Photo: Author/Depositphotos
Το παλιό ρολόι, που βρίσκεται κρεμασμένο στον τοίχο απέναντι μου, έδειξε Χριστούγεννα. Καθισμένη δίπλα στο τζάκι, με συντροφιά τους ήχους της φωτιάς και ένα ποτήρι κρασί, σκέφτομαι τις όμορφες στιγμές μαζί σου και πόσο πολύ ήθελα να μας βρουν τα Χριστούγεννα μαζί. Τι κρίμα, να μην σκέφτεσαι το ίδιο κι εσύ.
Advertisment
Θυμάμαι, από παιδάκι, μου άρεσαν τόσο πολύ τα Χριστούγεννα. Μετρούσα πάντα τις μέρες και περίμενα πώς και πώς να στολίσουμε το δέντρο, να φτιάξουμε τραγανούς κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Αγαπούσα πάντα αυτές τις μέρες. Με εντυπωσίαζαν οι γιρλάντες και τα φωτάκια στα δέντρα και τις αυλές των σπιτιών. Όλα όμορφα και γιορτινά, χαρούμενα και αισιόδοξα. Όλοι μαζί, στο γιορτινό τραπέζι, καθισμένοι δίπλα στο τζάκι να παίζουμε επιτραπέζια παιχνίδια και χαρτιά, μυρωδιές από λαχταριστά φαγητά, κόκκινες πιατέλες με λιχουδιές και γλυκά, πολύχρωμα κουτιά με δώρα και παιχνίδια. Εικόνες χριστουγεννιάτικες, που δεν φεύγουν ποτέ, από την καρδιά και το μυαλό.
Τα χρόνια όμως, τα χρόνια περνούν και κατάλαβα πώς τα Χριστούγεννα δεν είναι πάντα όμορφα και αισιόδοξα, αλλά κάποιες φορές είναι μοναχικά, απίστευτα μοναχικά. Έτσι είναι και τα φετινά. Μοναχικά. Μόνη παρέα η φωτιά, το κρασί και οι σκέψεις. Δεν θέλω να πω αναμνήσεις, γιατί ελπίζω και εύχομαι να μην έχει τελειώσει κάτι, αλλά να συνεχίζει και να δυναμώνει.
Advertisment
Διαβάστε επίσης από Dn / jK
Περίεργη η κατάσταση μεταξύ μας. Βάλαμε μεγάλο μπελά στο κεφάλι μας. “Μας”, μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτή την λέξη, με κάνει να νιώθω καλύτερα, πως συνυπάρχουμε, πως είμαστε μαζί σε όλο αυτό, πως ίσως με σκέφτεσαι, ίσως με νοιάζεσαι κι εσύ, όπως εγώ. Κάποιες στιγμές, ίσως να το πιστεύω, άλλες απλά βλέπω πως κάνω λάθος. Άλλοτε στεναχωριέμαι, άλλοτε κάνω πως δεν με νοιάζει, κι άλλοτε όντως δε με νοιάζει. Κυρίως όμως, με νοιάζει!
Η σκέψη σου με συντροφεύει συχνά. Οι στιγμές και τα λόγια σου, με κάνουν να χαμογελάω, πολλές φορές μέσα στην μέρα.
Το πρόσωπό σου έρχεται και ταράζει τις σκέψεις μου, η μυρωδιά σου με αναστατώνει και ξυπνά τις αισθήσεις μου. Υπάρχεις, γενικά μέσα στο μυαλό μου. Δεν με ενοχλεί, ίσα ίσα μου αρέσει πολύ. Είχα καιρό να νοιαστω για κάποιον, να σκεφτώ κάποιον, να μου λείπει κάποιος. Κι εσύ το κατάφερες.
Ήθελα όμως, αυτά τα Χριστούγεννα να τα περάσουμε μαζί! Δίπλα στο τζάκι, αγκαλιά, με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, χωρίς να μιλάμε, απλά να είμαστε μαζί. Βλέπεις, μου βγάζεις αυτό το ροζ, που τόσο καλά έκρυβα πάντα μέσα μου. Βγάζεις μία τρυφερή μου πλευρά, που κι εγώ αγνοούσα, συναισθήματα που δεν είχα ξανανιώσει. Απλά, δεν το ξέρεις, γιατί μαζί σου τρομάζω να τσαλακωθω, βλέπεις βάλαμε εξαρχής, κάποιους όρους. Όρους που δεν μπορώ να παραβώ, δεν πρέπει, συμφώνησα και με αυτούς οφείλω να πορευτώ.
Βλέπεις, οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Λάθη, που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε, που δεν ξέρουμε πως να διορθώσουμε, που φοβόμαστε τις συνέπειες τους, αλλά δεν κάνουμε και κάτι γι αυτές. Τα περισσότερα, γίνονται στο βωμό της ελευθερίας, της ασφάλειας και του φόβου να μην πληγωθουμε, και τελικά πληγωνόμαστε περισσότερο, από την προσπάθεια να μην πληγωθουμε.
Σε αυτή μου την προσπάθεια, λοιπόν, κάθομαι μονάχη, σε ένα χαλί δίπλα στο τζάκι, με κρασί και άφθονη σοκολάτα. Προσπαθώ να πνίξω τις επιθυμίες, τις σκέψεις και την μοναξιά, καθώς φοβάμαι να πω αυτά που θέλω πραγματικά. Επιμένω να στεναχωριέμαι και να γράφω τις σκέψεις μου, αντί να στείλω ένα μήνυμα ή να πάρω ένα τηλέφωνο, και να σου πω πόσο σε θέλω στην ζωή μου, πόσο μου λείπουν τα χάδια σου, οι κουβέντες μας, οι γκρίνιες και τα παράπονα σου, ακόμα και το να μην με αφήνει το ροχαλητό σου να κοιμηθώ.
Φοβάμαι όμως, τρομάζω πως δεν θέλεις να σου χαλάσω τις ισορροπίες, το πρόγραμμά σου, την βολή σου. Δεν το κάνω, γιατί δεν το θεωρώ σωστό. Οι συμφωνίες γίνονται για να τηρούνται, ποια είμαι εγώ που θα αθετήσω την δική μας! Μένω λοιπόν, μόνη, να κοιτάζω τις φλόγες τις φωτιάς και απλά να εύχομαι να αλλάξει κάτι. Μόνη, την μέρα των Χριστουγέννων, που πάντα λάτρευα, γιατί έφερνε τόσο κοντά τους ανθρώπους. Μόνη, να εύχομαι να με σκέφτεσαι λιγάκι. Και όλα αυτά, για μία συμφωνία, που έγινε πριν από καιρό, για την ασφάλεια και των δυο. Έστω και από μακρυά, εύχομαι να έχεις τα πιο ευτυχισμένα Χριστούγεννα…
- Μην φοβάσαι το παρελθόν, αν έχεις μάθει να κοιτάς μπροστά - 6 Ιουλίου 2017
- 5 μήνες μετά… - 26 Ιουνίου 2017
- Η αντίδραση που έγινε… πάθος - 11 Ιανουαρίου 2017
