Απόσπασμα από το βιβλίο της Annita Moorjani «Πεθαίνοντας Έγινα ο Εαυτός μου», εκδόσεις Link Media
Αυτός ο κόσμος είναι πάντοτε το αποκορύφωμα όλων των συλλογικών σκέψεων και πεποιθήσεων μας, όπως έχουν διαμορφωθεί αυτή τη στιγμή. Εξελισσόμαστε μόνο με το ρυθμό που μπορούμε να διαχειριστούμε σε οποιαδήποτε δεδομένη χρονική στιγμή, μεμονωμένα ή συλλογικά. Εξακολουθούμε να κρίνουμε τους δράστες εγκλημάτων ακριβώς γι’ αυτό που είναι – εγκληματίες που τους αξίζει να καταδικαστούν, όχι μόνο σ’ αυτή τη ζωή αλλά και στη μετά θάνατον! Αδυνατούμε ακόμα να τους αντιμετωπίσουμε ως έρμαια του φόβου, δημιουργήματα μιας πραγματικότητας που εμείς, συλλογικά, οικοδομήσαμε.
Advertisment
Όταν καθένας από εμάς είναι σε θέση να κοιτάξει στα μάτια ακόμα και τον χειρότερο εχθρό του και να δει το καθρέφτισμα του δικού του βλέμματος, τότε θα συντελεστεί η πραγματική μεταμόρφωση της ανθρωπότητας. ‘Ενας-ένας, ο καθένας από εμάς μπορεί να επικεντρωθεί στη δημιουργία μιας πραγματικότητας για τον εαυτό του που βασίζεται στις δικές του αλήθειες, αντί να ακολουθεί τυφλά όλα όσα έχουν στηριχθεί στις συλλογικές πεποιθήσεις και σκέψεις. Διευρύνοντας την επίγνωση μας σε ατομικό επίπεδο, θα επιτύχουμε την αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο.
Καθένας από εμάς είναι σαν ένα μεμονωμένο νήμα σε έναν τεράστιο καμβά, που υφαίνεται απεικονίζοντας μια περίπλοκη και πολύχρωμη εικόνα. Μπορεί να είμαστε μόνο ένα νήμα, ωστόσο συναπαρτίζουμε την τελική εικόνα. Επηρεάζουμε τη ζωή των άλλων, επιλέγοντας απλά και μόνο αν θα είμαστε ο πραγματικός εαυτός μας ή όχι. Η μοναδική μας υποχρέωση προς τους άλλους, ο μοναδικός μας σκοπός, είναι να εκφράζουμε τη μοναδικότητα μας και να επιτρέπουμε στους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Η επίγνωση ότι το Φως, η μεγαλειώδης καθολική ενέργεια, βρίσκεται μέσα μας και είναι εμείς, μας αλλάζει ως άτομα επειδή είμαστε δεκτικοί και έτοιμοι. Έτσι, θα μπορέσει να συντελεστεί μια βραδύτερη και βαθύτερη αλλαγή στον κόσμο.
Advertisment
