Του Δημήτρη Μιχελουδάκη
Διάβαζα το Federico Garcia Lorca του Καββαδία και ξάφνου μου έκατσε ένα ερώτημα στο λαιμό… Είναι η κάθε μας μέρα ένα αλισβερίσι; Δίνουμε κάθε μέρα ένα αντίτιμο για να πάρουμε ψωμί και γάλα. Δίνουμε ένα ποσό μηνιαίως για να έχουμε ρεύμα, νερό και τηλέφωνο. Δίνουμε όλο το μήνα τις ιδέες, τις γνώσεις, τον ιδρώτα μας για να πάρουμε το μηνιάτικο. Δίνουμε ένα ευρώ στον ζητιάνο στο φανάρι για να πάρουμε… τι;
Advertisment
Συγχωροχάρτι από τις τύψεις; Να τα “έχουμε καλά με τον εαυτό μας;” Να μην μας “πάει στραβά η μέρα;” Να αποφύγουμε την φτώχεια και της ανέχεια των συνανθρώπων μας, όταν ήμαστε καθ’ οδόν για το σπίτι μας και έχοντας τόσα πολλά κατά νου που δεν χωράει η εικόνα ενός άστεγου η παράλυτου; Είναι ένα καπάρο για μια σουίτα ενός παραδείσου; Σκεφτείτε για 5-10 λεπτά τα παραπάνω…
Έπειτα ρωτήστε τον εαυτό σας, το ευρώ που δίνουμε στον ζητιάνο το δίνουμε σε εκείνον ή σε μας… Η προσφορά σαν ιδέα είναι πολύ υψηλή και την σέβομαι απεριόριστα. Μια ιδέα όμως που πληγώνεται και αλλοιώνεται όταν κακομεταχειρίζεται από κίνητρα ποταπά. Όταν κάποιος επενδύει στο δούναι για να αποκτήσει φήμη, κύρος ή (και) αναγνώριση, όταν κάποιος εν είδει προικοθήρα κάνει μια καλή πράξη και περιμένει τρίβοντας πονηρά τα χέρια, να καρπωθεί το κέρδος της πράξης του, την περηφάνια του ευεργέτη.
Ακόμα βαθύτερα, όταν προσμένει να ακούσει μια επιβράβευση, προσφέροντας για να αποκτήσει άλλο ένα “ευχαριστώ” και να καλυφθεί. Τότε την βρίσκει πληγωμένη και αιμάσσουσα, περιμένοντας την ανταμοιβή του.
Advertisment
Για να την εξυψώσουμε λοιπόν, να την γιατρέψουμε πρέπει να προσδοκούμε μόνο τη χαρά που πηγάζει από εκείνη, η χαρά της προσφοράς να είναι το λαβείν. Προσφέρω γιατί με γεμίζει, προσφέρω γιατί παίρνω χαρά από το γέλιο σου, βλέποντας εσένα ψηλά, ανεβαίνω και εγώ, προσφέρω γιατί η δική σου λάμψη φωτίζει και μένα, προσφέρω γιατί το βράδυ που θα ξαπλώσω δεν θα κοιτάω το πορτοφόλι μου, αλλά μια άλλη κοινωνία, αυτή που ονειρεύομαι… φωτεινή και με λιγότερο πόνο.
Εις το επανιδείν, με φωνάζει ο Federico…
- Είν’ εύκολο το μίσος – μην πας εκεί… - 17 Μαρτίου 2020
- Κρισναμούρτι: Ο μέγας ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής (Μια ανάγνωση) - 8 Μαρτίου 2019
- Σκέψεις περί σχιζοφρένειας - 24 Οκτωβρίου 2016
