Όνειρο δικό τους μέσα στα όνειρά σου…

Όνειρο δικό τους μέσα στα όνειρά σου… Κλέβονται τα όνειρα; Μπορεί κάποιος να στα τραβήξει μακριά από τα έγκατα της ψυχής σου, να σε

Κλέβονται τα όνειρα; Μπορεί κάποιος να στα τραβήξει μακριά από τα έγκατα της ψυχής σου, να σε ξεγελάσει και να τα εξαφανίσει; Κι όσες αποστάσεις διένυσες μέχρι να τα πλησιάσεις, ήτανε μόνο χιλιόμετρα στο κοντέρ σου; Ήτανε μόνο αναπνοές που καταναλώθηκαν για να βγεις στο ξέφωτο που έχει μπροστά του γκρεμό;

Advertisment

Μα ποιος γνωρίζει καλύτερα τα όνειρά σου, ποιος τα έχει ακούσει περισσότερες φορές από εσένα; Αφέθηκες, απομακρύνθηκες κι έβαλες κι άλλους μέσα εκεί που δεν ξεκίνησαν να ονειρεύονται με τα δικά σου όνειρα, δεν τα γνώριζαν πριν από εσένα, εσύ ήσουν το όνειρό τους… όνειρο δικό τους μέσα στα όνειρά σου…

Διαβάστε επίσης από τη Ρίνα Σερέτη

Advertisment

Σωματική και λεκτική βία: Δώσε ένα τέλος!

Η χειραγώγηση τέλος! Ως εδώ!

Γίνε αιμοδότης, πρόσφερε αγάπη, γέννησε ζωή!

Πίστεψαν πως τα όνειρα ταξιδεύουν ψηλά στον ίδιο ουρανό και στα μάτια σας τα κλειστά το βράδυ όταν κοιμάστε κι ας είναι και χώρια… κάπου εκεί στο σκοτάδι της νύχτας όσο τα φώτα είναι σβηστά κάπου εκεί θα χωρούσανε κι εκείνοι. Μια θεσούλα στο όνειρο, μια θεσούλα στο άπλωμα του χεριού καθώς τα χέρια σου ανοίγεις να γεμίσεις την ψυχή σου χαρά όσο κοντά σου πλησιάζουν!

Και εκεί που τα έχεις δίπλα σου και λες έφτασα, εδώ είμαι, αυτός ο ουρανός μου μοιάζει αληθινός ξάφνου σύννεφα και καταχνιά. Ξάφνου, σου φωνάζουν με μια φωνή “που πας” είσαι δικό μου όνειρο μην με αφήνεις γιαυτό που ονομάζεις δικό σου! Εγώ είμαι το όνειρό σου αφού εσύ είσαι το δικό μου, σε έχω δει εκεί, σε έχω ονειρευτεί εκεί, άνοιξε τα μάτια σου και δες μας μαζί! Δες…!

Εσύ, μουδιασμένος, αμφισβητείς και το όνειρο και την αλήθεια! Και τη ψυχή σου και τη φωνή εντός σου. Παραμιλάς πως όντως τίποτα δεν υπάρχει εκεί, το άλλο όνειρο είναι δικό σου κι ας μην σε βλέπεις εκεί κάπου θα κρύφτηκες, κι ας μην βλέπεις μέσα του την ψυχή σου ζωντανή. Άραγε γιατί να βλέπεις καλύτερα από τους άλλους αναρωτιέσαι αφού μέχρι τώρα δεν έχεις φτάσει πουθενά;

Μα μόλις πριν λίγο ήσουνα τόσο κοντά! Τόσα χρόνια χαραμίζεις τα όνειρά σου για να μην στεναχωρήσεις κανέναν! Τόσα χρόνια αλλάζεις διαδρομές κι αφήνεσαι να παρασύρεσαι από όσους δεν γνωρίζουν από ελευθερία αλλά από φυλακή! Γνωρίζουν από όνειρα που δημιουργούν την μαγεία της δικής τους πραγματικότητας μα όχι της δικής σου… Σταμάτα πια! Δεν κουράστηκες να ζεις όνειρο δικό τους μέσα στα όνειρά σου;

Πάρ’ το πάλι από την αρχή, ξεκίνα να ονειρεύεσαι και μη χωρέσεις κανέναν εκεί μέσα! Κράτα χώρο μόνο για το δικό σου χαμόγελο, την δική σου λαχτάρα, την δική σου προσμονή! Ζήσε για το δικό σου όνειρο επιτέλους!

Και σε ρωτώ! Ποιος γνωρίζει καλύτερα τα όνειρά σου ποιος τα έχει ακούσει περισσότερες φορές από εσένα; Κάποτε αφέθηκες, απομακρύνθηκες κι έβαλες κι άλλους μέσα εκεί που δεν ξεκίνησαν να ονειρεύονται με τα δικά σου όνειρα, δεν τα γνώριζαν πριν από εσένα, εσύ ήσουν το όνειρό τους… όνειρο δικό τους μέσα στα όνειρά σου… Όχι πια…