Μάτια που δεν βλέπονται…
Πώς να ξεχάσω τα μάτια σου; Θυμάμαι, ακόμα, εκείνη την μέρα, την πρώτη φορά που σε είδα. Αμέσως με κέρδισε η ματιά σου. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από τα δικά σου. Ξεχάστηκα σε εκείνο το πρώτο χάρηκα, σα να μην υπήρχε κανένας άλλος γύρω μου, σαν ο χρόνος να είχε απλά σταματήσει.
Advertisment
Έχουν κάτι το διαφορετικό, κάτι ξεχωριστό για μένα. Μια λάμψη. Μια ζωντάνια. Μια σπίθα. Μια ενέργεια. Είναι ο καθρέπτης της ψυχής σου. Σε αυτά βλέπω τα όνειρά σου, τους φόβους και τα πάθη σου. Πώς να ξεχάσω αυτά τα μάτια…; Όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτά τα μάτια θα έρχονται στο μυαλό μου, θα φυλακίζουν την σκέψη μου. Με μάγεψαν, πριν ακόμα μάθω το όνομα σου, πριν ακόμα ακούσω την φωνή σου.
Διαβάστε επίσης από Dn / jK
Advertisment
Προσπάθησα τόσο πολύ, να σε αποφύγω, να μην με καταλάβεις. Να μην χρειαστεί να σου εξηγήσω, γιατί χάνομαι στα μάτια σου. Ένιωθα πως τα καταφέρνω, μα η ζωή παίζει το παιχνίδι της. Όσο εγώ προσπαθούσα να μείνω μακρυά, τόσο εσύ προσπαθούσες να με βάλεις δίπλα σου. Με τράβηξες κοντά σου, φίλη και στήριγμά σου.
Και τώρα θέλεις να μου τα στερήσεις. Φεύγεις, ακόμα δεν σε γνώρισα, δεν σε έμαθα, δεν σε έζησα, δεν τα χάρηκα και εσύ θέλεις να μου τα πάρεις. Με αφήνεις, αλλάζεις πόλη, αλλάζεις ζωή, αλλάζεις συνήθειες χωρίς να με ρωτάς, αν εγώ μπορώ χωρίς να βλέπω αυτά τα μάτια.
“Δεν χανόμαστε, είναι δίπλα, ότι χρειαστείς θα έρχομαι” μου λες, αλλά δεν ξέρεις πως εγώ ζω για να βλέπω αυτά τα μάτια. Δεν ξέρεις, πόση δύναμη μου δίνουν αυτά σου τα μάτια, αυτό το βλέμμα. Δεν ξέρεις, πως τα ερωτεύτηκα από το πρώτο εκείνο χάρηκα. Δεν ξέρεις, πόσο πολύ τα αγαπώ, όσο μαθαίνω να τα διαβάζω. Δεν ξέρεις, πόσο περιμένω και μετράω τις μέρες για να ξανά δω αυτά τα μάτια. Αυτά τα υπέροχα και καθαρά σου μάτια.
Άκουσα να λένε, πως μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονούνται. Γέλασα, καθώς ξέρω πως τα μάτια σου, θα με συντροφεύουν πάντα.
Δεν ξέρω γιατί δεν στο λέω, γιατί το κρύβω μέσα μου, μα ζω γι αυτά τα μάτια. Πώς να ξεχάσω, λοιπόν, αυτά τα μάτια…;
Είναι δύσκολο για μένα να σε κοιτάξω στα μάτια και να πω αντίο. Μα, δεν βρίσκω άλλη λύση. Δεν έχω τη δύναμη, να πω αυτά που νιώθω, γιατί ξέρω καλά, τι εμπόδια αντιμετωπίζω. Ξέρω, πως αν τα πω, απλά δεν θα ξανά δω ποτέ αυτά τα μάτια, ενώ τώρα μπορώ να ελπίζω. Θα βάλω, λοιπόν, το πιο λαμπερό μου χαμόγελο και θα πω αντίο. Αντίο στα μάτια, που τόσο αγαπώ. Μα, πότε δεν θα ξεχάσω…
- Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
- 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
- Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017
