Μια αίσθηση νοσταλγίας μαζί με τις πρώτες βροχές που δειλά δειλά εμφανίζονται σε κάνουν να αναπολείς τα μπαλκόνια του Αιγαίου που το καλοκαίρι πλημμύριζαν από ζωή, που το βλέμμα ατένισε τη θάλασσα, που χαμόγελα άστραψαν στο φακό, που ο αέρας ανακάτευε μαλλιά, που ο ήλιος έδυε. Στάσεις της σκέψης. Μεσοπέλαγα… κάπου, “εκεί”… σαν τις ψιχάλες της βροχής οι σκέψεις στο μυαλό μου, να σκέφτομαι τις αντιφάσεις της ζωής. Μικρές οι λέξεις και οι εικόνες πιο δυνατές, να βλέπουμε, να είμαστε άνθρωποι.
Advertisment
– Σκέφτομαι, ότι δεν μπορώ να ζήσω μακριά από την θάλασσα.
– Σκέφτομαι, ότι η γη είναι τόσο μεγάλη και εγώ ζω στον δικό μου μικρόκοσμο.
– Σκέφτομαι, ότι μερικές φορές αναλώνομαι σε καταστάσεις που δεν έχουν κανένα νόημα τελικά.
Advertisment
– Σκέφτομαι, ότι αν όλοι ήμασταν ακριβώς το ίδιο πανομοιότυποι άνδρες γυναίκες, το κριτήριο της έλξης θα ήταν καθαρά από την αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου και όχι από την εξωτερική μας εμφάνιση.
– Σκέφτομαι, ότι αν σκεφτώ και άλλο ίσως να ανακαλύψω πράγματα για τον εαυτό μου, που να μην μου αρέσουν.
– Σκέφτομαι, ότι αν όντως τα ανακαλύψω ίσως να μην κάνω τίποτα για τα να διορθώσω τις ατέλειες μου ή ότι ίσως να απογοητευτώ πάνω στην προσπάθεια. Και επίσης σκέφτομαι ότι αν όντως τα διορθώσω θα νιώσω περήφανος!
– Σκέφτομαι πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα! Οι σκέψεις ξεπηδάνε χωρίς να με ρωτάνε! Θα ήθελα για μια στιγμή να μην σκέφτομαι! Ίσως εκείνη την μοναδική στιγμή να νιώσω γαλήνη και ηρεμία!
– Σκέφτομαι, πως η ανατολή είναι από τα ομορφότερα πράγματα και σκέφτομαι με ποιον άνθρωπο θέλω να μοιραστώ πολλές τέτοιες ανατολές.
– Σκέφτομαι, ότι οι έρωτες που άρχισαν όμορφα και τελείωσαν άσχημα, έγιναν ακριβώς για να τους πεθυμήσουμε και να αναγνωρίσουμε πως κάποτε υπήρξαμε βαθιά και αληθινά ευτυχισμένοι.
– Σκέφτομαι, τα λόγια του Σεφέρη που είχα πει κάποτε σε έναν φίλο: “Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους, όσο και να παίζουν με τα χρώματα είναι όλοι τους μαύροι. – Διάλειμμα χαράς – “.
– Σκέφτομαι, ότι μπορεί να ερωτευτείς κάποιον και να συναρπάσει μόνο από τον χαρακτήρα του, γιατί αυτό είναι το ατού του και όχι η εμφάνισή του, μα σκεφτείτε τι θα γίνει τελικά όταν καταλάβετε ότι και ο χαρακτήρας τελικά είναι τόσο άσχημος όσο η εμφάνισή του.
– Σκέφτομαι, όλα τα όμορφα που έχω περάσει και τα συγκρίνω με τα άσχημα, πάντα το ίδιο συμπέρασμα βγάζω δυο στιγμές ευτυχίας έχουν πιο δυνατά συναισθήματα από χρόνια πόνου και δυστυχίας.
– Σκέφτομαι, ότι όλα τα άσχημα πράγματα στην ζωή μας συμβαίνουν για κάποιο λόγο, και ψάχνω να βρω αυτό τον λόγο, ξεχωριστά για τον κάθε ένα.
– Σκέφτομαι, πόσο τυχερός είμαι μέσα στην ατυχία μου, με αρκετούς πολύ καλούς φίλους, με τους γονείς μου, με τον εαυτό μου, με τα ελαττώματα, τις παραξενιές και τις εμπειρίες που έχω κερδίσει αυτά τα λίγα χρόνια. Κυρίως όμως προσπαθώ να σκεφτώ και να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς πόνο, χωρίς δυστυχίες, χωρίς ανούσιες εξουσίες, χωρίς αδικία, χωρίς πείνα – αρρώστιες – πολέμους, χωρίς ρατσισμό, χωρίς “ανθρώπινα πάθη – λάθη”, χωρίς θύτες και θύματα, χωρίς δάκρυα δυστυχίας, χωρίς την ανάγκη των νόμων, χωρίς αυτά που με ενοχλούν και με πονάνε, χωρίς αυτά που αγωνίζομαι κάθε μέρα να διώξω! Κι όπως μου έλεγε ένας δάσκαλος μου: “Σκέφτομαι άρα υπάρχω” = λάθος, το σωστό είναι “Σκέφτομαι άρα νοώ, νοώ άρα υπάρχω”.
– Σκέφτομαι, σκέφτομαι; Μήπως σκεφτόμαστε τόσο πολύ… που ξεχάσαμε να ανασάνουμε;
Photo: Author/Depositphotos
- Όσα σε κάνουν άνθρωπο και όσα ποτέ δεν σκέφτηκες - 24 Ιουλίου 2018
- Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα - 28 Ιουνίου 2018
- Τόλμησα να… ονειρογευτώ! - 28 Μαΐου 2018
