Έχουμε μια εμμονή με την ευτυχία και την αγάπη. Να είμαστε ευτυχισμένοι, να αγαπηθούμε. Κάθε μέρα σκεφτόμαστε και ποτίζουμε το μυαλό μας με αυτές τις δύο έννοιες. Δεν σκεφτόμαστε όμως να καλλιεργήσουμε τον εαυτό μας, ούτε να τον κατανοήσουμε βαθιά. Δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά σκεφτόμαστε μόνο πως θα γίνουμε καλύτεροι εραστές.
Η ευτυχία περιμένουμε να έρθει μέσα από τον ακατέργαστο εαυτό μας, μέσα από σωρεία λαθών που κουβαλάμε και εστιάζουμε μόνο σε έναν άνθρωπο, λες και θα μας κάνει εκείνος ευτυχισμένους, παρόλο που εμείς δεν έχουμε κατανοήσει την έννοια ευτυχία.
Advertisment
Η ευτυχία δεν πωλείται συσκευασμένη. Είναι μια έννοια που μας δίνεται μέσα από μικρά κομμάτια της ζωής, όχι απαραίτητα μεγάλα, δεν είναι μακροσκελής. Αποτελείται από στιγμές σαν παζλ. Ποτέ δεν θα βάλουμε με την βία ένα κομμάτι που δεν ταιριάζει δίπλα σε ένα άλλο, μόνο και μόνο για να πούμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι. Επίσης, εάν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους, δεν θα έλξουμε κάποιον να μας αγαπήσει. Ή τέλος πάντων θα είναι ένας ψευδής συναγερμός.
Δεν μπορεί να έχουμε γύρω μας γκρεμισμένες σχέσεις, ατελείωτους καυγάδες, ανήμποροι να κάνουμε πίσω από εγωισμό για να φτιάξουμε ένα τουλάχιστον από όλα, ανήμποροι να πούμε ένα συγγνώμη, αλλά να καιγόμαστε να ευτυχήσουμε.
Υπάρχουν και άνθρωποι που πορεύονται με τον ανώτερο εαυτό τους, που παλεύουν να συγχωρέσουν, που ζητάνε να συγχωρεθούν μήπως βρούνε μια στάλα ευτυχία.
Advertisment
Εσύ πως περιμένεις να ευτυχήσεις με τα χέρια στις τσέπες;
