Ήμουν από τους πιο μίζερους ανθρώπους που υπήρχαν. Η μιζέρια για μένα ήταν τρόπος ζωής, παρόλο που τότε δεν το καταλάβαινα. Και ξαφνικά, μετά από σαράντα και κάτι χρόνια ζωής απόλυτης δυστυχίας, όλα άλλαξαν.
Το καλύτερο είναι ότι τελικά ήταν πολύ απλό. Αλλάζοντας ένα και μόνο πράγμα στη ζωή μου, πέρασα από το στάδιο της άνεργης, καταθλιπτικής και σχεδόν αλκοολικής, μόνης μητέρας σε αυτό της γυναίκας που διηύθυνε μια ανεξάρτητη εκδοτική εταιρεία! Θυμάμαι την πρώτη φορά που προσπάθησα να αυτοκτονήσω. Έτρεξα στο μπάνιο γεμάτη πόνο. Άνοιξα το ντουλαπάκι με τα φάρμακα, πήρα όλα τα συνταγογραφημένα χάπια που βρήκα μπροστά μου και τα κατάπια. Ήθελα να πεθάνω, τίποτε άλλο. Νομίζω πως δεν ήξερα καν τι σημαίνει η λέξη αυτοκτονία, επειδή ήμουν μόλις εννιά ετών. Ήξερα, όμως, ότι εκείνα τα χάπια μπορούσαν να με σκοτώσουν και ήθελα να πεθάνω.
Advertisment
Αυτή ήταν η πρώτη απόπειρα από μια σειρά προσπαθειών να αυτοκτονήσω κατά τα χρόνια που ακολούθησαν. Κατάπια χάπια, έκοψα τις φλέβες μου, μου προκάλεσα τεχνητή ασφυξία. Στην εφηβεία μου προσπάθησα να αυτοπυροβοληθώ, αλλά οι γονείς μου επέστρεψαν στο σπίτι νωρίς και, όταν τους άκουσα, πέταξα το όπλο στο κομοδίνο τους και γύρισα στο δωμάτιό μου. Σε ηλικία είκοσι χρονών το έριξα στο αλκοόλ. Άλλαζα συνεχώς δουλειές και ερωτικούς συντρόφους και τόπους διαμονής. Ενώ αρχικά βρισκόμουν σε καλή οικονομική κατάσταση, κατέληξα άνεργη και τελικά έχασα το σπίτι μου από κατάσχεση.
Πέρασα φάσεις έντονων πόνων στην πλάτη και φάσεις όπου ήμουν διαρκώς άρρωστη, προσβλήθηκα μάλιστα από καρκίνο του στήθους. Κι αυτές ήταν οι καλές εποχές. Τελικά, πριν από δύο χρόνια, αποφάσισα να ακολουθήσω το όνειρό μου να γίνω συγγραφέας βιβλίων ψυχολογικής μυθοπλασίας και το έκανα πράξη. Ρίχτηκα στα βιβλία μου, τα οποία πήγαιναν αρκετά καλά. Μια μέρα κάθισα στον υπολογιστή έτοιμη να ξεκινήσω το έκτο μου βιβλίο, αλλά ξαφνικά δεν ήθελα να το κάνω. Ένιωθα κουρασμένη, εξαντλημένη, δυστυχής. Είχα δουλέψει πολύ σκληρά για να εκπληρώσω το όνειρό μου να γίνω συγγραφέας, αλλά τελικά είχα επιστρέψει στον συναισθηματικό μου πάτο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Σκέφτηκα: “Ως εδώ ήταν!”
Κι έπειτα έπεσα σε μία από τις χειρότερες και βαθύτερες καταθλιπτικές φάσεις μου. Κοιμόμουν πάρα πολύ, έπινα και ένιωθα μουδιασμένη. Επικοινωνούσα με τον κόσμο όσο καλύτερα μπορούσα, αλλά την ίδια στιγμή ένιωθα μακριά από αυτόν. Ήμουν μητέρα δύο κοριτσιών τα οποία μεγάλωνα μόνη μου, οπότε η αυτοκτονία δεν ήταν λύση. Έτσι πάλευα με τη ζωή όσο καλύτερα μπορούσα, λέγοντας στους οικείους μου αυτό που ήθελαν να ακούσουν, αφού την αλήθεια της κατάστασης δεν την κατανοούσα ούτε εγώ η ίδια.
Advertisment
Επί χρόνια μελετούσα και μάθαινα πράγματα για το νόμο της έλξης, κάτι όμως έλειπε και δεν μπορούσα να καταλάβω τι. Μετά από μερικές εβδομάδες άρχισα να συλλογίζομαι την ιδέα ότι ίσως το να είμαι συγγραφέας δεν ήταν αυτό που πρέπει να κάνω σε τούτη τη ζωή για να γίνω ευτυχισμένη. Επαναλάμβανα στον εαυτό μου τη ίδια φράση ξανά και ξανά, μέχρι που συνόψισα την ιδέα μου σε μία φράση: “Να γίνω ευτυχισμένη, να γίνω ευτυχισμένη”. Σκέφτηκα τις δεκάδες φορές που είχα παρακολουθήσει, διαβάσει και ακούσει “Το Μυστικό” και τη Rhonda Byrne να λέει: “Πρέπει να νιώθετε καλά”.
Τότε ξεπήδησε μια σκέψη στο μυαλό μου: “Κι αν το μόνο που αναζητούσα σε οτιδήποτε έκανα και κυνηγούσα δεν ήταν αυτό καθαυτό το αντικείμενο της επιθυμίας μου, αλλά το να είμαι ευτυχισμένη, το να νιώθω καλά;” Τι σημαίνει άραγε αυτό; Αντιλήφθηκα ότι δεν είχα μάθει ποτέ πώς να είμαι ευτυχισμένη. Είχα βεβαίως νιώσει ευτυχισμένες στιγμές, αλλά όχι την ίδια την ευτυχία. Την κυνηγούσα και δεν το είχα καν αντιληφθεί. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή αποφάσισα ότι έπρεπε να μάθω πώς να είμαι ευτυχισμένη, και ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να μου το μάθει αυτό ήμουν εγώ η ίδια.
Είχα φτιάξει μια λίστα με πράγματα που με έκαναν αληθινά ευτυχισμένη και αποφάσισα να αρχίσω να τα ενσωματώνω στην καθημερινή μου ζωή. Στη συνέχεια, όμως, με έπνιξε η καθημερινότητα και δεν μπορούσα να το κάνω. Εξακολουθούσα, ωστόσο, να κοιτάζω κάθε πρωί τη λίστα μου και σκεφτόμουν τον εαυτό μου να κάνει εκείνα τα πράγματα, έστω και μόνο νοερά. Μπορείτε να μαντέψετε τι έγινε; Άρχισα να νιώθω ευτυχισμένη. Δεχόμουν με ευγνωμοσύνη την κάθε στιγμή και έκανα προκαταβολικά σκέψεις για πράγματα που με έκαναν χαρούμενη. Όλα αυτά μου δίδαξαν την ευτυχία.
Μόλις έμαθα το μυαλό μου και το σώμα μου να είναι ευτυχισμένα, άρχισα να προσελκύω πιο πολλά χαρούμενα πράγματα. Και ακριβώς επειδή ένιωθα ευτυχισμένη, είχα με τον πιο φυσικό τρόπο ακόμα περισσότερα χαρούμενα πράγματα στη ζωή μου. Μακάρι να μπορούσα να πάω πίσω στον εννιάχρονο εαυτό μου και να του πω: “Δεν χρειάζεται να πάρεις αυτά τα χάπια για να διώξεις τον πόνο. Μπορείς να διώξεις αυτά τα φρικτά συναισθήματα μόνη σου. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να φτιάξεις μια λίστα ευτυχίας και όλα θα πάνε καλά. Θα πάνε πιο καλά και από καλά, θα πάνε φανταστικά!”
Αλλά δεν μπορώ να πάω πίσω. Το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να μοιραστώ την ιστορία μου με άλλους ανθρώπους και να τους πω ότι, μετά από σαράντα και πλέον χρόνια δυστυχίας, όλα άλλαξαν μόλις εγώ η ίδια άρχισα να δημιουργώ προκαταβολικά την ευτυχία μου και ο νόμος της έλξης ανέλαβε να κάνει τα υπόλοιπα. Αν όλα όσα πέρασα συνέβησαν για να μπορώ σήμερα να μοιράζομαι αυτό το μήνυμα με τον κόσμο, τότε άξιζε τον κόπο.
Να είστε ευτυχισμένοι τώρα. Να νιώθετε καλά τώρα. Αυτό είναι το μόνο που έχετε να κάνετε. Είμαστε όλοι απόλυτα ελεύθεροι να επιλέξουμε ό,τι θέλουμε. Η δύναμη βρίσκεται τώρα στα χέρια σας και εσείς είστε αυτοί που επιλέγετε πώς θα τη χρησιμοποιήσετε στη δική σας ζωή. Μπορείτε να διαλέξετε: Να έχετε μια πιο ευτυχισμένη ζωή σήμερα ή να το αναβάλετε για αύριο. Τι είναι καλύτερο; Εσείς επιλέγετε.
“Πώς το Μυστικό άλλαξε τη ζωή μου” Rhonda Byrne εκδόσεις Πεδίο
