«Ακολουθείστε την καρδιά σας, όχι τα σλόγκαν»
Συνέντευξη του Πέτρου Κουμπλή στη Μάρη Γαργαλιάνου
για την Εναλλακτική Δράση
Δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, πνεύμα ελεύθερο. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ έχει επιμεληθεί και παρουσιάσει πολλά ενημερωτικά και ψυχαγωγικά προγράμματα. Οι ιδιότητές του όμως, δεν σταματούν εδώ. Η γραφή που αποτελούσε ανέκαθεν πάθος του, τον οδήγησε στη «συγγραφή» βιβλίων, αλλά και θεατρικών έργων.
Advertisment
Στη μουσική θεατρική παράσταση για μικρούς και μεγάλους «Δεν είμαι Φλαμίνγκο», η οποία ανεβαίνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στο Θέατρο 104, ουσιαστικά μιλά το παιδί μέσα του, γράφει μουσική, κείμενα, χαμογελά… Άνθρωπος θετικός, με ουσία και ενέργεια όντως μικρού παιδιού, πάντοτε όμως με συνείδηση και πραότητα, μας απαντά σε όλα…
Μ.Γ: Γιατί άραγε να γράψει κανείς μια μουσική, θεατρική παράσταση με βασικό του πυρήνα, μικρά παιδιά;
Π.Κ: Πολύ βασική ερώτηση αυτή. Θα μπορούσε κάποιος να σου απαντήσει «Γιατί νιώθω παιδί ακόμα». Αυτό βέβαια μοιάζει σα μια αυτάρεσκη δήλωση, γιατί κάποιος δηλώνοντας παιδί, αυτομάτως μπορεί να σου αραδιάσει όλα τα θετικά που έχει ένα παιδί, υιοθετώντας τα, όμως ειλικρινά και το λέω με κάθε τρόπο, δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι έχω μεγαλώσει. Λειτουργώ ακόμα και στην καθημερινότητά μου, στις εκφράσεις μου, στη ζωή μου ως παιδί και ακριβώς γι’ αυτό, θεωρώ πως είναι κάτι πολύ φυσιολογικό να γράφω κάτι για τα παιδιά.
Advertisment
Είμαι και μοναχοπαίδι άλλωστε … Τα μοναχοπαίδια λειτουργούν πολύ με το «φαντασιακό», γιατί έχουν περάσει πολύ χρόνο μόνα τους, απ’ ότι οι άλλοι άνθρωποι, όσο κοινωνικά και αν είναι. Το κομμάτι λοιπόν της φαντασίας είναι πολύ δυνατό μέσα τους, όπως ακριβώς και αυτό των παιδιών. Έτσι λοιπόν κι εγώ, παρόλο που μέχρι σήμερα ως δημοσιογράφος θεωρητικά θα έπρεπε να έχω «γειωθεί» απ’ ότι καταγράφω, απ’ ότι βλέπω, συνεχίζω να λειτουργώ ακόμα με το φαντασιακό.
Μ.Γ: Ίσως λοιπόν αυτή η βαθύτερη ανάγκη του «φαντασιακού» σε ώθησε στο παιδικό θέατρο…
Π.Κ: Σαφέστατα. Η γραφή έτσι κι αλλιώς είναι ανάγκη και το γνωρίζεις κι εσύ αυτό πάρα πολύ καλά. Γράφουμε, γιατί το έχουμε ανάγκη. Εγώ δε γράφω και λέω «Είναι αυτό το επάγγελμά μου». Γράφω γιατί είναι ανάγκη μου, όπως θα πω «Σ’ αγαπώ» στο κορίτσι μου, τόσο φυσικά, διότι και αυτό είναι ανάγκη μου. Δεν το κάνω καριέρα κι ας φαίνεται κάπως έτσι. Δε ξέρω ποια θα είναι η επόμενή μου ανάγκη έκφρασης… Πάντως για το «Δεν είμαι Φλαμίνγκο», φώναζε το παιδί μέσα μου «Θέλω να το κάνεις!». Έ, και το ‘κανα!
Μ.Γ: Το «Δεν είμαι Φλαμίνγκο» μιλά για αξίες και έννοιες που στην εποχή μας έχουν διαστρεβλωθεί αρκετά. Πολλές από αυτές μάλιστα σχεδόν αχνοφαίνονται. Σεβασμός στη διαφορετικότητα, ειλικρίνεια, ουσιαστική αποδοχή και αγάπη για τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας. Ποιοι παράγοντες θεωρείς ότι ευθύνονται για όλη αυτή την παραποίηση;
Π.Κ: Τελικά μάλλον αυτήν την «απάντηση» ήθελα να δώσω μέσα από αυτό το έργο στον κόσμο. Τελικά! Δεν υπήρχε στο αρχικό πλάνο στο μυαλό μου, αλλά «με έκαιγε». Όλα έχουν να κάνουν με την αποδοχή του εαυτού μας. Αυτό. Όταν δεν έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας, οποιοδήποτε ερέθισμα έχουμε, το διαστρεβλώνουμε. Τίποτα δεν έχουμε ξεκάθαρο. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ποιοι είμαστε εμείς, τι κάνουμε στον κόσμο, πόσο συνειδητή είναι η κάθε μας κίνηση, γιατί συμπεριφερόμαστε έτσι στο διπλανό μας… Επομένως θεωρώ πως υπάρχει αυτή η διαστρέβλωση, γιατί έχουμε διαστρεβλώσει και την εικόνα για τον εαυτό μας.
Μ.Γ: Το μικρό παιδί μέσα σου, πως ονειρεύεται αυτόν τον κόσμο μετά από πενήντα χρόνια;
Π.Κ: Η αλήθεια είναι πως δεν ονειρεύομαι πως θα ‘ναι μετά από πενήντα χρόνια ο κόσμος, περισσότερο ονειρεύομαι πως θα ‘ναι η επόμενη στιγμή. Δεν είμαι άνθρωπος του μέλλοντος, ούτε του παρελθόντος, επομένως μπορώ να ονειρευτώ μια επόμενη σκηνή του έργου μας, χωρίς να την οριοθετώ σε πενήντα χρόνια. Μια σκηνή που μπορεί να είναι σε δέκα λεπτά. Δε φοβάμαι… απλά μ’ αρέσει να ζω το παρόν. Δε μπορώ λοιπόν να σου πω πως θα ‘ναι ο κόσμος σε τόσα χρόνια, γιατί αυτό είναι μια λογική σκέψη και από τη στιγμή που μιλάμε για όνειρα, πρέπει να φύγει η λογική.
Μ.Γ: Το moto της Εναλλακτικής Δράσης είναι «Γίνε Εσύ η Αλλαγή που θες να δεις στον Κόσμο». Πως σου φαίνεται αυτή η αρχή; Την ακολουθείς στη ζωή σου;
Π.Κ: Προσπαθώ να την ακολουθώ. Προσπαθώ ως άνθρωπος να εξελίσσομαι πνευματικά. Δε ξέρω αν αλλάζω πραγματικά και πόσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος, αλλά προσπαθώ με το να ζω όσο πιο συνειδητά μπορώ, να μιλάω με το εαυτό μου λίγο στο μέσο μιας ημέρας. Να ρωτήσω, να αναρωτηθώ: «Τι κάνεις Πέτρο; Γιατί φέρεσαι έτσι; Ξέρεις ότι έχεις κάνει λάθος, έ; Ξέρεις ότι ξαναστεναχώρησες έναν άνθρωπο και το ‘κανες επίτηδες!»… Ζώντας λοιπόν εγώ όσο μπορώ πιο συνειδητά, κάθε μέρα αισθάνομαι πως κάνω κι ένα βήμα. Ίσως λοιπόν έτσι γίνομαι κι εγώ σιγά σιγά η αλλαγή που θέλω να δω στον κόσμο.
Μ.Γ: Παρατηρούμε καθημερινά πολλούς ανθρώπους να είναι απαγκιστρωμένοι στις αναμνήσεις του παρελθόντος, πολλές φορές στα γνωστά- άγνωστα «φαντάσματα» τους, φτάνοντας σε επίπεδα μάλιστα εμμονικά και μη ζώντας τη στιγμή. Το τώρα. Γιατί σταματήσαμε να ζούμε τη στιγμή, έχοντας τους φόβους και τις εμμονές μας αγκαζέ;
Π.Κ: Νομίζω είπες τη λέξη κλειδί. Φόβος. Φόβος σημαίνει παρελθόν. Αυτό που ουσιαστικά φοβόμαστε, είναι η προβολή του παρελθόντος. Για το λόγο που έχουμε φοβηθεί, ή τρομάξει στο παρελθόν, αυτό προβάλλεται ως παρόν. Ακριβώς για αυτό το λόγο, ζούμε πάντα με ένα φόβο. Δε ξέρω πως ο καθένας μπορεί να ξεπεράσει τους φόβους του… Καθημερινά αυτό προσπαθούμε. Κι εγώ! Έχω χιλιάδες φόβους, ανασφάλειες όπως όλοι οι άνθρωποι, πρέπει όμως να τους ξεπεράσω, να δουλέψω πάνω σε αυτούς… Όπως όλοι.
Μ.Γ : Η Τέχνη μπορεί να βοηθήσει σε αυτό;
Π.Κ: Φυσικά! Με την Τέχνη ουσιαστικά ξεφεύγεις, πας πάνω από το φόβο… Πως πας πάνω από τα σύννεφα και έχει ήλιο;… Κάπως έτσι. Η Τέχνη σε βγάζει από τη γειωμένη ζωή σου, που είναι γεμάτη φόβους και ανασφάλειες και σε οδηγεί κάπου τελείως διαφορετικά, που είσαι βέβαια πάλι εσύ, αλλά είσαι ελεύθερος. Αυτό κάνει η Τέχνη… Εγώ ουσιαστικά για αυτό γράφω, για να ξεπερνάω τους φόβους μου και νομίζω ότι εν μέρει το καταφέρνω, γι’ αυτό και επιστρέφω εκεί. Στο παιδί μέσα μου, μέσω της γραφής.
Μ.Γ: Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες τις Εναλλακτικής Δράσης;
Π.Κ: Μην ακολουθείτε τα σλόγκαν, ακολουθείστε αυτό που λέει η καρδιά σας!
