Άρθρο του ερευνητή Sayer Ji
Θα μπορούσε άραγε η πολυπόθητη μεταθεραπεία για τον διαβήτη τύπου 1 να βρίσκεται πλέον στο ντουλάπι της κουζίνας σας; Ολοένα και περισσότερες επιστημονικές έρευνες φαίνεται ότι δείχνουν ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση.
Advertisment
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια «ανίατη ασθένεια» που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Σε αντίθεση με τον διαβήτη τύπου 2, όπου το σώμα γίνεται ανθεκτικό στην ινσουλίνη που παράγει το ίδιο, ο τύπος 1 χαρακτηρίζεται από την ανικανότητα του σώματος να παράγει αρκετή ινσουλίνη, αφού τα β-κύτταρα στο πάγκρεας που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ινσουλίνης (και προϊνσουλίνης) είτε καταστρέφονται είτε εξασθενούν σε μεγάλο βαθμό. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω αυτοάνοσων νοσημάτων, βακτηριακών ή ιογενών λοιμώξεων, μη συμβατών τροφίμων στη διατροφή και έκθεσης σε χημικές ουσίες (ή εξαιτίας ενός συνδυασμού οποιουδήποτε ενός ή περισσοτέρων από τους παραπάνω παράγοντες).
Κι όμως, πολλές δημοσιευμένες, κατόπιν ομότιμης αξιολόγησης, έρευνες έδειξαν ότι τα συστατικά των φυτών, συμπεριλαμβανομένων πολλών που βρίσκονται μέσα σε τρόφιμα που καταναλώνονται συνήθως, είναι ικανά να διεγείρουν την αναγέννηση των β-κυττάρων στο πάγκρεας κι έτσι να παρέχουν δυνητικά μια θεραπεία σε σύγκριση με το κερδοφόρο μοντέλο της συμβατικής ιατρικής η οποία στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η ασθένεια είναι ανίατη και τάσσεται υπέρ της διαχείρισης των συμπτωμάτων.
Η ανακάλυψη της δυνατότητας αναγέννησης των β-κυττάρων από διάφορα τρόφιμα και ενώσεις αναμένεται να ταράξει τα νερά στην αναπτυσσόμενη βιομηχανία του διαβήτη όπου εκατομμύρια δολάρια από τον δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα δαπανώνται συνεχώς σε προσπάθειες για την εύρεση μιας μελλοντικής «θεραπείας». Μιας θεραπείας που πιθανότατα θα προκύψει μέσω πανάκριβων φαρμάκων, εμβολίων ή βιολογικών μεθόδων (π.χ. βλαστοκύτταρα, ξενομεταμόσχευση νησιδίων), τα οποία εξαιτίας της διαδικασίας έγκρισης φαρμάκων από τον FDA απαιτούν την προώθηση των συνθετικών κι όχι των φυσικών (και κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας) συστατικών.
Advertisment
Ας ρίξουμε μια ματιά στις τελευταίες προκλινικές μελέτες σχετικά με το θέμα, οι οποίες δημοσιεύτηκαν τον περασμένο μήνα στο περιοδικό «Canadian Journal of Physiology and Pharmacology»(1). Το ενεργό τμήμα του λιναρόσπορου, το οποίο οι ερευνητές ονόμασαν ενεργό τμήμα Linun usitassimum (LU6), βρέθηκε ότι προσφέρει πολλά οφέλη σε ζωικά μοντέλα με διαβήτη τύπου 1, συμπεριλαμβανομένων των παρακάτω:
– Βελτιωμένη χρήση της γλυκόζης στο ήπαρ.
– Ομαλοποιημένη γλυκογένεση (σχηματισμός γλυκόζης) στους ιστούς του ήπατος και των μυών.
– Μείωση της δραστηριότητας της ανασταλτικής γλυκοσιδάσης του παγκρέατος και του εντέρου, η οποία μεταφράζεται σε χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά τα γεύματα.
– Ακόμη πιο αξιοσημείωτη ήταν η παρατήρηση ότι αυτή η ένωση λιναρόσπορου ομαλοποίησε τα επίπεδα της ινσουλίνης πλάσματος και του C-πεπτιδίου (το C-πεπτίδιο δεν είναι C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, αλλά ένας άμεσος δείκτης του ποσοστού ινσουλίνης που παράγεται από τα β-κύτταρα στο σώμα), μια ένδειξη ότι η λειτουργία των β-κυττάρων αποκαταστάθηκε αποτελεσματικά.
Οι ερευνητές περιγράφουν τα πραγματικά καταπληκτικά αποτελέσματα ως εξής:
«Η ομαλοποίηση των επιπέδων ινσουλίνης πλάσματος και του C-πεπτιδίου παρατηρήθηκε σε ποντικούς με διαβήτη υποδεικνύοντας ενδογενή έκκριση ινσουλίνης μετά από θεραπεία με LU6. Η ιστοχημική και ανοσοϊστοχημική ανάλυση σε παγκρεατικά νησίδια υποδηλώνει τον ρόλο του LU6 στην αναγέννηση των νησιδίων και την έκκριση ινσουλίνης, όπως φαίνεται από την αύξηση των λειτουργικών παγκρεατικών νησιδίων που παράγουν ινσουλίνη. Επιπλέον, σημαντικός σχηματισμός νησιδίων που παράγουν ινσουλίνη παρατηρήθηκε και σε in vitro κύτταρα PANC-1 μετά από θεραπεία με LU6, υποδεικνύοντας ότι τα κυτταρικά συσσωματώματα είναι προσφάτως σχηματισμένες νησίδες. Αυτό υποδηλώνει τις δυνατότητες του LU6 στον σχηματισμό νέων νησίδων in vitro αλλά και in vivo. Έτσι, το LU6 μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια πρώτης τάξεως φαρμακευτική τροφή για τη θεραπεία του διαβήτη».
Να έχετε υπόψη ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που έχει βρεθεί ότι ο λιναρόσπορος μειώνει τις διαταραχές του σακχάρου στο αίμα. Υπάρχουν κάποιες σχετικές μελέτες στην ιστοσελίδα GreenMedInfo.com στην κατηγορία «Flaxseed and Diabetes». Επιπλέον, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα φυσικών ουσιών που έχει επιβεβαιωθεί πειραματικά ότι τονώνει την αναγέννηση των β-κυττάρων, 10 από τις οποίες αναφέρονται παρακάτω:
1. Αργινίνη: σε μια μελέτη του 2007 διαπιστώθηκε ότι το αμινοξύ L-αργινίνη είναι ικανό να διεγείρει τη γένεση των β-κυττάρων σε ζωικό μοντέλο με σακχαρώδη διαβήτη που προκλήθηκε από αλλοξάνη.(2)
2. Αβοκάντο: σε μια μελέτη του 2007 διαπιστώθηκε ότι το εκχύλισμα σπόρων αβοκάντο μείωσε το σάκχαρο στο αίμα διαβητικών αρουραίων. Οι ερευνητές παρατήρησαν αποκατάσταση και προστατευτική επίδραση στα παγκρεατικά νησίδια στην ομάδα θεραπείας.(3)
3. Βερβερίνη: σε μια μελέτη του 2009 διαπιστώθηκε ότι αυτή η φυτική ένωση που βρίσκονται συνήθως σε βότανα όπως η βερβερίδα και η υδραστίδα, διεγείρει την αναγέννηση των β-κυττάρων σε διαβητικούς αρουραίους, γεγονός που εξηγεί τον λόγο για τον οποίο χρησιμοποιείται εδώ και 1.400 χρόνια στην Κίνα για τη θεραπεία του διαβήτη.(4)
4. Σέσκουλο: σε μια μελέτη του 2000 διαπιστώθηκε ότι το εκχύλισμα σέσκουλου σε διαβητικούς αρουραίους διεγείρει την αποκατάσταση των τραυματισμένων β-κυττάρων.(5)
5. Ίνες καλαμποκιού: σε μια μελέτη του 2009 διαπιστώθηκε ότι οι ίνες καλαμποκιού μειώνουν το σάκχαρο στο αίμα και διεγείρουν την αναγέννηση των β-κυττάρων σε αρουραίους με διαβήτη τύπου 1.(6)
6. Κουρκουμίνη (από την κουρκούμη): σε μια μελέτη του 2010 διαπιστώθηκε ότι η κουρκουμίνη διεγείρει την αναγέννηση των β-κυττάρων σε αρουραίους με διαβήτη τύπου 1(7). Επιπλέον, μια μελέτη του 2008 έδειξε ότι η κουρκουμίνη προστατεύει τα παγκρεατικά νησίδια και ενισχύει την αποτελεσματικότητα της μεταμόσχευσης.(8)
7. Γενιστεΐνη (από σόγια, κόκκινο τριφύλλι): μια μελέτη του 2010 έδειξε ότι η γενιστεΐνη προκαλεί τον πολλαπλασιασμό των παγκρεατικών β-κυττάρων μέσω της ενεργοποίησης των πολλαπλών μονοπατιών σηματοδότησης και αποτρέπει την εμφάνιση διαβήτη λόγω ανεπάρκειας ινσουλίνης στα ποντίκια.(9)
8. Μέλι: μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2010 σε ανθρώπους έδειξε ότι η μακροχρόνια κατανάλωση μελιού μπορεί να έχει θετική επίδραση στις μεταβολικές διαταραχές του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, συμπεριλαμβανομένης της ενδεχόμενης αναγέννησης των β-κυττάρων όπως φάνηκε από την αύξηση του επιπέδου του C-πεπτιδίου μετά από νηστεία.(10)
9. Nigella Sativa (μαύρο κύμινο): μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε ζώα το 2003 έδειξε ότι η κατανάλωση μαύρου κύμινου οδηγεί σε μερική αναγέννηση / πολλαπλασιασμό των β-κυττάρων(11). Μια μελέτη σε ανθρώπους το 2010 έδειξε επίσης ότι η κατανάλωση 1 γραμμαρίου την ημέρα μέχρι και 12 εβδομάδες είχε ένα ευρύ φάσμα ευεργετικών αποτελεσμάτων σε διαβητικούς ασθενείς, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της λειτουργίας των β-κυττάρων.(12)
10. Στέβια: σε μια μελέτη του 2011 σε ανθρώπους, διαπιστώθηκε ότι η στέβια διαθέτει αντιδιαβητικές ιδιότητες συμπεριλαμβανομένης της αναζωογόνησης των κατεστραμμένων β-κυττάρων και έχει παρόμοια αποτελέσματα με το φάρμακο γλιβενκλαμίδη, χωρίς όμως παρενέργειες.(13)
Πηγές:
(1). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23656171
(2). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17717015
(3). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19553173
(4). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19374872
(5). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11025163
(6). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19930631
(7). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21280528
(8). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18093618
(9). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20484465
(10). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23256446
(11). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14690013
