Το τελευταίο Διάβα μιας πεταλούδας
Απόσπασμα από τη συλλογή των Ιωάννη Ζήση και Ιωάννα Μουτσοπούλου «Ψυχές της Φύσης», Εκδόσεις Αειφορία
Ανεπαίσθητα θρόιζε η χάρη της ψυχής μέσα στο μυαλό μας, ήταν εκεί το πέρασμα της πεταλούδας δίχως το τελείωμα του.
Με μια τροχιά μηχανική
άγρια ταχύτητα δίχως νόημα
έκρουσε στης πεταλούδας το αβλαβές πέταγμα.
Κι ήταν ο ήχος εκκωφαντικός,
η σύγκρουση με τον ψίθυρο της αγάπης και της ομορφιάς,
μ’ αυτή τη βαθιά γνώση τ’ ονείρου,
και το θαύμα ξεψύχησε.
Έπεσε νεκρή κι έχασε η ύλη τη χάρη της ζωής της.
Ήταν η βιασύνη δίχως νόημα
κι έκρυψε το νόημα της βαθιάς αρμονίας
σε μια όψη που φυλακίζει το θαύμα και τ’ όνειρο.
Μέσα στο λιόφωτο μια πεταλούδα στην αποστολή της σαν εμάς, μέσα σε μας και μέσα από μας, κρυμμένη Παρουσία, το συνεχές νόημα
ανείπωτη ελευθερία απ’ το ποδοβολητό των πραγμάτων
μια πεταλούδα κι η ψυχή μέσα μας.
