Είναι Άνθρωπε, εσωτερική κατάσταση, η ελευθερία.
Και μόνος υπεύθυνος, εσύ και μόνο είσαι.
Μάθαμε Άνθρωπε, πάντοτε κάποιος άλλος, να είναι ο ένοχος, για τη δική μας τη σκλαβιά.
Η κοινωνία, τα πάθη, ο άνθρωπος ο άλλος, οι υποχρεώσεις, οι δυσκολίες, οι αρρώστιες, ο θάνατος.
Μη νομίσεις Άνθρωπε, πως όλα αυτά, όλους δε τους φοβίζουν.
Ούτε η κοινωνία όμως και τα πάθη, ούτε ο άνθρωπος, οι δυσκολίες,ή οι αρρώστιες, ούτε καν ο θάνατος ο ίδιος, είναι αυτοί που φταίνε.
Είναι Άνθρωπε, εσωτερική κατάσταση, η ελευθερία.
Advertisment
Είδα ανθρώπους Άνθρωπε, ήρεμοι να είναι όταν η κοινωνία απέναντι στεκόταν, το χρέος τους, έχοντας το κάνει.
Είδα ανθρώπους, που τα πάθη τους παραδεχόμενοι, πολεμώντας, κατάφεραν να τα τινάξουν.
Είδα ανθρώπους, με δυσκολίες και αρρώστιες, ”μη θορυβείστε”, με πίστη, γαλήνια να μουρμουρίζουν, και πράξη να γίνονται τα λόγια.
Είδα ανθρώπους, λεύτερους να στέκονται, παρά τον πόνο, μπροστά στον θάνατο, τον δικό τους ή των αγαπημένων, Ανάσταση προσμένοντας…
Είναι Άνθρωπε, εσωτερική κατάσταση, η ελευθερία.
Είναι οι στίχοι που κάποτες μας μάθαν…
”Τη λευτεριά δε στη χαρίζουν…Δε θα στη δώσουν επειδής σε λυπηθήκαν…Συ, με τα χέρια σου αν μπορείς την εκρατάς…”
Και είναι αυτοί οι άνθρωποι που είδα, και έχεις δει και συ, το πώς, που μας διδάσκουν.
Advertisment
