Η τηλεόραση κλέβει την ευτυχία σου. Μην σπαταλάς
την μέρα σου βλέποντας. Αξιοποίησέ την κάνοντας.
Η τηλεόραση είναι ίσως η πιο αγαπημένη ηλεκτρική συσκευή που έχει επινοηθεί μέχρι σήμερα. Όχι, γιατί προσφέρει ενημέρωση και ψυχαγωγία, αλλά επειδή μας δίνει την ψευδαίσθηση της συντροφιάς. Σπάει τη μονότονη σιωπή της μοναξιάς μας και συχνά βοηθά να περάσουν «ευχάριστα» οι ώρες που (νομίζουμε ότι) δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε.
Advertisment
Αλλά αν έχεις περάσει και εσύ αρκετές ώρες από τη ζωή σου μπροστά της, θα έχεις σίγουρα αισθανθεί ότι τα συναισθήματα που σου δημιουργεί δεν είναι πάντα ευχάριστα. Όχι μόνο επειδή μπορεί να σε μελαγχόλησαν αυτά που παρακολούθησες, αλλά και επειδή σε γεμίζει με πληροφορίες και συναισθήματα, τα οποία δεν προλαβαίνεις να επεξεργαστείς και έτσι, αφιλτράριστα, θρονιάζονται μέσα σου δημιουργώντας ένα χάος. Και γιατί αυτό είναι κακό;
1) Βλέποντας συνεχώς στιγμές από τις ζωές άλλων ανθρώπων (πραγματικών ή ηρώων σε ταινίες), αποσυντονίζεσαι από τη δική σου ζωή και δυσκολεύεσαι να συνειδητοποιήσεις και να προσδιορίσεις τις δικές σου, πραγματικές, ανάγκες και επιθυμίες.
Ερώτηση κρίσης: Μήπως δεν σου αρέσει η ζωή σου και επιλέγεις να παρακολουθείς τις ζωές των άλλων για να ξεχνιέσαι;
Advertisment
Κανενός η ζωή δεν είναι τέλεια. Όλοι μας νιώθουμε ότι ένα ή περισσότερα κομμάτια της ζωής μας δεν μας ικανοποιούν. Ποιος ευθύνεται για τη δημιουργία τους; Δεν έχει τόση σημασία. Ποιος, όμως, μπορεί να τα αλλάξει; Μόνο ΕΣΥ. Γι’ αυτό κλείσε την τηλεόραση, βγες εκεί έξω και άρχισε να διώχνεις ή να τροποποιείς όσα δεν σου αρέσουν. Φτιάξε μια ζωή που να σου αρέσει. Γιατί και σου αξίζει και μπορείς.
2) Οι διαφημίσεις, οι ζωές των άλλων, οι λαμπερές εικόνες, οι παραμυθένιες ιστορίες, πολλές φορές σε κάνουν να μπερδεύεις αυτό που θέλεις με αυτό που σου δείχνουν ότι πρέπει να θέλεις.
Ερώτηση κρίσης: Πώς θα καταλάβεις τι πραγματικά θέλεις;
Κλείσε την τηλεόραση και άρχισε να περνάς χρόνο με τον εαυτό σου. Όσο απομακρύνεσαι από το τηλεοπτικό φαντασμαγορικό βουητό, τόσο πλησιάζεις στο να αισθανθείς τι πραγματικά έχει αξία για σένα. Γιατί τα βράδια πριν κοιμηθείς, δεν θα έρχονται στο μυαλό σου εικόνες από όσα είδες πριν ξαπλώσεις, αλλά αισθήματα ευγνωμοσύνης για αυτά που «θυμήθηκες» ξανά ότι ήδη έχεις. Και κάπου εκεί θα νιώσεις μέσα σου και μια ατιθάσευτη φλόγα ανάγκης, που θα σε αναστατώσει δείχνοντας σου τι είναι αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι και λείπει από τη ζωή σου.
3) Η τηλεόραση έχει τη μαγική ιδιότητα να μπαίνει μέσα στα κενά μεταξύ των υποχρεώσεων και των δραστηριοτήτων σου και να τα γεμίζει. Τα κενά στο χρόνο, στα συναισθήματα, στη ζωή σου. Τα κενά που αν έμεναν άδεια, πιθανόν να αναγκαζόσουν να βρεις έναν άλλο, πιο ουσιαστικό, τρόπο να τα γεμίσεις.
Ερώτηση κρίσης: Φοβάσαι να αντιμετωπίσεις αυτά τα κενά; Φοβάσαι τι θα συμβεί αν αφήνεις κλειστή την τηλεόραση, ακόμα και όταν δεν έχεις γύρω σου κάποιο άλλο ερέθισμα που θα αποσπάσει την προσοχή σου;
Όλοι φοβόμαστε να βρεθούμε αντιμέτωποι με τα «κενά» μας. Γιατί αν τα δούμε κατάματα και τα συνειδητοποιήσουμε, μετά θα νιώσουμε την ευθύνη και την ανάγκη να τα καλύψουμε. Και αυτή είναι η αρχή ενός δύσκολου δρόμου. Χρειάζεται θάρρος και δύναμη για να επιλέξεις να γεμίσεις τα κενά σου με την πραγματική ζωή και όχι με τις τηλεοπτικές εικόνες.
Είναι δύσκολο να βρεις την αγάπη, είναι εύκολο να βολεύεσαι παρακολουθώντας ιστορίες αγάπης. Είναι δύσκολο να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, είναι εύκολο να παρακολουθείς τηλεπαιχνίδια, όπου κρίνονται κάποιοι άλλοι που προσπαθούν να πετύχουν τα δικά τους όνειρα. Αλλά να θυμάσαι ότι είναι πολύ δυσκολότερο να μεγαλώνεις και να κοιτάς πίσω σου όλα αυτά που θα μπορούσες να ζήσεις, αλλά δεν τα προσπάθησες καν.
4) Από τη μια τα τηλεοπτικά προγράμματα εστιάζουν στο δράμα και στη δυστυχία, γιατί αυτά «πουλάνε» και πολλές φόρες κάνουν το κοινό να νιώθει καλύτερα με τη δική του ζωή. Και από την άλλη, προβάλλονται διαφημίσεις και στιγμιότυπα από τις ζωές διασημοτήτων, όπου επικρατούν εικόνες απίστευτης τελειότητας, επιτυχίας και ευτυχίας, γιατί ο κόσμος συχνά θέλει να βλέπει όσα λείπουν από τη δική του ζωή.
Ερώτηση κρίσης: Μήπως, συνειδητά ή ασυνείδητα, συγκρίνεις τη ζωή σου με τις ζωές αυτών των ανθρώπων;
Όταν βάζεις τη ζωή σου δίπλα σε αυτή των λιγότερο προνομιούχων, ίσως νιώθεις καλύτερα και πιθανόν να γεμίζεις ευγνωμοσύνη. Αλλά υπάρχει και η πιθανότητα αυτή η σύγκριση να σε ρίχνει στην παγίδα: «Τελικά η ζωή μου είναι μια χαρά, δεν χρειάζεται να προσπαθήσω να τη βελτιώσω».
Αντίθετα, όταν συγκρίνεσαι με τις φαινομενικά τέλειες ζωές των φαινομενικά περισσότερο προνομιούχων, ίσως ξεχνάς ότι αυτή η τελειότητα είναι σε μεγάλο βαθμό ένα τηλεοπτικό κατασκεύασμα που εξυπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς. Και για αυτό σκέφτεσαι: «Γιατί να μην είναι και η δική μου ζωή έτσι;» και νιώθεις πως όσα ζεις είναι χλιαρά και μίζερα.
Όμως, όλες αυτές οι συγκρίσεις σε κάνουν να παραιτείσαι από την προσπάθεια να φτιάξεις την καλύτερη ζωή που μπορείς. Μια ζωή που θα είναι και αληθινή και γεμάτη υπέροχες στιγμές που εσύ έχεις δημιουργήσει.
5) Η τηλεθέαση γίνεται πολύ γρήγορα συνήθεια που σε κάνει να την αναζητάς καθημερινά και να «δένεσαι» όλο και περισσότερο με τον καναπέ σου.
Ερώτηση κρίσης: Πώς θα ζήσεις τη ζωή σου από τον καναπέ;
Η κάθε σου μέρα είναι μοναδική και δεν επιστρέφει. Μην την σπαταλάς βλέποντας. Αξιοποίησέ την κάνοντας. Η τηλεόραση μπορεί να περιμένει για όταν θα έχεις μεγαλώσει τόσο πολύ, που ίσως δεν θα μπορείς πια να δημιουργήσεις άλλο. Αλλά μέχρι τότε έχεις τη δυνατότητα να φτιάξεις τη ζωή που ονειρεύεσαι. Πώς γίνεται να την αφήσεις να σου φύγει;
Έρικα Α.
