Η Επίθεση προς τον Εαυτό μας:
Ο συνειδητός εαυτός μας πιστεύει πως επιτιθέμενος μας προστατεύει
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ιουλίας Πιτσούλη «Ηρακλής, ο Ήρωας μέσα μας» Εκδόσεις Διόπτρα
Advertisment
Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες είναι το σύμβολο του νου που δεν επιτηρείται από τη διαυγή συνείδηση και δρα ανεξέλεγκτος. Τα συσσωρευμένα παράπονα, που αντιπροσωπεύονται από αυτά τα μεταλλαγμένα πουλιά, όταν πετούν κατά σμήνη κρύβουν τον ήλιο. Πρόκειται για μια χαρακτηριστική εικόνα, η οποία στα Μαθήματα Θαυμάτων συμπυκνώνεται στη φράση: «Τα παράπονα μου κρύβουν το φως».
Πρόκειται γι’ αυτό το φως που είναι η Αληθινή μεγαλειώδης μας Ταυτότητα, αυτή που μοιραζόμαστε με όλους και η οποία συσκοτίζεται όταν στα μύχια βάθη μας η λησμονιά του Εαυτού μας γεννά τον φόβο και τα αρνητικά συναισθήματα. Όμως, ξεχνώντας Ποιοι Είμαστε, ταυτιζόμαστε με έναν εαυτό ελλιπή, αιωνίως ανεπαρκή και ενοχικό, που έχει ανάγκη να απαλλαγεί από τη δυστυχία του και νομίζει ότι θα το καταφέρει εξαπολύοντας την προς τα έξω.
Διαβάστε επίσης από το βιβλίο της Ιουλίας Πιτσούλη
Advertisment
Τα μόνα συμφέροντα είναι τα ομαδικά
Τι μας διδάσκει ο Ηρακλής για την ανάγκη να ελέγχουμε τις παρορμήσεις μας (Ασκήσεις)
Αυτή είναι μια απολύτως λανθασμένη επιλογή επειδή, ακόμα κι όταν εξαπολύουμε την επίθεση μας προς τους άλλους, δεν απαλλασσόμαστε από την παρουσία της ενοχής. Η επίθεση έχει συμπεριλάβει και τον εαυτό μας και παραμένει εκεί, δεδομένου ότι οι αρνητικές σκέψεις που παρήχθησαν στο νου μας δεν τον έχουν εγκαταλείψει. Επιπλέον, κάθε επίθεση προς οποιονδήποτε υποδηλώνει πως τον έχουμε χαρακτηρίσει ως «εχθρό», συνεπώς αποτελεί απειλή και κίνδυνο.
Η παρουσία του μας κάνει ευάλωτους. Στην επίθεσή μας συμπεριλαμβάνεται πάντα και ο εαυτός μας. Ο συνειδητός εαυτός δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Αντίθετα, επιτιθέμενος, θεωρεί ότι μας προστατεύει. Όμως, στο υποσυνείδητο μας επικρατεί φόβος και ταραχή, καθώς η ανάγκη για επίθεση υπαγορεύεται από την πίστη μας στην αδυναμία μας. Αυτή είναι λοιπόν μια επιβεβαίωση της ανεπάρκειας και της τρωτότητάς μας, επειδή έχουμε ταυτιστεί με το εγώ, με το σώμα και με τα υλικά μας συμφέροντα.
Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι όλα αυτά είναι μεταβαλλόμενα, φθαρτά και θνητά, συνεπώς δεν αποτελούν την αληθινή μας ταυτότητα. Δεν είμαστε ούτε το εγώ, ούτε το σώμα, και βέβαια ούτε τα υλικά μας αποκτήματα -έστω κι αν συχνά ταυτίζουμε την αξία μας με αυτά. Είμαστε πνεύμα. Όλοι οι άνθρωποι, άσχετα από το φύλο τους, τη φυλή, τη θρησκεία, την κοινωνική τους θέση, το μορφωτικό τους επίπεδο και όλα τα παρόμοια, είμαστε εξίσου Πνευματικά Όντα τόσο οι σοφοί, οι διανοούμενοι, οι επιστήμονες, οι ηγέτες και οι αγαθοί όσο και οι χοιροβοσκοί και οι εγκληματίες.
Διαφέρουμε κατά τις ικανότητες και κατά το ψυχο-νοητικό και ηθικό μας επίπεδο. Γι’ αυτό και ο αληθινός μας Εαυτός είναι άτρωτος, αδιατάραχτος και αθάνατος. Τίποτα δεν μπορεί να τον απειλήσει, γιατί τίποτα δεν βρίσκεται έξω από Αυτόν. Εμπεριέχει τα πάντα, καθώς αποτελεί μια πλήρη ενότητα με όλα όσα αληθινά υπάρχουν.
Και αυτό που αληθινά υπάρχει είναι η αγάπη. Αυτή είναι η αληθινή μας ταυτότητα , γιατί αυτή είναι η ταυτότητα του Δημιουργού μας. Αγάπη. Όλα τα άλλα είναι οι ψευδαισθήσεις του εγώ, το οποίο βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση φόβου και ενοχής, γι’ αυτό και έχει την ανάγκη να στέλνει αυτή την εχθρότητα όσο πιο μακριά του γίνεται. Έτσι, την προβάλλει στους άλλους. Μάταια όμως, αφού δεν απαλλάσσεται παρ’ όλα αυτά από την ολέθρια παρουσία της.
