνο δουλειά. Πήγαινε – έλα. Μόνο που σήμερα κοστίζει πολύ περισσότερο ο οβολός για να ζήσεις και ας πατάς ένα κουμπί, πάνω-κάτω…
Στα υπόγεια δεν βρίσκεται καμία θέα παρά μονάχα σε καλωσορίζει η έντονα χαρακτηριστική ψύχρα του χειρουργείου. Σαν πιο ζοφερές τις περίμενες τις αίθουσες, λίγο από τις ταινίες λίγο από τη φαντασία, δεν θέλουν και πολύ τα σενάρια να φουντώσουν. Επαγγελματίες με ποδιές πράσινες αναλαμβάνουν και ο καθένας λειτουργεί σαν ρομποτάκι. Ξεκάθαρα πράγματα για τις ευθύνες και το έργο. Ένας άλλος υπόγειος κόσμος ξετυλίγεται, με συνεργασία, χωρίς πολλές κουβέντες…
Εκεί που παραδίδεις σώμα και πνεύμα εκεί στο ξαναδίνουν πίσω με κάτι μικρές ενέσεις και κάτι υγρά μπουκαλάκια. Μια τελετή κοινωνίας της ιατρικής επιστήμης. Βρίσκεται σε παύση ο νους και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Παραδομένο το κορμί σε χέρια με γάντια πλαστικά, σε χαμόγελα πίσω από μάσκες, σε βλέμματα συμπονετικά…
Advertisment
Πριν κλείσεις τα μάτια επικροτείς τον εαυτό που άντεξε το άγχος της απόλυτης παράδοσης. Αυτό ήταν, από εδώ και πέρα όλα θα τελειώσουν και θα έλθεις στην πρότερη κατάσταση, ανέμελος, χωρίς φόβο. Να μόνο λίγο ακόμα τα φώτα, τα πιεσόμετρα, τα καλώδια, οι ήχοι των μηχανημάτων και τέλος. Θα φορέσεις τα ρούχα σου με τη μυρωδιά του σπιτιού. Το άρωμα της κολόνιας στη λαιμόκοψη…
Ξυπνά!!! Τελειώσαμε!!! Όλα πήγαν καλά!!!
Ουφ… ξύπνησα. Έβλεπα όνειρο ευτυχώς, τι όνειρο ήταν αυτό; Αγχωτικό, γεμάτο φόβους για πράγματα που συμβαίνουν στους ανθρώπους καθημερινά.
Όνειρο ήταν ευτυχώς…
Ή μήπως όχι;
Μήπως έγινα πιο δυνατός;
- Του χειρουργείου - 16 Σεπτεμβρίου 2025
- Αυτές τις αγάπες κοίτα να τις προσέχεις σαν κόρη οφθαλμού… - 10 Απριλίου 2025
- Φλούδες μανταρίνι… - 18 Νοεμβρίου 2024
