Της Βίκυς Τσώκου
«Να ήξερες μονάχα, ότι εσείς οι άνθρωποι γεννηθήκατε λιοντάρια και ζείτε σαν ποντίκια».
Advertisment
«Τι εννοείς;» απάντησα.
Σε βλέπω κάθε μέρα που κοιτάς στον καθρέφτη τα κουρασμένα σου μάτια και προσπαθείς να καταλάβεις γιατί χαράμισες τη ζωή σου, να περπατάς σε δρόμους που δε διάλεξες , γιατί έτρεμες στην σκέψη να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό, γιατί συμβιβαζόσουν να παίζεις το παιχνίδι της ζωής με κανόνες που εσύ ποτέ δεν όρισες. Μπήκες σε αυτή τη μανιασμένη κούρσα που σε έβαλε η κοινωνία και σε έκανε ένα κουφάρι μετριότητας και ανυπαρξίας, ενώ η ίδια η φύση σε έχει προικίσει με αμέτρητη ελευθερία, δύναμη και αφθονία για να δημιουργείς, να υπερέχεις και να τολμάς.
Η ανάγκη σου να αισθάνεσαι ασφάλεια και να σε εγκρίνουν, σε έκαναν σκλάβο της κοινωνικής γνώμης , της ανίας και της πλήξης. Ποτέ δεν έμαθες να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από εκείνους που σου κλέβουν τη ζωντάνια και την ευτυχία. Ποτέ! Αρκεί να έχεις κόσμο γύρω σου και ας είναι ό,τι να΄ναι. Μια αγκαλιά ό,τι να’ναι, ένας φίλος ό,τι να’ναι, μια δουλειά ό,τι να΄ναι, μια σχέση ό,τι να’ναι. Έτσι απλά κάτι να ‘ ναι.
Advertisment
Κι έχασες πολλά. Υπνωτίστηκες από την ψεύτικη ανάγκη να ικανοποιείς τις ανάγκες των άλλων. Οι πράξεις σου μέχρι σήμερα έχουν φτιάξει την ιστορία σου η οποία είναι ένα σωρό από σελίδες μουτζουρωμένες με το μελάνι της ανόητης ψευδαίσθησης ότι για να σε αγαπάνε και να σε σέβονται πρέπει να είσαι κάτι άλλο. Κάτι που καθόλου δε μοιάζει με αυτό που θέλεις να είσαι. Τυχαία γεγονότα, άσκοπη περιπλάνηση και μετριότητα είναι αυτά που υπάρχουν στην καθημερινότητά σου. Κοίτα πως κατάντησες τον εαυτό σου.
Έρμαιο αυτών που σου λένε ποιος είσαι και τι πρέπει να κάνεις. Αντικείμενο στα χέρια ενός μάτσο ηλίθιων τυράννων. Κοινωνία, ΜΜΕ, άνθρωποι με κλειστά μάτια και κλειστές καρδιές που υπάρχουν γύρω σου και στέκονται πάνω από το κεφάλι σου έτοιμοι να ρουφήξουν ό,τι έμεινε από την ‘μια φορά κι έναν καιρό’ ολοκληρωμένη ύπαρξή σου.
Άνθρωποι του «φαίνεσθαι», χωρίς καμία πρόθεση του «γίνεσαι» και του «εξελίσσομαι». Και αντί να γελάς εσύ μαζί τους, αφήνεις να σε γελοιοποιούν εκείνοι. «Και σιγά μην τα καταφέρεις», «και ποιος νομίζεις ότι είσαι;», «και που θα πάς; Κάτσε στα αυγά σου. Μήπως αλλού θα είναι καλύτερα; Τουλάχιστον εδώ ξέρεις», «έτσι πρέπει να κάνεις», κτλ.
Παραχώρησες τη ζωή σου και τον χρόνο σου λες και τον είχες σε αφθονία. Άφησες τους δαίμονές τους να γίνουν δικοί σου. Φόβοι, ανησυχίες, ανασφάλειες, προκαταλήψεις , κοινωνικές επιταγές… «δώρα» δανεικά και άχρηστα. Σου ρουφήξανε κάθε ζωντάνια και ενέργεια. Ήρθε η ώρα να συντρίψεις και να κατατροπώσεις τους δαίμονές τους και το γέννημα του, την αυτό-αμφιβολία.
Κοιτάξου στον καθρέφτη. Βλέπεις καλά τον εαυτό σου; Πόσο τον αγαπάς; Αν λίγο τον σέβεσαι, άκου με καλά.
Ήρθε η ώρα να πάψεις να δέχεσαι τον έλεγχο λιλιπούτειων αντρών και γυναικών. Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να σπαταλάς το μέλλον σου σε εκείνους. Ήρθε η ώρα να σταματήσεις να δέχεσαι την πίεση που σου ασκεί το κοινωνικό γίγνεσθαι και δηλητηριάζει την δύναμή σου. Μπορεί κάποιες στιγμές να είχες κάνει την επανάστασή σου ή να έθεσες τα όριά σου. Αλλά βλέπεις δε σε πιστέψανε δε σε στήριξαν όταν πραγματικά χρειάστηκε. Σταμάτα τώρα να περιμένεις τη βοήθεια ή την έγκρισή τους. Κράτα τους μακριά από τα όνειρά σου, όταν σου βάζουν εμπόδια. Στο όνομα του πεπρωμένου σου δήλωσε ότι η ζωή είναι δική σου.
Δήλωσε ότι απαλλάσσεσαι από την υποταγή εκείνων που σε καταπιέζουν ή σε βλάπτουν και διάλυσε τις κοινωνικές συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ σας. Δήλωσε πως ως ελεύθερο και ανεξάρτητο άτομο έχεις την πλήρη εξουσία να ασκείς την αληθινή σου δύναμη, να ζεις τα δικά σου όνειρα, να βρεις τη χαρά, να δημιουργείς εσωτερικό και εξωτερικό πλούτο. Καθάρισε τον εαυτό σου από τις λάσπες που σου πετάξανε.
Αγάπησε ανοιχτά όλους εκείνους που έχουν την καρδιά να συνεισφέρουν χωρίς να θέλουν να σε κρίνουν, χωρίς να απαιτούν να πάρεις την έγκρισή τους. Δες το μεγαλείο και το θαύμα που κρύβεις μέσα σου. Δες το καλά και κατάλαβε πως το κάλεσμα κάθε ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη είναι να έχει όραμα για τη ζωή του και κάθε μέρα να το υποστηρίζει με όλο του το είναι. Δεσμεύσου πως αφήνεις τα όνειρά σου, την αξία και τη ζωή σου στα μοναδικά χέρια που μπορούν να μεταμορφώσουν το πεπρωμένο σου: στα δικά σου.
Διαβάστε Δυστυχία για πάντα. 20 τρόποι να τα καταφέρεις!
- Τίποτα από όσα βιώνουμε δεν πάει χαμένο - 20 Σεπτεμβρίου 2019
- Σχέσεις: Κάθε πρόκληση ένα μάθημα και δώρο; - 22 Μαΐου 2019
- Για όλα φταίνε οι άλλοι… - 6 Μαρτίου 2019
