Η συναρμολόγηση ενός ονείρου δεν διαφέρει από τη συναρμολόγηση οποιουδήποτε αντικειμένου. Ακόμα και αν έχεις όλα τα κομμάτια του, μέχρι να τα μοντάρεις, δεν θα έχεις αυτό που θέλεις. Το επιτυχημένο αποτέλεσμα εξαρτάται από το αν έχεις συγκεντρώσει τα σωστά κομμάτια σε κάθε βήμα της πορείας. Παρ΄όλο που το τελευταίο βήμα μπορεί να μην είναι τίποτε άλλο παρά το τελικό στρίψιμο μιας βίδας, ωστόσο αν όλα τα άλλα πριν από αυτό δεν έχουν ταιριάξει σωστά, η βίδα δεν θα βιδώνει. Αυτή είναι η δοκιμή.
Το μυστικό είναι να μη χάσεις το θάρρος σου, έστω κι αν χρειαστεί να πας πίσω και να επαναλάβεις μερικά από τα προηγούμενα βήματα. Μπορεί να χρειαστούν αρκετές δοκιμές. Να ξέρεις ότι το αποτέλεσμα περιμένει να εμφανιστεί όταν θα έχουν συναρμολογηθεί όλα τα κομμάτια.
Advertisment
Πριν από πολλά χρόνια, ο άντρας μου κι εγώ, νιόπαντροι τότε, αγοράσαμε μία από αυτές τις βιβλιοθήκες που τις συναρμολογείς μόνος σου, για να την τοποθετήσουμε στο πρώτο διαμέρισμα. Εκείνο που μας είχε τραβήξει σ’ αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο ήταν ότι το βιβλιαράκι με τις οδηγίες έλεγε «εύκολη συναρμολόγηση».
Πήραμε λοιπόν τα ράφια στο σπίτι και ετοιμαστήκαμε να συναρμολογήσουμε στο πι και φι τη βιβλιοθήκη μας, με όλη την απαραίτητη εστίαση, πίστη, φαντασία, αυτοδέσμευση και έμπνευση. Ανοίξαμε το κουτί γεμάτοι ενθουσιασμό και καταπιαστήκαμε με το πρώτο κομμάτι της βιβλιοθήκης. (…) Η προσπάθεια ήταν όμως πολύ μεγαλύτερη απ’ όσο νομίζαμε.
Ο Πάτρικ μού έβαλε τις φωνές. Του τις έβαλα κι εγώ. Εκείνος είπες ότι μας είχαν δώσει ελαττωματική βιβλιοθήκη. Εγώ είπα ότι ήταν ανίκανος να ακολουθήσει τις οδηγίες. Αναστενάξαμε και οι δύο βλέποντας το σωρό με τις σανίδες στο πάτωμα και ξαναρχίσαμε από την αρχή, μόνο που αυτή τη φορά διάβαζα εγώ τις οδηγίες.
Advertisment
Ένιωθα πολύ ικανοποιημένη με τον εαυτό μου καθώς διάβαζα κοφτά τις οδηγίες και έβλεπα ότι σημειώναμε πρόοδο. Έφτασα στο σημείο όπου έπρεπε να περάσουμε το ράφι στη θέση του και με μια τόση δα μικρή σκουντιά οι προσπάθειές μας μεταβλήθηκαν και πάλι σε ένα σωρό στη μέση του δωματίου!
Ξαναρχίσαμε από την αρχή βλαστημώντας. Αυτό συνεχίστηκε για ώρες. Εγώ είπα τον Πάτρικ ηλίθιο. Ο Πάτρικ είπε εμένα ηλίθια. Κάποια στιγμή πειστήκαμε ότι είχαμε λαθεμένες οδηγίες. Ύστερα, αποφασίσαμε ότι η βιβλιοθήκη ήταν ελαττωματική και τελικά καταλήξαμε στο ότι όποιος είχε γράψει εκείνες τις οδηγίες ήταν ένας ανώμαλος σαδιστής που γελούσε μαζί μας από κάποια γωνιά των κεντρικών γραφείων της εταιρείας. Πιστεύαμε ότι μας είχαν εξαπατήσει. Ό,τι και αν ήταν αυτό που έφτιαχναν εκείνα τα κομμάτια, πάντως βιβλιοθήκη δεν ήταν!
(…)Έμεινα για λίγο σκεφτική. Τι θα μπορούσαμε άραγε να κάνουμε καλύτερα; Και τότε μου ήρθε μια φαεινή ιδέα: «Ξέρω τι πρέπει να κάνουμε! Ας υποκριθούμε ότι είμαστε η βιβλιοθήκη!», είπα. «Αν ήμαστε εμείς η βιβλιοθήκη, τι θα χρειαζόμαστε για να μη διαλυθούμε;». Αργά, μεθοδικά, βήμα-βήμα, ελέγξαμε πάλι τις οδηγίες. Το Α με το Β; Εντάξει. Κάτω μέρος Γ; Εντάξει. Πάνω μέρος Δ; Εντάξει.
Καθώς διάβαζα πολύ προσεκτικά για το Δ, πρόσεξα για πρώτη φορά ένα μικροσκοπικό αστερίσκο που έμοιαζε με κόκκο σκόνης. Κοίταξα στο κάτω μέρος της σελίδας, όπου ένας όμοιος αστερίσκος σηματοδοτούσε μια εξήγηση με τα πιο μικροσκοπικά γραμματάκια που υπάρχουν! «Τοποθετήστε τις πλαστικές ασφάλειες μέσα στις τρύπες». Σ’ ένα μικρό πακετάκι δίπλα στα χερούλια για τις πόρτες ήταν δύο μικρές πλαστικές ασφάλειες που έμοιαζαν με άσπρα φασόλια. Τις έσπρωξα μέσα στις τρύπες.
Voila! Όλο εκείνο το ταλαντευόμενο αλλοπρόσαλλο σύνολο από σανίδες έγινε πιο σταθερό κι από το βράχο του Γιβραλτάρ! Το ράφι γλίστρησε στη θέση του με την πρώτη, τα πορτάκια στερεώθηκαν ωραία-ωραία, με τα πομολάκια τους στη θέση τους, έτοιμα να φρουρήσουν τους πνευματικούς μας θησαυρούς. Η βιβλιοθηκούλα μας στεκόταν και μας κοίταζε καμαρωτή-καμαρωτή. Ο σωρός στο πάτωμα είχε γίνει μια πανέμορφη βιβλιοθήκη. Το δεύτερο κομμάτι της συναρμολογήθηκε σχεδόν μαγικά, στο πι και φι.
(…) Έτσι γίνεται με κάθε επιθυμία της καρδιάς. Μόνο το πρώτο θαύμα αποτελεί πρόκληση. Μείνε ακλόνητος δίπλα του. Αρνήσου να τα παρατήσεις και να φύγεις. Δείξε αντοχή στις λακκούβες του δρόμου και μείνε σταθερά στην πορεία σου μέχρι το τέλος.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Sonia Chorquette με τίτλο «Η καρδιά σου έχει δίκιο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας
