Του Γιώργου Βασιλορεΐζη
Ποτέ δεν με εντυπωσίασε στους ανθρώπους η ατσαλάκωτη τελειότητα. Προτιμώ τη γνησιότητα. Κι ας υπάρχει μια ρωγμή, μια χαραμάδα στη Καρδιά. Ε και;
Εμένα μου θυμίζει εκείνο το ταλαιπωρημένο κομμάτι μας, που αναζητά την επούλωση, τη θεραπεία, το Φως. Ίσως και το λόγο που βρισκόμαστε εδώ. Ένα μεγάλο Ναι στους “τσαλακωμένους” ήρωες της καθημερινότητας.
Αυτούς που δεν ξέχασαν να αγκαλιάζουνε σφιχτά,
Αυτούς που δεν ξέχασαν να γελάνε δυνατά,
Αυτούς που δεν ξέχασαν να βουρκώνουν φανερά.
