“Ήταν κάποτε ένας αθλητής που είχε χάσει το δρόμο του. Πάλευε για τους άλλους και ξεχνούσε πως το όνειρο ήταν δικό του”. Κάπως έτσι, ξεκινά η ιστορία του δικού μου αθλητή, αλλά σίγουρα έτσι ξεκινά και πολλών άλλων αθλητών, που γνωρίζουμε, θα γνωρίσουμε, ή και αθλητών που απλά βλέπουμε.
Είναι εύκολο να μπερδευτείς και να χάσεις το δρόμο σου. Είναι δύσκολο να θέσεις ένα ξεκάθαρο στόχο και να μείνεις προσηλωμένος σε αυτόν. Συχνά, εξαρτάται η προσπάθεια και από το κοινωνικό περιβάλλον, πόσο στηρίζει, καταλαβαίνει και ενισχύει τον αγώνα. Ο αθλητής, όπως και ο κάθε άνθρωπος μπορεί εύκολα να χάσει το δρόμο του και να μπερδέψει τα όνειρα του, τους στόχους του με τις επιθυμίες των άλλων γι αυτόν.
Advertisment
Διαβάστε επίσης: Οι ευεργετικές ιδιότητες της πεζοπορίας
Πολλές φορές θέλουν να γίνουν πρωταθλητές γιατί κάποιος άλλος δεν τα κατάφερε (γονείς). Κάποιες άλλες γεμίζουν φόβο και άγχος, επειδή φοβούνται πως ίσως απογοητεύσουν τα δικά τους πρόσωπα (σύντροφος, οικογένεια). Υπάρχουν φορές που πιστεύουν πως μόνο μέσα από τη νίκη θα κερδίσουν τον σεβασμό, την αποδοχή και την αγάπη της οικογένειας (γονιός πρωταθλητής).
Πώς όμως να παλέψεις για κάτι που δεν αγαπάς;
Πώς να κοπιάσεις για κάτι που δεν ονειρεύεσαι;
Πώς να κερδίσεις και να χαρείς κάτι που σε αγχώνει;
Βάλε τον στόχο σου.
Ξέχνα τους άλλους.
Είναι το όνειρό σου.
Advertisment
Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις πραγματικότητα.
“…κοίτα εκεί που θέλεις να πας, γιατί αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς…” έτσι μου είπε κάποτε ένας προπονητής μου. Είχε τόσο δίκιο. Αυτό συμβουλεύω, με την σειρά μου και τους αθλητές μου.
Είναι μεγάλο το βάρος που σηκώνει κάθε αθλητής και είναι μέγιστο το βάρος του πρωταθλητή. Πρέπει να μείνει προσηλωμένος στο στόχο του, και για να μπορεί να μένει, θα πρέπει ο στόχος να είναι ξεκάθαρος και αποκλειστικά δικός του. Να είναι ήρεμος και να μην αποσπάται, σκεπτόμενος τις επιθυμίες των άλλων. Να παθιάζεται και να δίνει όλο του το είναι, να ιδρώνει και να μάχεται γι αυτό που αγαπάει. Μόνο έτσι έρχεται η επιτυχία.
Ο αθλητής χρειάζεται βοήθεια, κατανόηση και καθοδήγηση. Χρειάζεται έναν προπονητή να τον στηρίζει και να του υπενθυμίζει το λόγο που μπαίνει στο γήπεδο, γιατί αγωνίζεσαι, τι κυνηγάει, ποιος είναι ο στόχος του,το όνειρό του. Χρειάζεται ηρεμία και εσωτερική γαλήνη, ώστε να έχει καθαρή σκέψη και να είναι συγκεντρωμένος και ετοιμοπόλεμος. Να μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάθε αγώνα, με κάθε αντίπαλο και σε όλες τις συνθήκες.
Είναι μια σχέση ισχυρή, ένα δίδυμο που θα οδηγήσει στην επιτυχία. Όσο καλύτερα ξέρεις τον αθλητή σου, όσο περισσότερο σου μιλάει και σε εμπιστεύεται, τόσο πιο εύκολα μπορείς να τον βοηθήσεις. Αν τον ξέρεις, βλέπεις τους φόβους, το άγχος και τις επιθυμίες του, έτσι μπορείς να τον ηρεμήσεις. Σε εμπιστεύεται και στηρίζεται σε σένα, παίρνει δύναμη από τα λόγια σου. Όλα αυτά, αρκεί να τον έχεις κερδίσει, να έχεις χτίσει την σχέση σας, να έχεις δημιουργήσει εμπιστοσύνη.
Δεν είναι εύκολο, μα δεν είναι και δύσκολο. Εξάλλου, πως θα καταφέρεις να πείσεις τον αθλητή σου να παλέψει για εσένα, αν εσύ δεν έχεις παλέψει γι αυτόν;
Dn / jK (personal) trainer
- Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
- 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
- Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017
