Άρθρο του συγγραφέα και δασκάλου γιόγκα Quentin Vennie
Σε έναν κόσμο γεμάτο με γρήγορες και απλές λύσεις, είναι εύκολο να συνηθίσουμε τη νοοτροπία του απλώς «να τα βγάζουμε πέρα» καθημερινά.
Advertisment
Για χρόνια είχα υιοθετήσει τον ίδιο τρόπο σκέψης. Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσω το αυξανόμενο στρες μετά από τη διάγνωση γενικευμένου άγχους και διαταραχής πανικού βρήκα παρηγοριά στο κάπνισμα, το ποτό και τα χάπια.
Η εξάρτησή μου από τα αγχολυτικά αυξανόταν ολοένα και περισσότερο και έφτασε στο έπακρο για 2,5 χρόνια. Προσπαθούσα απλώς να επιβιώσω και να τα βγάλω πέρα μέρα με τη μέρα.
Τα πράγματα άλλαξαν για μένα από την ημέρα που κατά λάθος πήρα υπερβολική δόση χαπιών. Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτό ήταν η αφορμή που απεγνωσμένα χρειαζόμουν. Με τάραξε αρκετά και συνειδητοποίησα πόσο τυχερός ήμουν που είχα σωθεί. Από τότε, δεσμεύτηκα να ακολουθήσω έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής.
Advertisment
Ύστερα από πολλές δοκιμές, λάθη και χρόνια έρευνας ανακάλυψα ένα πρόγραμμα που άλλαξε τελικά τη ζωή μου. Άρχισα να πίνω χυμούς καθημερινά, ακολουθούσα ένα τελετουργικό πρωινού διαλογισμού και ξεκίνησα να κάνω ασκήσεις γιόγκα. Με αυτό τον τρόπο άλλαξα τη ζωή μου για πάντα. Ξεκίνησα μια καινούρια πορεία που έχει ήδη βοηθήσει πάρα πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, με τους οποίους συνεργάζομαι καθημερινά.
Ωστόσο, παρά την απίστευτη πρόοδο που έκανα τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποίησα ότι η εξέλιξη είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία. Όσο συνεχίζουμε να θέτουμε νέους στόχους, θα υπάρχουν πάντα περιθώρια για βελτίωση.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου, ανακάλυψα μερικά πράγματα για τον εαυτό μου που με εμπόδιζαν να γίνω αυτός που έπρεπε να είμαι. Κατάλαβα ότι για να συνεχίσω να εξελίσσομαι είχα ανάγκη να αλλάξω κάποιες συνήθειές μου.
Παρακάτω περιγράφω 3 συνήθειες που έπρεπε να αλλάξω προκειμένου να σταματήσω απλώς να επιβιώνω και να αρχίσω επιτέλους να ζω:
1. Έβρισκα ανακούφιση στον εφησυχασμό
Είναι στην ανθρώπινη φύση να παραμένει εκεί που υπάρχει άνεση και οικειότητα. Είναι φυσιολογικό να προτιμάμε μέρη στα οποία βιώνουμε απόλαυση και ξενοιασιά. Δυστυχώς, η ευχαρίστηση μπορεί να αποτελέσει ένα χαρακτηριστικό που θα εμποδίσει την ικανότητά μας να εξελιχτούμε.
Ο εθισμός μου στα χάπια ήταν ο δικός μου εφησυχασμός. Αποτελούσε μια διαφυγή από το άγχος μου και τις ευθύνες της ενήλικης ζωής. Δεν είχαν σημασία οι επικίνδυνες συνέπειες, ήμουν ικανοποιημένος ξέροντας ότι είχα βρει μια διέξοδο. Ένιωθα ανακούφιση γνωρίζοντας ότι δεν ήμουν υποχρεωμένος να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου αν δεν ήθελα.
Φοβόμουν τη ζωή που έπρεπε να ακολουθήσω αν επέτρεπα στον εαυτό μου να εκτεθεί σε μια πραγματικότητα που δεν μπορούσα να αποδεχτώ. Όταν έπαιρνα τα χάπια, δεν ένιωθα τίποτα. Δεν υπήρχαν ούτε συναισθήματα ούτε θλίψη. Βρήκα παρηγοριά στην ικανότητά μου να μουδιάζω τα συναισθήματά μου. Αυτή η άνεση του εφησυχασμού όμως ήταν η αιτία που παραλίγο να με σκοτώσει.
Τώρα πλέον αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος με το να νιώθει κάποιος άνετα. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε, πρέπει να μάθουμε να νιώθουμε καλά ακόμα και στις δυσκολίες. Πρέπει να προσπαθούμε να ξεπερνάμε τα όριά μας αλλιώς θα παραμείνουμε στάσιμοι σε οτιδήποτε κάνουμε.
Μόνο εμείς αρνούμαστε την εξέλιξη. Ο εφησυχασμός, ακριβώς όπως ο φόβος, είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που οδηγούν στην αποτυχία. Γι’ αυτό μην τον αφήσετε να σας τραβά πίσω!
2. Φοβόμουν να μην κάνω λάθη
Φαίνεται ότι τα λάθη είναι συχνά το πιο ανεπιθύμητο αποτέλεσμα για οτιδήποτε καταπιανόμαστε. Είμαστε γενικά πρόθυμοι να καυγαδίζουμε ακούραστα, να γινόμαστε εχθρικοί και, ενδεχομένως, να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους προκειμένου να υπερασπιστούμε τη θέση μας.
Αυτό οφείλεται απλώς στον εγωισμό και την αδιαφορία.
Όταν όμως αποδεχόμαστε ότι σφάλαμε, γινόμαστε πιο δυνατοί και αξιοποιούμε χρήσιμες πληροφορίες στο κυνήγι της ευτυχίας. Από την άλλη πλευρά, όταν φοβόμαστε την ιδέα του να κάνουμε λάθος, χάνουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε την ευτυχία, διότι στηριζόμαστε αποκλειστικά σε αυτά που γνωρίζουμε.
Παρ’ όλο που ο γιατρός μου δεν με καθοδήγησε σωστά, ήταν λάθος εκ μέρους μου να δεχτώ τη φαρμακευτική αγωγή ως τη μοναδική θεραπευτική λύση. Ήταν λάθος μου να εμπιστευτώ τη γνώμη κάποιου άλλου περισσότερο από το δικό μου ένστικτο. Έμαθα όμως ότι τα λάθη είναι απαραίτητα στο κυνήγι της ευτυχίας. Ανακάλυψα έναν πιο σωστό τρόπο για να διαχειριστώ το πρόβλημά μου, μόνο και μόνο επειδή έμαθα από τα λάθη μου.
Αντί λοιπόν να αρνείστε τα λάθη σας, πρέπει να τα χρησιμοποιείτε για να απελευθερωθείτε από τις αδυναμίες σας. Τα λάθη μου με ενέπνευσαν να αλλάξω τη ζωή μου, άρα φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί και σε σας.
3. Ενδιαφερόμουν πολύ για τη γνώμη των άλλων
Όταν εγκλωβιζόμαστε από τις απόψεις των άλλων, αρχίζουμε να ξεχνάμε τη δική μας ταυτότητα. Ακολουθούμε τον δρόμο που οι άλλοι περιμένουν από εμάς να ακολουθήσουμε και αναιρούμε εντελώς τον αληθινό σκοπό μας, τη μοναδικότητα και την ευτυχία μας.
Σε όλη τη ζωή μου δεχόμουν κριτική από τους άλλους. Επικρίθηκα επειδή παράτησα το κολέγιο, μου μίλησαν άσχημα επειδή μοιράστηκα τις εμπειρίες μου με τον εθισμό και μάλιστα δέχτηκα αρνητικά σχόλια από τους φίλους μου για τις διατροφικές επιλογές μου. Κανείς δεν έλαβε υπόψη του τις ιδέες που κρύβονταν πίσω από τις αποφάσεις μου, ούτε τον τρόπο που η καθεμία από αυτές ωφέλησαν τη ζωή μου. Αλλά αν νοιαζόμουν για οποιαδήποτε από αυτές τις απόψεις, δεν θα βρισκόμουν σήμερα σε αυτή τη θέση.
Το άγχος είναι ο φόβος της πιθανότητας να συμβεί κάτι, η απελπισία που νιώθουμε για το άγνωστο. Ο φόβος τρέφεται από την ανησυχία μας μήπως έρθουμε αντιμέτωποι με πράγματα για τα οποία δεν έχουμε προετοιμαστεί. Αφήνοντας τον εαυτό σας ανοιχτό σε κάθε ενδεχόμενο, του επιτρέπετε να εκμεταλλευτεί απεριόριστες ευκαιρίες.
Η ευτυχία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσωπική επιλογή. Είναι η αισιοδοξία που νιώθουμε παρά τις αντιξοότητες. Συχνά εμείς οι ίδιοι στεκόμαστε εμπόδιο στον δρόμο μας.
Αν διακόψετε αυτές τις 3 συνήθειες, θα καταφέρετε να διευρύνετε τους ορίζοντές σας και να αφήσετε το σύμπαν να συνωμοτήσει υπέρ σας.
Φυτέψτε μέσα σας τον σπόρο της θετικότητας. Μην περιορίζετε τον εαυτό σας βασισμένοι σε μια κατανόηση χωρίς νόημα. Νιώστε ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι!
