Η ιστορία είναι από το βιβλίο «ΕΝΑ Εδώ, Τώρα και Παντοτινά» από την Αλιά Αλίκη Χοϊδά και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Στα μέρη της Ατλαντίδος ζούσε κάποτε μια πανέμορφη βασίλισσα. Ήταν ξεχωριστή από κάθε άλλον άνθρωπο, γιατί αγαπούσε καθετί και καθέναν γύρω της, με μια αγάπη τόσο αγνή και αληθινή, που έκανε ακόμα και τις σκληρότερες καρδιές να μαλακώνουν στην παρουσία της. Είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να κοιτάζει τους γύρω της και να μιλάει στην ψυχή τους. Κάποιοι ένιωθαν άβολα με την αμεσότητα της και με την ευκολία που είχε να κοιτάζει μέσα στην ψυχή τους και να βλέπει με διαύγεια την αλήθεια τους.
Advertisment
Η βασίλισσα πήγαινε συχνά στην Πυραμίδα της Ατλαντίδος για καθοδήγηση και πνευματική ανάπτυξη. Ήταν μια εμπειρία που όχι μόνο την ευχαριστιόταν, αλλά που ένιωθε ότι της ήταν απαραίτητη, καθώς οι αποφάσεις και οι πράξεις της επηρέαζαν τις ζωές τόσων πολλών. Ήθελε να νιώθει σίγουρη ότι αυτό που έκανε είχε θετική επίδραση στους ανθρώπους, τα φυτά, τα δέντρα, τα ζώα και σ’ όλη τη φύση και ότι βοηθούσε στην ύπαρξη τους μέσα στο φως.
Μια μέρα, καθώς διαλογιζόταν μέσα στην πυραμίδα, είδε όλη τη γη γύρω της καμένη, κατεστραμμένη από λάβα και φωτιά. Όλα ήταν μαύρα και σιγόκαιγαν. Ως την άκρη του ορίζοντα, ακόμα και οι κορυφές των βουνών ήταν μαύρες και σιγόκαιγαν. Κοίταξε τα χέρια της, μετά το σώμα και τα πόδια της. Το μόνο που είδε ήταν στάχτη πάνω στο δέρμα της. Τα ρούχα της είχαν χαθεί και περιπλανιόταν μόνη της σε ανείπωτη απόγνωση, ξυπόλυτη πάνω στην καμένη γη. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της καθώς συνειδητοποίησε ότι όλα όσα αγαπούσε, καθένας και καθετί, είχαν χαθεί. Ήταν ολομόναχη.
Καθώς περιπλανιόταν νιώθοντας ότι το κέντρο της ύπαρξής της βυθιζόταν όλο και περισσότερο μέσα στο σκότος, είδε στα πόδια της ένα φύλλο χλόης. Ήταν το μόνο φωτεινό χρώμα που μπορούσε κανείς να δει, το μόνο σημάδι ζωής που δεν είχε αμαυρωθεί και καταστραφεί. Ήταν ζωντανό και ήταν καλά. Ήταν εκεί και ήταν φωτεινό και στοργικό.
Advertisment
Η βασίλισσα έπεσε στα γόνατα κι έσκυψε πάνω από αυτό το φύλλο χλόης. Του μίλησε με λόγια αγάπης, ελπίδας και χαράς. Δεν ήταν πια μόνη. Ήταν μαζί με το φύλλο χλόης. Η ζωή είχε επιβιώσει μέσα στο σκότος, θα ξαναγεννιόταν από το σκότος, θα φύτρωνε μέσα από το σκότος και θα διέχεε φως παντού. Αυτό που είχε καταστραφεί θα δημιουργούνταν ακόμα μια φορά, θα ζούσε ακόμα μια φορά, θα αγαπούσε ακόμα μια φορά και θα γελούσε ακόμα μια φορά. Κι αυτό το γέλιο, αυτή η χαρά, θα ακούγονταν στα πέρατα του σύμπαντος και όλα θα αγαλλίαζαν, επειδή το φως και η αγάπη πάντα νικούν.
