Και οι δύο προκαλούν αρθραλγία, δυσκαμψία και κινητικούς περιορισμούς, αλλά οι αιτίες και οι θεραπείες είναι πολύ διαφορετικές. Οι γιατροί μπορούν να διακρίνουν ανάμεσά τους μέσω ενός λεπτομερούς ιστορικού, της αξιολόγησης των συμπτωμάτων και των εξετάσεων. Ως ασθενής όμως είναι πιο περίπλοκο.
Η ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι ένα είδος φλεγμονώδους αρθρίτιδας και αυτοάνοσου νοσήματος. Πρόκειται ουσιαστικά για μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, που προκαλεί πρήξιμο και φλεγμονή στον αρθρικό υμένα, που είναι ένας μαλακός συνεκτικός ιστός που καλύπτει εσωτερικά τις αρθρώσεις.
Advertisment
Οι ειδικοί δεν γνωρίζουν ακόμα ακριβώς τι προκαλεί σε ορισμένους ανθρώπους την ανάπτυξη ΡΑ, αλλά θεωρείται ότι είναι ένα μείγμα γενετικής προδιάθεσης και περιβαλλοντικών ερεθισμάτων όπως κάποια ιική λοίμωξη και το κάπνισμα.
Η οστεοαρθρίτιδα από την άλλη πλευρά θεωρείται μηχανική αρθρίτιδα. Προκαλείται από την φθορά των αρθρώσεων και από μια σειρά άλλων βιολογικών διαδικασιών που συνεισφέρουν στη γήρανση των αρθρώσεων και στην βλάβη τους. Πιο συγκεκριμένα, η οστεοαρθρίτιδα συνήθως περιλαμβάνει τη βλάβη στο χόνδρο, αλλά όλα τα είδη ιστών στην άρθρωση μπορεί να παίξουν έναν ρόλο.
Η αιτίες επίσης δεν είναι πάντα γνωστές, αλλά υπάρχουν ορισμένα πράγματα που γνωρίζουμε και σχετίζονται με την έναρξη της ασθένειας. Μία από αυτές είναι η κληρονομικότητα. Παρελθοντικοί τραυματισμοί και μη απαραίτητα χειρουργεία μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε οστεοαρθρίτιδα. Και συχνά σχετίζεται και με την παχυσαρκία.
Advertisment
Τα είδη του πόνου
Η ΡΑ είναι μια φλεγμονώδης πάθηση, οπότε τείνει να προκαλεί πολύ πρήξιμο, δυσκαμψία και απώλεια του εύρους κίνησης των αρθρώσεων. Η δυσκαμψία εμφανίζεται κυρίως το πρωί και διαρκεί πάνω από μία ώρα. Οι ασθενείς επίσης συνήθως νιώθουν κόπωση.
Στην οστεοαρθρίτιδα, η βλάβη στον χόνδρο και σε άλλες δομές της άρθρωσης τείνει να ξεκινά σταδιακά και να γίνεται προοδευτικά όλο και πιο επώδυνη. Προκαλεί πόνο στην περιοχή, ειδικά κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας/ έντονης ή παρατεταμένης κίνησης.
Η άρθρωση επίσης κάνει έναν ήχο συνήθως κατά την κίνηση. Παρόμοια με την ΡΑ, μπορεί να προκληθεί πρήξιμο και απώλεια του εύρους κίνησης. Μπορεί συχνά να προκληθεί και δυσκαμψία, αλλά η διαφορά είναι ότι τυπικά υποχωρεί σύντομα μετά τη χρήση της άρθρωσης σε αντίθεση με την ΡΑ.
Μια άλλη διαφορά εντοπίζεται στην ΡΑ: Καθώς είναι ένα συστημικό αυτοάνοσο νόσημα, μπορεί να επηρεάσει και άλλα μέρη του σώματος εκτός από τις αρθρώσεις, όπως το δέρμα, τα μάτια και τους πνεύμονες. Από την άλλη πλευρά, η οστεοαρθρίτιδα περιορίζεται στην περιοχή της άρθρωσης και γύρω από εκεί.
Θεραπείες για την ΡΑ και την οστεοαρθρίτιδα
Υπάρχουν πολλά διαθέσιμα φάρμακα για την ΡΑ που βοηθούν στη διαχείριση της νόσου και στην επιβράδυνσή της. Όσο νωρίτερα διαγνωστεί και ξεκινήσει η παρέμβαση, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να αποφευχθεί μόνιμη βλάβη στις αρθρώσεις.
Από την άλλη πλευρά, στην οστεοαρθρίτιδα δεν έχουμε τις ίδιες μορφές θεραπείες. Αν είναι ήπια και διαχειρίσιμη με φυσικοθεραπεία και ελαφρά χάπια, τότε ακολουθείται τυπικά αυτό. Ειδικές ενέσεις στην περιοχή επίσης βοηθούν στη διαχείριση των συμπτωμάτων και εμποδίζουν την πρόοδο.
Το χειρουργείο είναι η τελευταία επιλογή και οι γιατροί συνήθως δοκιμάζουν άλλες λιγότερο επεμβατικές επιλογές πριν καταφύγουν σε αυτό. Η απώλεια βάρους έχει επίσης αποδειχθεί ότι βοηθά. Οι ασθενείς είτε με τη μία είτε με την άλλη πάθηση μπορούν να επωφεληθούν από την τακτική, ασφαλή σωματική δραστηριότητα και από τη φυσικοθεραπεία.
Πηγή:
thehealthy.com/arthritis/rheumatoid-arthritis-vs-osteoarthritis
