Γράφει ο – Συγγραφέας – Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου
Στην αρχή, ο τίτλος μου φάνηκε περίεργος. Όσο επεξεργαζόμουν όμως και συνέχιζα το θέμα και όσο οι ‘ιδέες’ περιδιάβαιναν τον νου μου, τόσο πιο σωστός μου φαινόταν. Για να δούμε λοιπόν, στο τέλος θα φανεί και σε σας σωστός; Όπως και να είναι θα σας δικαιολογήσω.
Advertisment
Ο τίτλος δεν μου ήρθε τυχαία. Μάλλον θα έλεγα ‘φυσιολογικά’. Από μόνος του, σαν τον ήλιο που ανατέλλει σε μια καινούρια ημέρα. Σαν τις ακτίνες φωτός που διαπερνούν τις φυλλωσιές των δένδρων. Όλα άρχισαν από μια απλή, πολύ απλή σκέψη, που προέκυψε μέσα από τις ειδήσεις της καθημερινότητας. ‘Καθημερινότητα’ που δυστυχώς βρίθει από απίστευτα ενδιαφέρουσες ειδήσεις. Λίγο-πολύ θα μαθαίνετε τι γίνεται στην Ουκρανία. Τις εξελίξεις και τις κλιμακωτές ανατροπές. Το αίμα και την διχόνοια που σπέρνεται ασταμάτητα και κόστισε ανθρώπινες ζωές και όνειρα. Δεν ξέρω τι καταλάβατε από όλη αυτή την ιστορία όμως εγώ θα σταθώ στο ερώτημα που μου προξένησε, τόσο αυτό το θέμα, όσο και το Κυπριακό (που είναι και πάλι της μόδας και μάλλον μια νέα τραγωδία υφαίνεται από ‘περίεργους’ πατριώτες), το θέμα της Συρίας, του Ιράν, της Τουρκίας κλπ. Πολλά θέματα που όμως έχουν κάποιες κοινές συνισταμένες, σαν να προέρχονται σταθερά και αμετάκλητα από τον ίδιο νου: την εξουσία και την επιρροή με σκοπό το χρήμα, το κέρδος, την δημιουργία συστήματος παραγωγής πλούτου και εκμετάλλευση στοχοποιημένης πηγής.
Ποιο λοιπόν είναι το ερώτημα που μου δημιουργήθηκε; Λέω ‘Πόσα μυστικά, πόση υστεροβουλία και πόσα συμφέροντα κρύβονται πίσω από κάθε μεγάλης κλίμακας γεγονός που συμβαίνει στον πλανήτη μας;’ Εν ολίγοις, ποια συμφέροντα και πόθοι για κέρδος κρύβονται πίσω από τόσο αίμα, τόσους νεκρούς και τραυματίες, ορφανά και καταστροφές; Πόσοι διεθνούς επιπέδου παίκτες και πόσα κεφάλαια παίζονται πάνω στις ψυχές που είτε με σχέδιο (ως αναγκαία ‘θύματα’), είτε τυχαία βρίσκονται στην μέση μιας στημένης πλεκτάνης;
Το ίδιο ερώτημα βέβαια ισχύει και για την Ελλάδα, εμάς τους Έλληνες, που αγώγγιστα, στοικότατα και με υπομονή υπομένουμε τα τσακάλια της Τρόικας και της Γερμανίας, και ενδεχομένως και τα εσωτερικά τσακάλια. Όλους αυτούς που σχεδίασαν αυτό που ζούμε. Φυσικά και αυτό που θα ζήσουμε διότι το σχέδιο δεν ολοκληρώθηκε, παρά τις ελπίδες όσων το πιστεύουν. Και δεν ολοκληρώθηκε, ούτε και άλλαξε, διότι δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Το φάγαμε και το μασάμε. Αφού λοιπόν το φάγαμε και το μασάμε ακόμα, ούτε το αρχικό σχέδιο θα αλλάξει, ούτε Plan ‘b’ θα χρειαστεί. Είμαστε ένας πολύ εύκολος λαός που αντέδρασε (sik) όπως οι σχεδιαστές ήθελαν ή περίμεναν. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΙ!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΛΟΙΠΟΝ!!
Advertisment
Όμως πάνω στον πλανήτη μας, τα ‘σχέδια’ των κερδοσκόπων, επενδυτών, κεφαλαιοκρατών, είναι πολλά. Και επίσης πολλοί είναι οι τρόποι που εξελίσσονται. Και ακόμη πιο πολλά είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται. Μα, θα μου πείτε, και πολύ σωστά, δεν σας λέω κάτι καινούριο. Σωστά, διότι αλλού θα καταλήξω. Βλέπετε, πριν υπάρξουν τα σχέδια, πριν υπάρχουν οι επενδυτές, πριν υπάρξουν αυτοί που έχουν συμφέροντα, οι διεθνείς κλίκες και οι μηχανισμοί τους, που άλλοτε συνεργάζονται και άλλοτε πολεμούν μεταξύ τους, έπρεπε να υπάρξει κάτι άλλο: Αυτοί που θα πολεμήσουν για να κερδίσουν οι ‘εγκέφαλοι’ πίσω από τα σχέδια.
Οι πολεμιστές, τα εκτελεστικά θύματα, αυτοί που θα ματώσουν και θα σκοτωθούν στα πεδία των μαχών, στις εικονικές επαναστάσεις, στις ψευδο-διαμαρτυρίες, στα πεζοδρόμια των ψευδο-εργατικών πρωτομαγιών, τα θύματα γύρο από τα οποία θα στηθούν οι μεγάλες δίκες για τις μοιρασιές εδαφών, πρώτων υλών, χρυσού, πετρελαίου, σιδήρου, αλουμινίου, κοβαλτίου, άνθρακα, ουρανίου κλπ. Διότι, αυτοί που έχουν τα συμφέροντα και κάνουν τις επενδύσεις, ποτέ δεν πολεμούν στα πεδία των μαχών. Εκεί στέλνουν κάποιους άλλους, οι οποίοι αφού πεισθούν ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό, ότι η ‘ιδέα’ δικαιολογεί την έκθεση τους σε κίνδυνο για τα ‘κέρδη των άλλων’ πάνε και πολεμούν μέχρι τελικής πτώσεων, άσχετα αν δεν μάθουν ποτέ ποιος πήρε τα κέρδη. Άλλωστε, ποιος θα τους ενημερώσει;
Ποιος θα ενημερώσει τα εκατομμύρια των νεκρών του Α’ Παγκοσμίου πολέμου για το ποιος κέρδισε και τι μετά το τέλος του πολέμου; Ποιος θα ενημερώσει τα 50 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ (!!!) των νεκρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, της Κορέας, του Βιετνάμ, τα θύματα των δύο ατομικών βομβών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι – που τόσο άδικα ερρίφθησαν την στιγμή που ο Ιαπωνικός γίγαντας ήταν ήδη γονατιστός και βαρυανάσαινε, έτοιμος να σωριαστεί στο έδαφος; Ποιος θα ενημερώσει τα εκατομμύρια των τραυματιών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα ορφανά και τις χήρες, ποιος ήταν ή ποιοι ήταν οι κερδισμένοι από την απλοχεριά του Σχεδίου Μάρσαλ που ξανάστησε στα πόδια της την Γερμανία και την Ιταλία;
Κανείς. Διότι κανείς δεν θέλει να μαθευτεί η αλήθεια πίσω από κάθε λουτρό αίματος στο οποίο ευκολόπιστοι πατριώτες ή υπερασπιστές μιας δόλιας δημοκρατίας, που υποκρύπτει με απίστευτα κόλπα τα κρυφά της σχέδια, παρατάχθηκαν στα πεδία των μαχών, έδωσαν το αίμα τους, την ζωή τους, τα χέρια τους ή τα πόδια τους. Πόσες πανέμορφες πεδιάδες της Ευρώπης, πόσα άλση και δρυμοί της δεν βάφτηκαν στο αίμα και στην κάπνα του μπαρουτιού.. Πόσο αίμα αθώων ‘ευκολόπιστων’ απορρόφησε η μάνα Γη.. και έκλαψε μόνη της τα άταφα κορμιά τους..
Και λέω: αν αυτοί που εδώ και χιλιάδες χρόνια πολεμούν και αγωνίζονται για τα κέρδη των άλλων, γνώριζαν την πραγματικότητα και την αλήθεια πίσω από τις διεθνείς κομπίνες, θα λάμβαναν μέρος στα στρατεύματα που παρατάσσονταν και πολεμούσαν; Μάλλον όχι. Τουλάχιστον θα το σκεπτόντουσαν και μια δεύτερη φορά πριν μπούνε στην παγίδα. Τι είναι λοιπόν αυτό που τους έκανε να μπουν στη φάκα και να συμμετέχουν σε τόσους πολέμους; Να κερδίσουν το μετάλλιο ανδρείας; Μάλλον όχι. Άρα μένει μόνον μια απάντηση: Να κατάπιαν την δικαιολογία που τους έδωσαν. Το δόλωμα.
Ένα δόλωμα που κοιμίζει το μυαλό και ότι ‘βλέπει’ το θεωρεί αληθινό και πρέπον ώστε να συμμετέχει κάποιος με τη ζωή του. Το εξυψώνει σε μέγα προσωπικό θέμα, ταυτίζεται, και τρέχει μέσα στον ‘ύπνο’ του να συμμετέχει ως ‘καλός’ εναντίον του ‘κακού’. Βέβαια όπου ‘καλός’ και ‘κακός’ αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για άτομα και των δυο παρατάξεων που βρίσκονται σε ύπνωση. Είναι άτομα που πείσθηκαν για έναν σκοπό, διαφορετικό ο καθένας, άσχετα αν κερδίζουν οι ίδιοι ή αν χάνουν. Όσοι λοιπόν καλούν στα όπλα τους ‘άλλους’ (αυτούς που θα βάλουν τον ιδρώτα και το αίμα), φροντίζουν για την ωραιοποίηση της φάκας και για την κάλυψη της δικαιολογίας. Και αυτό διότι αν ο ‘βλάκας’ (όπου ‘βλάκας’ βλέπε το υποψήφιο θύμα που θα πολεμήσει για τα κέρδη των άλλων) πάρει χαμπάρι περί τίνος πρόκειται, τότε θα τους πάρει με τα λεμόνια.
Φτιάχνουν λοιπόν μια φάκα και μια ωραία δικαιολογία και μαζεύουν πολεμιστές. Και οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι έτσι έγιναν. Με τέτοια συστήματα και κόλπα συγκεντρώθηκαν εκατομμύρια πολεμιστές σε αντίπαλα στρατόπεδα. Μόνο που ακόμη και σήμερα, κανείς δεν ξέρει (από εμάς εννοώ) ποιοι ήταν οι τελικοί κερδισμένοι, οι ξεκούραστοι και χαμογελαστοί, αυτοί που κατά την διάρκεια των μαχών, των επαναστάσεων, των διαμαρτυριών πήγαιναν κανονικά στην δουλειά τους για να μάθουν αν το κόλπο έπιασε και αν τα εκατομμύρια κερδίθηκαν. Άλλωστε αυτοί έπαιζαν ένα στοίχημα πίνοντας τον καφέ τους ενώ κάποιοι άλλοι έπαιζαν την ζωή τους χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, μέσα στο κρύο, τη βροχή, τα χιόνια, τις βόμβες.
Δυο λέξεις με ενδιαφέρουν περισσότερο από αυτά που ανέφερα νωρίτερα: η λέξη ‘φάκα’ και η λέξη ‘δικαιολογία’. Ψάχνοντας το, οι δυο αυτές λέξεις απετέλεσαν το σταύρωμα ολόκληρων γενεών της ανθρωπότητας. Πάνω σ’ αυτές τις λέξεις στήθηκαν αυτοκρατορίες, βασίλεια, πριγκιπάτα, εκστρατείες, κράτη, βιομηχανίες, πολύ-εθνικές εταιρίες, επαναστάσεις, θρησκείες, πολιτικά κόμματα, ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος. Χιλιάδες χρόνια ιστορίας επαναλαμβάνουν το ίδιο και το ίδιο σενάριο, αλλά με διαφορετικά λόγια. Τα ιστορικά βιβλία, ακόμα και τα χειρότερα σαβούρια που γράφηκαν, βρίθουν σε καταγεγραμμένα γεγονότα που αν τα αναλύσεις εμπεριέχουν και την φάκα και την δικαιολογία που επηρέασαν με κάποιο τρόπο την ζωή και την τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων. Και συνεχίζουμε να το βλέπουμε και σήμερα, στην Ουκρανία, στη Συρία, στη Λιβύη, στη Σομαλία, στο Κουβέιτ, στο Ιράκ, στο Ιράν, στην Κίνα κοκ. Επαναλαμβανόμενα σενάρια που εμπεριέχουν και την φάκα, και την δικαιολογία που τα καλύπτει, και τους κρυφούς παίκτες, και τους επενδυτές, και τους εκτελεστές. Ναι αλλά πρέπει να υπάρχουν και οι πολεμιστές. Και εφ’ όσον υπάρχουν συνεχώς σχέδια για παραγωγή ασταμάτητου κέρδους, πρέπει να υπάρχει και ασταμάτητη παραγωγή στρατών από θύματα που θα δώσουν το αίμα τους. Σωστά; Και πώς θα γίνει αυτό;
Είναι απλό! Με τη συνεχή εκπαίδευση από «κούνια». Από την ώρα που θα γεννηθεί κάποιος εθίζεται μέσα σ’ ένα τρόπο σκέψης. Με βάση αυτόν τον τρόπο σκέψης, αυτό το άτομο, θα έχει ‘αυτή’ την αντίδραση όταν ακούσει ή συμβεί κάτι. Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι υπάρχει ένα δισεκατομμύριο πληθυσμός στον πλανήτη, τον χωρίζουν στα πέντε (παράδειγμα) και σε κάθε τμήμα δημιουργούν διαφορετικό εθισμό ή εθισμούς. Δηλαδή ένα σύνολο αποδεκτών συμπεριφορών και συνηθειών που όμως δεν αποδέχονται τις συμπεριφορές αυτών που είναι εκτός του αποδεκτού συστήματος. ‘Ποιοι ήμαστε ‘εμείς’ και ποιοι είναι οι ‘άλλοι’, οι ξένοι. Άρα έχουν δημιουργήσει από την «κούνια», 5 διαφορετικούς εχθρούς οι οποίοι θα πολεμήσουν μεταξύ τους κάποια στιγμή που θα κριθεί αναγκαίο. Αναγκαίο για ποιους όμως; Μα γι’ αυτούς που θα επενδύσουν και θα έχουν συμφέρον. Όταν έρθει η ώρα, οι σχεδιαστές της κομπίνας θα ετοιμάσουν την φάκα και την δικαιολογία. Και τότε τα πρόβατα θα πέφτουν στην φάκα και με την δικαιολογία ‘τάδε’ θα δημιουργούν τους στρατούς που θα πνιγούν στο αίμα.
Το σύστημα στο οποίο θα εθιστούν από νωρίς οι λαοί, είναι το μέσον για να διαθέτουν οι σχεδιαστές υποψήφιους πολεμιστές. Το σύστημα, για να μπορεί να είναι αποτελεσματικό πρέπει να φιλτράρει τις πληροφορίες που χορηγεί, ώστε το μήνυμα που παρέχουν να είναι αναλλοίωτο. Να έχει σταθερότητα, ώστε και η αντίδραση να είναι η αναμενόμενη. Όπως λέμε δηλαδή, αν λες από μικρό το παιδί σου ότι είναι βλάκας, θα καταλήξει να είναι βλάκας. Με τον ίδιο τρόπο εκπαιδεύονται και οι λαοί.
Όμως, οι σχεδιαστές ξέρουν πάντα περισσότερα από όσα επιτρέπουν ως ‘πληροφόρηση’ να μοιράζονται στους λαούς. Τι θέλω να πω: αν υποθέσουμε ότι οι σχεδιαστές γνωρίζουν 100 πράγματα συνολικά, τότε θα μοιράσουν μόνον τα 10 ή τα 20. Επειδή αυτά όμως έχουν πολλά κενά που αν παραμείνουν έτσι θα εγείρουν ερωτήματα και υποψίες, τα ενδιάμεσα τμήματα τα ‘γεμίζουν’ οι ειδικοί με παραμυθάκια, ώστε ούτε οι ευφυείς μιας κοινωνίας να βγάζουν άκρη. Φτάσαμε μάλιστα σήμερα, η ‘πληροφόρηση’ και η ‘ενημέρωση’ να είναι τόση πολύ που να μπλοκάρει το μυαλό μας, πιστεύοντας ότι ζούμε σε μια εποχή την ελευθερίας της πληροφόρησης. Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι σήμερα ο καθένας μας έχει την απεριόριστη άνεση να ενημερώνεται απεριόριστα για απεριόριστα θέματα. Κούνια που μας κούναγε. Υπάρχει περίπτωση να επέτρεπαν οι διεθνείς επενδυτές, οι σχεδιαστές της αποκόμισης κέρδους και πραγματοποίησης επιθυμιών τεραστίων διαστάσεων, να μάθουν οι ‘εργάτες’ και οι ‘πολεμιστές’ την αλήθεια; Να μάθουν την πραγματική γνώση; Εσείς αν ήσασταν στην θέση τους θα επιτρέπατε να ξέρουν οι ‘παρακατιανοί και τα θύματα’ τα μυστικά σας; Αμφιβάλω.
Έτσι λοιπόν, από αρχαιοτάτων χρόνων, έχει δημιουργηθεί ένα πλυντήριο πληροφοριών. Το πλυντήριο αυτό έχει θεσπίσει μια μάζα ‘ελεύθερων’ πληροφοριών, φιλτράρει τις πληροφορίες αυτές, τις αναδομεί, τις μορφοποιεί, τις εμπλουτίζει με συναισθηματική αξία και τις ‘επιβάλλει’ στις μάζες ανάλογα με το κοινωνικό χρώμα που τους δόθηκε από παλιά. Τα σχολεία και οι θρησκείες είναι τα συνήθη βασικά κέντρα εκπαίδευσης. Μετά έρχονται τα πανεπιστήμια και οι κομματικοί μηχανισμοί. Κατά τη γνώμη μου το ‘πλυντήριο’ είναι ένα και το αυτό. Απλά, επειδή υπάρχουν αρκετοί λαοί, γλώσσες, κουλτούρες και ιστορική διάρκεια παρουσίας, πρέπει να υπάρχει ένα ειδικευμένο υποκατάστημα του πλυντηρίου αυτού, που να φροντίζει τι μπαίνει σ’ έναν λαό και τι βγαίνει. Να παρακολουθεί τις τάσεις και να προετοιμάζει τα σενάρια. Να κάνει και τακτικά τις βλακομετρήσεις. Να ξέρει πάντα τι θα μπορούσε να είναι ‘φάκα’ και τι θα μπορούσε να είναι ‘δικαιολογία’ για κάθε λαό ξεχωριστά. Να έχει στα συρτάρια του τα εναλλακτικά σενάρια.
Με το σύστημα αυτό η Ελλάδα μπήκε στη φάκα του ΔΝΤ. Νωρίτερα μπήκε στη φάκα της ΕΕ. Πιο νωρίτερα μπήκε στη φάκα του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Και αν ψάξουμε την ιστορία μας, αλλά και την ιστορία των άλλων λαών, θα βρούμε μια ασταμάτητη διαδοχή από ‘φάκες’ και ‘δικαιολογίες’. Με το ανάλογο σύστημα έχει δημιουργηθεί η ‘φάκα’ και η ‘δικαιολογία’ για την Ουκρανία, για τη Συρία, για την Αίγυπτο κλπ.
Όσο το ‘πλυντήριο’ του πλανήτη Γη θα δημιουργεί κατευθυνόμενη και επιλεκτική γνώση, συνήθειες, ταμπού, ειδικά βιβλία, ανερεύνητα δεδομένα, παραχάραξη της ιστορίας, της επιστήμης, της γνώσης, και θα τα επιβάλλει επιλεκτικά στους λαούς, τόσο οι λαοί θα εκτίθενται στις φάκες, θα πολεμούν για ανύπαρκτες δικαιολογίες ή ψευδο-δικαιολογίες και καθημερινά θα ετοιμάζουν τον επόμενο πόλεμο μεταξύ τους, παίζοντας τον ρόλο των θυμάτων της ‘επιλεκτικά μοιρασμένης πληροφορίας’. Θα βλέπουν τι τους χωρίζει και όχι τι τους ενώνει. Και όλο αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τα τεράστια κέρδη στους αόρατους επενδυτές, που το να ρίξουν 100 δις δολάρια στην διεθνή σκακιέρα είναι ρουτίνα. Να για ποιους κάποιοι δίνουν το αίμα τους και τον ιδρώτα τους. Για τους ξεκούραστους χαρτογιακάδες που κλείνουν τις πλέον κερδοφόρες δουλειές και συμφωνίες τους στις λέσχες γκόλφ και τένις τρώγοντας αστακούς Καραϊβικής και καβούρια Αλάσκας, χωρίς να δίνουν φράγκο αν αυτό το deal θα κοστίσει ζωές, αίμα, τραυματίες, αιχμαλώτους, οικονομική καταστροφή, ανεργία κλπ Έτσι έγινε και με την Ελλάδα.
Λέτε να συνεχίσει η παραγωγή θυμάτων και στο μέλλον ή θα υπάρξει κάποια στιγμή που το πλυντήριο θα ‘χαλάσει’ και θα σωθεί ο κόσμος; Ποιος άραγε να ήταν ο εγκέφαλος πίσω από αυτό το σύστημα; Το σίγουρο είναι ότι ήταν άνθρωπος. Το πιο ενδιαφέρον όμως θα ήταν να μάθουμε ποιος ήταν ο πρώτος και πριν πόσες χιλιάδες χρόνια το κατέβασε στο μυαλό του και το έθεσε σε εφαρμογή. Διότι τότε θα μάθουμε πολλά. Πάρα πολλά για το χθες, το σήμερα και το αύριο του πλανήτη. Θα μάθουμε και ποιοι είναι οι απόγονοι του. Θα μάθουμε ποιοι κρατούν σήμερα τα χαλινάρια της ‘παραπαίουσας ανθρωπότητας’.
