Είναι ολοένα και εμφανέστερο ότι τα συμβατικά φάρμακα που καταστέλλουν τα συμπτώματα της νόσησης επιβαρύνουν την καρδιακή υγεία. Όποτε ο οργανισμός μας προσπαθεί να αποβάλει συσσωρευμένες τοξίνες και απόβλητα μέσω ενός κρυολογήματος, μιας ιογενούς λοίμωξης ή οποιασδήποτε άλλης παθολογικής διεργασίας που περιλαμβάνει φλεγμονή, η καρδιά καταπονείται, αφού καλείται να διοχετεύσει το επιβλαβές υλικό που ελευθερώνεται από τους ιστούς στο σημείο απ’ όπου προήλθε. Με κάθε νέα προσπάθεια καταστολής του πόνου, της μόλυνσης, της χοληστερόλης, και ούτω καθεξής, ο οργανισμός αποβάλλει ολοένα και λιγότερα απόβλητα. Μερικά από αυτά καταλήγουν στους λεμφικούς πόρους που είναι επιφορτισμένοι με την αποστράγγιση του μυοκαρδίου, προκαλώντας συμφόρηση. Τα αντιβιοτικά αποτελούν βασικό παράγοντα πρόκλησης τέτοιου τύπου βλαβών στην καρδιά.
Η υπερσυνταγογράφηση αντιβιοτικών ήταν συνήθης πρακτική για πολλά χρόνια. Συχνά, χορηγούνταν για απλές λοιμώξεις, όπως το κοινό κρυολόγημα και η γρίπη, στα οποία δεν έχουν την παραμικρή επίδραση. Όλοι γνωρίζουμε ότι τα αντιβιοτικά δεν καταπολεμούν ιούς, αλλά μόνο βακτήρια. Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι το σύνηθες αντιβιοτικό ερυθρομυκίνη, το οποίο χρησιμοποιείται ευρύτατα από τη δεκαετία του 1950, μπορεί να προκαλέσει ανακοπή καρδιάς.
Advertisment
Οι καρδιολόγοι γνωρίζουν τον κίνδυνο ανακοπής καρδιάς που μπορεί να συνεπάγεται η ενδοφλέβια χορήγηση ερυθρομυκίνης, αλλά αυτός ο κίνδυνος δεν είναι γνωστός στους παθολόγους, οι οποίοι εν γένει χορηγούν την ερυθρομυκίνη σε χάπι για ευρύτατο φάσμα λοιμώξεων. Αυτή η νέα έρευνα, η οποία διενεργήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ, εξέτασε τον κίνδυνο για ανακοπή καρδιάς από τη στοματική χορήγηση ερυθρομυκίνης, είτε στην περίπτωση όπου χορηγείται μόνη της είτε συγχο-ρηγούμενη με άλλα φάρμακα. Η αναφορά τους, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό New England Journal of Medicine τον Οκτώβριο του 2004, καλύπτει τα ιατρικά αρχεία 4.400 ασθενών της Medicaid (αμερικανικό πρόγραμμα υγείας για χαμηλοεισοδηματιές και άτομα με ειδικές ανάγκες). Κατά μέσο όρο, καλύπτονται 15 έτη για κάθε ασθενή. Περίπου 1.475 άτομα υπέστησαν ανακοπή καρδιάς κατά τη διάρκεια της μελέτης. Κατά την εξέταση των φαρμάκων που λάμβαναν αυτά τα άτομα, οι ερευνητές κατέληξαν στα εξής συμπεράσματα:
• Τα ποσοστά αιφνίδιου θανάτου από καρδιολογικά αίτια ήταν διπλάσια στα άτομα που λάμβαναν ερυθρομυκίνη, συγκριτικά με τα άτομα που δεν λάμβαναν το εν λόγω αντιβιοτικό.
• Δύο αντιυπερτασικά φάρμακα, γενόσημα της βεραπαμίλης και της διλτιαζέμης, συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο για ανακοπή καρδιάς, εφόσον συγχορηγούνται με την ερυθρομυκίνη.
Advertisment
• Άλλα φάρμακα που συσχετίστηκαν με κίνδυνο για ανακοπή καρδιάς, εφόσον συγχορηγούνται με την ερυθρομυκίνη, είναι το αντιβιοτικό κλαριθρομυκίνη, η φλουκοναζόλη (χορηγείται για αιδοιοκολπικές μυκητιάσεις) και δύο αντι-μυκητισιακά φάρμακα (ιτρακοναζόλη και κετοκοναζόλη).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι συγκεντρώσεις των συγ-χορηγούμενων φαρμάκων στο αίμα, ενδέχεται να ενισχύονται από την ερυθρομυκίνη, με επακόλουθο την αύξηση της πηκτικότητας του αίματος και την επιβράδυνση της ροής του αίματος. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται μείωση του καρδιακού παλμού, με επακόλουθο τις αρρυθμίες, οι οποίες δημιουργούν προϋποθέσεις για ανακοπή καρδιάς. Σε συνέντευξη του στο Ασοσιέιτεντ Πρες, ο επικεφαλής της έρευνας Wayne A. Ray, Ph.D., δήλωσε ότι τα επίπεδα ερυ-θρομυκίνης μπορούν να αυξηθούν από την πρόσληψη χυμού γκρέιπφρουτ ή αναστολέων πρωτεάσης (φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση του AIDS).
Το γεγονός ότι ο γιατρός συνταγογραφεί ένα φάρμακο, δεν σημαίνει ότι το συγκεκριμένο φάρμακο είναι ασφαλές για εμάς. Έχουν διενεργηθεί ελάχιστες μελέτες σχετικά με την επίδραση της συγχορήγησης φαρμάκων ή την αλληλεπίδραση φαρμάκων και τροφίμων. Η πρόσληψη συμβατικών φαρμάκων ισοδυναμεί με παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, το οποίο ξεκινά μόλις εισερχόμαστε στο γραφείο του γιατρού. Η ουσία είναι ότι όλα τα συμβατικά φάρμακα περιέχουν τοξικές ουσίες, οι οποίες επιβαρύνουν την υγεία. Και η καρδιά είναι το κατεξοχήν όργανο που υφίσταται το τίμημα της πρόσληψης των σκευασμάτων που χορηγούνται αφειδώς και εγκωμιάζονται για την «άμεση επίδραση» τους. Φυσικά, το τίμημα είναι η συντόμευση της ζωής.
κίνδυνο για ανακοπή καρδιάς, εφόσον συγχορηγούνται με την ερυθρομυκίνη.
• Άλλα φάρμακα που συσχετίστηκαν με κίνδυνο για ανακοπή καρδιάς, εφόσον συγχορηγούνται με την ερυθρομυκίνη, είναι το αντιβιοτικό κλαριθρομυκίνη, η φλουκοναζόλη (χορηγείται για αιδοιοκολπικές μυκητιάσεις) και δύο αντι-μυκητισιακά φάρμακα (ιτρακοναζόλη και κετοκοναζόλη).
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι συγκεντρώσεις των συγ-χορηγούμενων φαρμάκων στο αίμα, ενδέχεται να ενισχύονται από την ερυθρομυκίνη, με επακόλουθο την αύξηση της πηκτικότητας του αίματος και την επιβράδυνση της ροής του αίματος. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται μείωση του καρδιακού παλμού, με επακόλουθο τις αρρυθμίες, οι οποίες δημιουργούν προϋποθέσεις για ανακοπή καρδιάς. Σε συνέντευξη του στο Ασοσιέιτεντ Πρες, ο επικεφαλής της έρευνας Wayne A. Ray, Ph.D., δήλωσε ότι τα επίπεδα ερυ-θρομυκίνης μπορούν να αυξηθούν από την πρόσληψη χυμού γκρέιπφρουτ ή αναστολέων πρωτεάσης (φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση του AIDS).
Το γεγονός ότι ο γιατρός συνταγογραφεί ένα φάρμακο, δεν σημαίνει ότι το συγκεκριμένο φάρμακο είναι ασφαλές για εμάς. Έχουν διενεργηθεί ελάχιστες μελέτες σχετικά με την επίδραση της συγχορήγησης φαρμάκων ή την αλληλεπίδραση φαρμάκων και τροφίμων. Η πρόσληψη συμβατικών φαρμάκων ισοδυναμεί με παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, το οποίο ξεκινά μόλις εισερχόμαστε στο γραφείο του γιατρού. Η ουσία είναι ότι όλα τα συμβατικά φάρμακα περιέχουν τοξικές ουσίες, οι οποίες επιβαρύνουν την υγεία. Και η καρδιά είναι το κατεξοχήν όργανο που υφίσταται το τίμημα της πρόσληψης των σκευασμάτων που χορηγούνται αφειδώς και εγκωμιάζονται για την «άμεση επίδραση» τους. Φυσικά, το τίμημα είναι η συντόμευση της ζωής.
Κανένας φορέας για τον έλεγχο της νόσησης, ούτε καν οι οργανισμοί έγκρισης φαρμάκων μπορούν να μας προστατέψουν από μια σοβαρή πάθηση ή το θάνατο που είναι συνέπεια της χρήσης συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Το σκάνδαλο του Vioxx που ξέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2004, μας έμαθε ότι κανένα φάρμακο δεν είναι ασφαλές. Το Vioxx, ευρύτατα συνταγογραφούμενο φάρμακο για την καταπολέμηση της αρθρίτιδας, αποσύρθηκε από την πα-ρασκευάστρια εταιρεία Merck & Co, αφότου διέρρευσαν στοιχεία ότι η πρόσληψη του διπλασιάζει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό επεισόδιο. (Στα τέλη του 2007, η Merck & Co. κλήθηκε να αντιμετωπίσει 4.200 αγωγές απ’ όλες τις περιοχές των ΗΠΑ.) Σύμφωνα με τα υπάρχοντα έγγραφα, η Merck & Co. και ο FDA είχαν επίγνωση αυτού του κινδύνου από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Το αποτέλεσμα αυτού του καλά φυλαγμένου μυστικού ήταν ότι τουλάχιστον 27.000 άτομα υπέστησαν έμφραγμα ή πέθαναν εξαιτίας του φαρμάκου. Αν αναλογιστούμε τον υψηλό αριθμό των παρενεργειών που δεν καταγγέλθηκαν ποτέ, τα θύματα μπορούν να είναι εκατοντάδες χιλιάδες.
Συνεχώς προκύπτουν υποψίες ότι ένα ορισμένο φάρμακο μπορεί να αποβεί θανατηφόρο. Σειρά έχει το Bextra.
Σύμφωνα με μελέτη κατά την οποία εξετάστηκαν τα στοιχεία 1.500 και πλέον ασθενών που είχαν υποβληθεί σε καρδιολογική επέμβαση, τα άτομα που λάμβαναν το Bextra ως αναλγητικό, είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιολογικές διαταραχές και θρόμβωση, συγκριτικά με τα άτομα που δεν λάμβαναν κανένα φάρμακο. Αυτό το φάρμακο έχει ενοχοποιηθεί για επιπλοκές όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, το έμφραγμα, οι θρόμβοι στον πνεύμονα και η εν τω βάθει θρόμβωση στα κάτω άκρα. Ουδέποτε διενεργήθηκαν ενδελεχείς μελέτες για τα αντιαρθριτικά φάρμακα, προκειμένου να εξακριβωθεί η ασφάλεια τους.
Το Vioxx, το Celebrex, το Bextra, το Aleve και η ασπιρίνη είναι δηλητήρια. Υπάρχουν υποψίες ότι και ένα άλλο αντι-αρθριτικό φάρμακο, το Remicade (ινφλιξιμάβη), μπορεί να προκαλεί καρκίνο.
Είναι εντυπωσιακό το πόσοι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί από τις έξυπνες διαφημιστικές καμπάνιες και την πλύση εγκεφάλου, και ούτε καν τους περνά από το μυαλό ότι δηλητηριάζονται μεθοδικά προκειμένου να στηριχτεί ο πιο προσοδοφόρος κλάδος μετά την πετρελαιοβιομηχανία, που δεν είναι άλλος από τη φαρμακοβιομηχανία. Έρευνα η οποία δημοσιοποιήθηκε στο CΝΝ την 26η Σεπτεμβρίου 2007, αναφέρει ότι ετησίως χορηγούνται 56 εκατομμύρια συνταγές για φάρμακα, τα οποία δεν είναι καν εγκεκριμένα από τον FDA. Το 2 τοις εκατό απ’ όλα τα συνταγογραφού-μενα φάρμακα που χορηγούνται στις ΗΠΑ δεν έχουν ελεγχθεί επαρκώς ώστε να τεκμηριωθεί ότι είναι ασφαλή, και μπορούν κάλλιστα να αποβούν θανατηφόρα για κάποιον ανυποψίαστο ασθενή. Σοκάρει το γεγονός ότι ο FDA παραδέχεται ότι χορηγεί άδειες σε όποια εταιρεία επιθυμεί να παραγάγει ένα φάρμακο, χωρίς απαραιτήτως να έχει διαπιστωθεί ότι το συγκεκριμένο φάρμακο είναι αποτελεσματικό ή ασφαλές.
Το ερώτημα είναι πώς μπορεί κανείς να εμπιστευτεί τη ζωή του σε μια φαρμακοβιομηχανία, της οποίας ο μοναδικός στόχος είναι να συντηρεί τη νόσηση, μεριμνώντας ώστε τα προϊόντα της να προκαλούν περισσότερα προβλήματα υγείας απ’ όσα επιλύουν. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η επιδίωξη χορήγησης φαρμάκων που υποτίθεται ότι προσφέρουν ανακούφιση από τα συμπτώματα μιας πάθησης, αποτελεί όχι μόνο επικίνδυνη προσέγγιση, αλλά είναι αντιεπιστημονική και ανήθικη.
