Miα μελέτη αποκαλύπτει πως όταν διαρκώς βλέπουμε στις ειδήσεις τραγικά γεγονότα, αυξάνονται τα ψυχικά και σωματικά μας προβλήματα. Την μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Έρβαϊν, οι οποίοι αξιολόγησαν την ψυχική και σωματική υγεία 1.322 εθελοντών τις εβδομάδες πριν και μετά τις επιθέσεις στους Διδύμους Πύργους στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 και την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ το 2003.
Οι ερευνητές κατέγραψαν την έκθεση των εθελοντών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τις αντιδράσεις οξέος αλλά και μετατραυματικού στρες στα συμβάντα που παρακολουθούσαν.
Η περίοδος του οξέος στρες αφορά τις πρώτες εβδομάδες έπειτα από ένα σοβαρό γεγονός, ενώ ένα μήνα μετά το συμβάν αρχίζει η περίοδος του μετατραυματικού στρες. Στην παρούσα μελέτη, το οξύ στρες των εθελοντών μετρήθηκε 9-14 ημέρες έπειτα από την 11η Σεπτεμβρίου και μέσα σε λίγες μέρες από την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ.
Advertisment
Τρία χρόνια αργότερα η αξιολόγηση των εθελοντών επαναλήφθηκε, για να διερευνηθεί κατά πόσον άντεξαν στο χρόνο τα ψυχικά τραύματα που τυχόν είχαν αποκομίσει τις μέρες των τραυματικών γεγονότων.
Όπως έδειξε η ανάλυση όλων των στοιχείων, όσοι εθελοντές παρακολουθούσαν στην τηλεόραση επί περισσότερο από 4 ώρες την ημέρα την κάλυψη των παραπάνω γεγονότων, διέτρεχαν αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν συμπτώματα οξέος αλλά και μετατραυματικού στρες. Είχαν επίσης αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν δύο έως τρία χρόνια αργότερα προβλήματα σωματικής υγείας. Το σχεδόν 12% των εθελοντών είχαν έντονα συμπτώματα οξέος στρες έπειτα από τις επιθέσεις τις 11ης Σεπτεμβρίου – ένα ποσοστό που ήταν 7% κατά την παρακολούθηση της έναρξης του πολέμου στο Ιράκ.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η έκθεσή μας σε γραφικές εικόνες μέσα από τα ΜΜΕ μπορεί να αποτελεί έναν σημαντικό μηχανισμό συλλογικού τραύματος», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Ροξάν Κοέν Σίλβερ, καθηγήτρια Ψυχολογίας & Κοινωνικής Συμπεριφοράς στο πανεπιστήμιο.
Μαζικό στρες
Το συλλογικό (ή μαζικό) τραύμα είναι μία τραυματική ψυχολογική συνέπεια, την οποία μοιράζεται μια ομάδα ανθρώπων οποιουδήποτε μεγέθους (μπορεί να είναι και ολόκληρη κοινωνία) και η οποία πηγάζει από τραυματικά γεγονότα στα οποία εκτέθηκαν όλα τα μέλη της ομάδας.
Τα ευρήματα, πάντως, δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να λογοκριθούν ή να αποκρυβούν οι εικόνες από τους ολέθρους στον πλανήτη για να προστατευθεί η ψυχική υγεία των πολιτών του κόσμου, διευκρίνισε η δρ Σίλβερ. «Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι δεν αποκομίζει κάποιο όφελος από την συνεχή έκθεσή του σε εικόνες φρίκης», εξήγησε.
Advertisment
