Του Βαλάντη Γαούτση, Συνθέτης-Στιχουργός
Μέσα στη χαραμάδα-απόσταση φιλιού δύο ερωτευμένων,
κρύψαμε τις πιο βαθιές μας απαιτήσεις:
Advertisment
Αιώνιο Έρωτα
Αιώνια γεύση
Αιώνια ευτυχία.
Όταν οι ερωτευμένοι υπόσχονται, ο χρόνος γελά και τους θερίζει.
Με μια ψευδαίσθηση τους παρφουμαρίζει:
πως το Πραγματικό τους είναι μέρος της πραγματικότητας.
Μέσα στη χαραμάδα-απόσταση κορμιού δύο ερωτευμένων,
αναγκάσαμε τις πιο ανειλικρινείς μας εξηγήσεις:
Advertisment
Προσπάθεια καμιά απ΄τον παρόντα χρόνο να αντέξει τη συνύπαρξή μας
Προσπάθεια καμιά απ΄την πραγματικότητα να αντέξει το μεγαλείο μας
Προσπάθεια καμιά από τους γύρω μας να μας προσφέρουν το χώρο και το χρόνο
που αναζητούν προς σπατάλη-και “δικαιούνται”-οι ερωτευμένοι.
Όταν οι ερωτευμένοι συνεχίζουν και ζητούν αφότου έχουν βρει ο ένας τον άλλον,
ο χρόνος γελά και αργά-αργά τους γδύνει.
Γυμνούς όμως απ΄αγάπης φορεσιές τούς αφήνει,
να μοιάσουν σε ό,τι μιμήθηκαν που δεν τους τιμά και δεν τους εγκρίνει
και με την κατάρα κάθε βραδιά από λίγο να αργοσβήνει
το φεγγάρι που όλο φώτιζαν ξαπλωμένοι άβολα σε κάποιο ακρογιάλι.
-Ο Έρωτας δολοφονείται κάθε μέρα μόνο από τα χέρια των ίδιων των ερωτευμένων-
Μέσα στη χαραμάδα-απόσταση του φόβου δύο ερωτευμένων,
βολέψαμε τα παράπονα κάθε αλήθειας που δεν ειπώθηκε,
κάθε ενθουσιασμού που δεν έφτασε σε συναισθηματικό οργασμό
και κάθε ιστορίας που η μοίρα προς αφήγησή της απετράπη
ίσως από τα πιο ικανά στόματα.
Και τότε καταλαβαίνεις, γιατί η χειρότερη κατάρα
που μπορεί να πέσει στον ερωτευμένο,
είναι να μην μπορεί να διηγηθεί μιας ιστορίας τη συνέχεια.
