Πάμε μια βόλτα.
Βάλε στο πίσω κάθισμα φόβους, ανασφάλειες και όλα αυτά που καταπίνουν την ενέργειά σου.
Για οδηγό μην αφήσεις κανέναν. Είναι δική σου η ζωή, μην το ξεχνάς!
Κάνε συνοδηγό σου τη χαρά, την αισιοδοξία, κάποιον που σε κάνει να χαίρεσαι που υπάρχεις.
Και ξεκίνα.
Πήγαινε ως εκεί που ονειρευόσουνα να πας.
Κάνε όλα αυτά που ευχόσουν και παρακαλούσες κάποτε να μπορέσεις να κάνεις.
Ζήσε τέρμα, πάτα το γκάζι γι’ αυτό.
Φρέναρε και σταμάτα όπου χρειάζεται περισσότερο προσοχή, όπου υπάρχει λόγος, όταν η ψυχή σου από μόνη της επιζητά μία στάση.
Πολλές φορές δε θα μοιάζει με βόλτα.
Θα είναι σκοτάδι και δύσκολα.
Μα πάλι θ’ αλλάξει αυτό.
Θα συνεχίσεις τη βόλτα.
Γιατί αδιάκοπα κάπως έτσι συμβαίνει στη ζωή μας.
Γκαζώνουμε όταν είμαστε καλά, φρενάρουμε στα δύσκολα, σταματάμε για κάτι σημαντικό. Μα όπως κι αν είναι τα πράγματα έρχεται η στιγμή που συνεχίζουμε
και πάλι.
Γι’ αυτό σου λέω.
Πάμε μια βόλτα.
Photo: Author/Depositphotos
