Οι καταιγίδες νερό για να καθαρίσει η όραση σου
Ο σεισμός χαλασμένη νότα χορεύει μαζί σου
Η φωτιά ζεστή κουβέρτα της νύχτας του Φλεβάρη
Η πλημμύρα θάλασσα για να κολυμπήσεις δίχως βάρη
Ο γκρεμός βάθρο για να βγάλεις κρυμμένα φτερά
Η ομίχλη γύρω σου θολωμένα γυαλιά
Το υπόγειο αναποδογυρισμένη θέα
Η πληγή άγγιγμα ενός άμαθου συγγραφέα
Η μοναξιά σου μια φάρσα φίλων για να νομίζεις πως σε ξεχάσαν
Το πάτωμα που αγκαλιάζεις βήμα που τόσοι και τόσοι χασαν
Ανοιγμένα ρουθούνια για να παίρνεις καλύτερα αέρα
Κομμένη ανάσα από κυνήγι σε μονόχρωμη σκακιέρα
Σφιγμένα δόντια χαμόγελο κρυμμένο
Ματωμένα χείλη από μπογιές βαμμένο
Κουλουριάζεσαι γιατί έχει κρύο
Μουρμουράς χωρίς να παίζει κάτι στο ηχείο
Έχει κρύο
Έχει κρύο γιατί για σένα πια ξημέρωσε.
Έχει κρύο γιατί τίναξες την κουβέρτα του Φλεβάρη.
Έχει κρύο γιατί το πάτωμα έγινε βόλτα στο Bαρδάρη.
Σηκώνεσαι κιόλας
Το βλέπω
Σηκώνεσαι δίχως να ακουμπάς τοίχους και να ψάχνεις χέρια
Το βλέπω
Είσαι εσύ που ξεσκονίζεις τους ώμους από τη σκόνη του χθες
Το βλέπω
Είσαι εσύ που πετάς την πυξίδα, ξέρεις πια καλό σημάδι
Σε ποιον μιλάς;
Κάποιον παλιό εαυτό χαιρετάς
Το βλέπω
Ξεκινάς
Σε βλέπω
Προχωράς….. Προχωράς!
Photo: Author/Depositphotos
