Ακόμα συνεχίζω να πιστεύω ότι υπάρχει έρωτας, υπάρχει αγάπη.
Ακόμα…
Advertisment
Κάπου εκεί έξω είμαι ΣΙΓΟΥΡΗ πως βρίσκεται το άλλο μας μισό. Και ένας από τους σκοπούς της ζωής μας είναι να το βρούμε. Αν δεν το βρούμε εμείς θα μας βρει αυτό. Ξέρω ζευγάρι που είναι χρόνια μαζί κι έχουν ένα πανέμορφο και υγιέστατο κοριτσάκι. Η γνωριμία έγινε τη στιγμή που η γυναίκα κατέβαζε τα σκουπίδια, ήταν με τις πυτζάμες, αχτένιστη, άβαφτη και αυτός πέρναγε από το δρόμο.
Θα μου πείτε τώρα «Μα καλά. Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα.»
Οι γονείς μου γνωρίστηκαν όταν χρειάστηκε ο παππούς μου ηλεκτρολόγο στο σπίτι για το κουδούνι. Βγήκαν για λίγες βδομάδες και η πρόταση γάμου έγινε σε μια έξοδο που είχανε ως εξής. Κάνει ο πατέρας μου ένα βήμα μπροστά. Η μητέρα μου τον κοιτάει. Γυρίζει λοιπόν το κεφάλι του και της λέει: «Αν κάνεις αυτό το βήμα και όλα τα υπόλοιπα βήματα θα τα κάνουμε μαζί.» Έχουν περάσει 36 χρόνια από εκείνο το βήμα.
Advertisment
Ένα ζευγάρι φίλων μου γνωρίστηκαν στην ουρά της τράπεζας. Αυτή τη στιγμή έχουν ένα υπερκινητικό αγοράκι και ζουν την απόλυτη ευτυχία.
Δύο γνωστοί μου γνωρίστηκαν στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ! Είναι πλέον 35 χρονών και ΑΚΟΜΑ μαζί χωρίς να έχουν χωρίσει ΟΥΤΕ μία μέρα.
Τώρα θα μου πείτε: «Ναι, αλλά αυτά είναι οι βελόνες στα άχυρα.»
Μα αυτή τη βελόνα στα άχυρα δεν ψάχνουμε όταν θέλουμε να βρούμε το άλλο μας μισό; Τον άνθρωπο που θα αλληλοσυμπληρωνόμαστε;
Όλοι οι άνθρωποι εκεί έξω έχουν ένα ιδανικό ταίρι για να συμπληρώσουν το δικό τους puzzle.
Δεν είναι εύκολη η διαδρομή μέχρι να το βρουν. Ή μπορεί και να είναι.
Αλλά δεν πρέπει να απορρίπτουμε τον έρωτα έτσι εύκολα επειδή κάτι δεν μας πήγε καλά με τη πρώτη, δεύτερη, τρίτη προσπάθεια…
Και μη μου πείτε πως σε όλες τις σχέσεις σας νιώσατε ερωτευμένοι. Άλλες περιείχαν ενθουσιασμό, άλλες κόλλημα, αλλά αυτές που περιείχαν έρωτα είναι λίγες. Και ακόμα λιγότερες αυτές που περιείχαν ουσιαστική αγάπη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μου έχει τύχει ακόμα. Αν μου είχε τύχει θα ήμουν με το συγκεκριμένο άτομο, σωστά;
Παρόλα αυτά συνεχίζω το ταξίδι μου.
Το ταξίδι να βρω το άλλο μου μισό.
«Μόνο με τον έρωτα και τη φαντασία πάμε μπροστά.» Αυτό έλεγαν στην εποχή του ρομαντισμού. Και δεν είχαν άδικο!
Αγγελική Ξαγοράρη
