Ήμουν παρών, πριν μερικές μέρες, σε μια συζήτηση για το εάν υπάρχει ανάγκη να πιστέψει ο άνθρωπος ή απλώς μας “φύτεψαν” αυτή την πεποίθηση… Δεν έλαβα μέρος, διότι όταν κάποιος ψάχνεται, καλό είναι να βρει μόνος του τις απαντήσεις. Βέβαια, θα πρέπει να τηρείται ο βασικός κανόνας: η συζήτηση να γίνεται με απόψεις και όχι με πεποιθήσεις… Στο τέλος όμως, απάντησα με μια ερώτηση: “Το να δηλώσεις άθεος σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος από τις “υποχρεώσεις” σου σαν πιστός;”… Θερμάνθηκε πολύ η συζήτηση, αλλά δεν έχω χρόνο να καταγράψω τις άλλες απόψεις.
Η ζωή είναι αρκετά στρεσογόνα, όταν προσπαθείς να περπατήσεις σε ένα τεντωμένο σχοινί, παλεύοντας να κρατήσεις ισορροπίες που θα σε βοηθήσουν να τα βγάλεις πέρα. Δεν ξέρω εάν περπατάμε σε μονοπάτια ή δρόμους που οδηγούν κάπου… Τις περισσότερες φορές έχω την εντύπωση πως περπατάμε στην κυριολεξία πάνω στο νερό και βουλιάζουμε, όταν χάνουμε την πίστη μας. Αλλά, την πίστη σε ποιον; στον εαυτό μας, στους άλλους ή στον Θεό;
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τον π.Δανιήλ Σιλουανό
Ίσως ο μεγαλύτερος πόνος σε αυτή τη ζωή να είναι η εγκατάλειψη του ονείρου σου ή των ονείρων σου! Αν και τα όνειρα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, υπάρχει σε όλους μας, κάτι κοινό: βάζουμε, συνήθως, συγκεκριμένους, υλικούς στόχους!…. Και ποια είναι η αιτία που η εγκατάλειψη των ονείρων μας δημιουργεί τόσο πόνο; Είναι επειδή χάσαμε το στόχο μας ή μήπως, την πίστη (!) στον εαυτό μας; Οι άνθρωποι δεν μας στήριξαν ή δεν αγαπούσαμε πραγματικά αυτό που θέλαμε; Είτε το αναγνωρίζουμε, είτε όχι, σε όλους μας αρέσει να περιτριγυριζόμαστε από ψυχές που μας ενθαρρύνουν και μας βοηθούν στην υλοποίηση των ονείρων μας. Τελικά, φαίνεται ότι, είναι η εμπιστοσύνη μας εκείνη που προδόθηκε και όχι η πίστη μας!
Στους ανθρώπους μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη, στον εαυτό σου πρέπει να έχεις πίστη! Πριν θίξω αυτό που μόλις είπα, ας μου επιτραπεί να απαντήσω σε αυτούς που συνέχεια αναρωτιούνται: “πως θα ήταν η ζωή μου εάν…;”, πεπεισμένοι ότι έχουν κάνει λάθος επιλογές στη ζωή τους και γι’αυτό υποφέρουν τώρα. Δεν πιστεύω πως έκανες λάθος επιλογές μέχρι τώρα, πιστεύω πως πριν πάρεις την απόφαση που σε οδήγησε στο τώρα, ασχολήθηκες με λεπτομέρειες που σου προκάλεσαν διάσπαση της προσοχής σου ή δεν έθεσες όλο σου το είναι στην πραγματοποίηση του στόχου σου!
Για παράδειγμα: όταν είσαι στο τιμόνι και οδηγείς, προσέχεις την σωστή πορεία του οχήματος σου και προσπαθείς να αποφύγεις οποιοδήποτε εμπόδιο βρεθεί μπροστά σου, έτσι δεν είναι; Εάν ασχοληθείς με οτιδήποτε σου αποσπά την προσοχή, θα βγεις από το δρόμο σου ή θα τρακάρεις, με αποτέλεσμα να διακόψεις την πορεία σου! Φτάνεις στο προορισμό μόνο όταν είσαι αφοσιωμένος στην προσπάθεια να οδηγήσεις σωστά… Επομένως, αντί να παραπονιέσαι για τη ζωή σου, μήπως είναι καλύτερα να είσαι ευγνώμων, διαπιστώνοντας πως, όλα τα γεγονότα που σε οδήγησαν στο σήμερα αποτελούν μια εναλλακτική πορεία για σένα; Ποτέ δεν είναι αργά!
Και τώρα, πίστη ή εμπιστοσύνη;
Εν πρώτης, όταν κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη, τι τον βοηθάει περισσότερο, να του πεις: “σου έχω εμπιστοσύνη!” ή “πιστεύω σε σένα!”; Είναι σαφές πως το “Εγώ πιστεύω σε σένα!” τον βοηθά πολύ περισσότερο.
Με λίγα λόγια, σκέφτομαι πως η πίστη είναι η εναπόθεση όλων των δυνάμεων σου σε κάτι, στο στόχο σου! Παλεύεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου, της διάνοιάς σου και της καρδιάς σου. Όταν ενωθούν αυτά, θα πετύχεις οτιδήποτε έχεις βάλει σαν στόχο! Αυτή είναι η πίστη για μένα και διαφέρει από την εμπιστοσύνη που έχεις σε κάποιον. Διότι, όταν εναποθέτεις την πίστη σου σε κάποιον άλλον άνθρωπο, εναποθέτεις όλες αυτές τις δυνάμεις που ανέφερα προηγουμένως σε αυτόν. Όμως, ο άνθρωπος είναι ελαττωματικός και μπορεί να σε προδώσει πιο γρήγορα από ότι μπορεί να νομίζεις. Αυτή κι αν είναι λάθος επιλογή!
Για του λόγου το αληθές, θα κάνω αναφορά σε μια ομιλία ενός μοναχού στην Αθήνα πριν κάποια χρόνια. Ήταν καλεσμένος σε μια εκδήλωση και η ομιλία του ήταν για την πίστη και τη λογική. Τελειώνοντας, ένας ακροατής σηκώθηκε και τον παρατήρησε ότι κάνει λάθος όταν λέει ότι η πίστη δεν είναι το ίδιο με την εμπιστοσύνη! Αλλά ο μοναχός χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του, του απάντησε: “Πιστεύω πως υπάρχει ο διάβολος… αλλά δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη!”.
Η πίστη στη ζωή μας είναι σαν την τροφή, απαραίτητη! Όπως χρειάζεται να τρέφεις το σώμα, έτσι χρειάζεται να τρέφεις την ψυχή σου με πίστη. Δεν νομίζω πως αυτοί που δηλώνουν άθεοι δεν πιστεύουν σε τίποτα, απλώς, για διάφορους λόγους….. κάνουν άλλη διατροφή.
“Στην Πίστη υπάρχει αρκετό φως γι’αυτούς που θέλουν να πιστέψουν και αρκετές σκιές για να τυφλώσουν αυτούς που δεν θέλουν” Blaise Pascal.
- Αριστοτέλης: «Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι» - 13 Σεπτεμβρίου 2019
- Είμαστε και γινόμαστε, τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε - 10 Ιανουαρίου 2019
- Eυγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες - 13 Νοεμβρίου 2018
