Του Bisba
Μεγαλώσαμε με πολλές κοινοτοπίες. Μια από τις πιο αγαπημένες ήταν το ψαρωτικό: «Η πείρα είναι σημαντικό πλεονέκτημα στη ζωή!» Μας είπαν να εμπιστευόμαστε επαγγελματίες με πείρα… Πολιτικούς με πείρα… Μπορούμε να κάνουμε καριέρα, και μετά ως έμπειροι να πουλάμε την πείρα μας… Είναι αλήθεια;
Advertisment
Μετά από 27 χρόνια καριέρας, και πολλές παλινδρομήσεις (και του οισοφάγου) καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι η πείρα είναι υπερτιμημένη αξία. Εξυπηρετεί μόνο παροχημένους ενήλικες που κουνάνε δεικτικά το δάκτυλο, νουθετώντας οτιδήποτε φρέσκο ή καινοτόμο απειλεί τα προηγούμενης κοπής δεδομένα που γνωρίζουν (εκ πείρας φυσικά). Έτσι ένα έμπειρο μυαλό κολλημένο σε μεθόδους και τακτικές που κάποτε έφερναν αποτελέσματα, περιμένει να φέρει με την ίδια μέθοδο τα ίδια αποτελέσματα. Χα!
Οι καιροί αλλάζουν… Αλλά η σκέψη μένει στο σύνηθες: «Αυτό ξέρω, αυτό εμπιστεύομαι». Συχνά η σκέψη-εκ πείρας πάντα- συνεχίζει να περπατάει στα ίδια μονοπάτια, που κάποτε άνθιζαν, αλλά τώρα είναι άγονα. Τι λείπει; Η ορμή για ζωή. Αλλά πώς η ορμή για ζωή λιγοστεύει; Η απάντηση είναι μέσα μας. Αλλά την ψάχνουμε έξω… Ξέρουμε το λόγο. Καταντούμε δούλοι των συνηθειών μας και βαδίζουμε με τις ίδιες σκέψεις σ’ένα αδιέξοδο μονοπάτι.Έτσι βιώνουμε τη μέρα της μαρμότας. Ξανά και ξανά τα ίδια.
Πεποιθήσεις και συνήθειες των ενηλίκων είναι αυτές που δημιουργούν νοοτροπίες με αδιέξοδα. Κι όσο πιο “πετυχημένοι” είναι οι ενήλικες, τόσο εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα μοιάζει η σκέψη τους, έχοντας μόνο έναν φόβο: «Μη χάσω το τυρί. Έκανα τα πάντα για να το αποκτήσω». Κι εδώ αποφασίΖΕΙΣ ή όχι το “twist”. Όχι τον χορό – αν και καλό θα ήταν να χορεύουμε πιο συχνά – “twist” στην πράξη.
Advertisment
Πόσο δύσκολο είναι να αποτινάξεις μια αυτοματοποιημένη σκέψη που οδηγεί σε μια αυτόματη συμπεριφορά; Πόσο δύσκολο είναι να αφήσεις τη ζώνη βολέματος που σου στερεί τη ζωή στο παρόν; Βγες από αυτή τη ζώνη. Μεταμορφώσου σε δύναμη για ανάπτυξη. Μπορείς να διαλύσεις φόβους, να γεφυρώσεις χάσματα, να δημιουργήσεις μια νέα πραγματικότητα. Και δεν χρειάζεσαι καμιά πείρα. Μόνο φρέσκια εμπειρία.
- Το άγχος του κόκορα - 1 Οκτωβρίου 2019
- Τι έχω κάνει; (απολογισμός για τη χρονιά που έφυγε) - 14 Ιανουαρίου 2018
- Από τον Σινάτρα… στον Σιντάρτα - 15 Δεκεμβρίου 2017
