Αν θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την κοινωνία, τις επιχειρήσεις, τις οικογένειες, θα ανακαλύπταμε ότι πίσω από όλα αυτά που ακούμε στην καθημερινότητα, που συζητούμε, που πιστεύουμε, ακόμα και για την κρίση, ο νούμερο 1 παράγοντας ποιος είναι; Είναι η κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων. Η κρίση αξιών.
Πλέον οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πάρα πολύ επιφανειακές. Αν λοιπόν σε ρωτούσα “Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήρες τηλέφωνο έναν φίλο σου και είχες πραγματικά ενδιαφέρον γι’ αυτόν χωρίς να είσαι στο Facebook, χωρίς να είναι το μυαλό σου κάπου αλλού, που τον άκουγες με την καρδιά σου και όχι με το μυαλό σου;” τι θα μου έλεγες;
Advertisment
Αν σε ρωτούσα “Στο κινητό σου πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που εάν τους έπαιρνες για να τους πεις, όχι ότι έχεις ένα πρόβλημα αλλά ότι έχεις μια χαρά μέσα σου, θα ήταν εκείνη την στιγμή εκεί για εσένα για να μοιραστείτε αυτή την χαρά μαζί;”
Από την άλλη θα δούμε πάρα πολλούς τσακωμούς, ζευγάρια, φίλους, συνεργάτες… Πολλές πολύ καλές επιχειρήσεις και επαγγελματικές ιδέες σταματούν γιατί σταματάει η συνεργασία, η ανθρώπινη συνεργασία, μεταξύ των στελεχών ή των επιχειρηματιών. Και το ίδιο συμβαίνει στις οικογένειες. Τα διαζύγια αυτή την στιγμή έχουν εκτοξευθεί. Αντιδράμε οι άνθρωποι. Σε ό,τι και να γίνει αντιδράμε. Και στο τέλος; Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Μοναξιά.
Βλέπεις γυναίκες να θέλουν έναν άνδρα δίπλα τους και άνδρες να θέλουν μια γυναίκα. Όταν τους ακούς μεμονωμένα λες “Αν είναι δυνατόν” και όμως στο δια ταύτα κανένας δεν μπορεί να μονοιάσει με κανέναν. Και είναι υπερβολή το ότι κανένας δεν μπορεί να μονοιάσει με κανένα, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Advertisment
Δεν θα ξεχάσω όταν άρχισα να μαθαίνω τις γνώσεις όσον αφορά το coaching και το πως μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους ανθρώπους. Ενθουσιάστηκα! Με αποτέλεσμα, ειδικά για έναν φίλο μου, αξέχαστο, κάθε φορά που γινόταν κάτι συνέχεια του έλεγα “Κάνε αυτό”, “Κάνε το άλλο” κλπ… με ερωτήσεις, με συμβουλές… Και ξέρεις τι κατάλαβα; Αλλά πολύ μετά. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν είναι όλα για όλες τις στιγμές. Αυτός ο φίλος μου άρχισε να πιέζεται ενώ εμένα η πρόθεση μου ήταν να τον βοηθήσω. Αυτός ο φίλος μου άρχισε να απομακρύνεται, να απομακρύνεται, να απομακρύνεται… γιατί η παρέα μας άρχισε να γίνεται “συμβουλευτική”.
Αλλά δεν ρώτησα ποτέ τον εαυτό μου:
α) “Μάνο, θέλει να βοηθηθεί;”
β) “Μάνο θέλει να βοηθηθεί από εσένα;”
γ) “Μάνο είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για να βοηθηθεί;”
δ) “Μάνο πόσες φορές άνθρωποι σε έχουν συμβουλέψει, σου πρότειναν κάτι και ένιωσες πίεση ή ένιωσες μια απομάκρυνση γιατί δεν υπήρχε η συναισθηματική κατανόηση εκείνη την στιγμή;”
Και τότε διαπίστωσα ότι αυτό είναι που μας απομάκρυνε με τον φίλο μου.
Έτσι λοιπόν, προτού συμβουλέψεις κάποιον, ακόμα κι αν ξέρεις ότι έχεις δίκιο, ακόμα και αν τον βλέπεις να “καταστρέφεται”, καταρχήν άφησε τον να στο ζητήσει ή ζήτησε του την άδεια του. Αλλιώς είναι παραβίαση. Είναι σαν να παραβιάζεις τον συναισθηματικό του κόσμο. Πώς θα σου φαινόταν να ερχόμουν στο σπίτι σου και να έμπαινα μέσα απλά και μόνο επειδή ήξερα να μπω;
Γιατί καμιά φορά όταν ο άλλος είναι ευάλωτος και είναι και φίλος μας, ξέρουμε πως να διεισδύσουμε στον συναισθηματικό του κόσμο και αυτό πολλές φορές είναι “βιασμός”. Το βάζω σε εισαγωγικά. Είναι σκληρή λέξη, όμως υπόκειται σε τέτοια πίεση ο άλλος που δεν μπορεί να ανταποκριθεί και για να προστατέψει τον εαυτό του απομακρύνεται. Πολλές φορές οι άνθρωποι θέλουμε να βοηθήσουμε και συνήθως αυτά που θέλουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας τα λέμε πολύ πιο εύκολα στους άλλους ανθρώπους τείνοντας να τους καθοδηγούμε.
Άρα λοιπόν, για να μην χαλάσει η σχέση σου, αυτό που πρέπει να κάνεις, αν δεν το κάνεις ήδη, είναι το εξής: Ή να σε ρωτήσουν την άποψη σου, να ζητήσουν την βοήθεια σου ή αν βλέπεις κάτι και θέλεις να πεις κάτι να ρωτήσεις “Έχω την άδεια σου να σου προτείνω κάτι;”, “Θα μπορούσα να σου προτείνω κάτι;”
Και ένα μυστικό:
Να λες τόσα μέχρι εκεί που αντέχουν. Γιατί; Χρειάζεται να αναπτύξεις την ικανότητα της ενσυναίσθησης. Και προς Θεού, μπορεί και να την έχεις ήδη. Αν την έχεις είναι τέλειο. Αν δεν την έχεις όμως… Ας δούμε τι σημαίνει ενσυναίσθηση. Ενσυναίσθηση σημαίνει να μπορείς να νιώθεις μέχρι που μπορεί να πάει ο άλλος, μέχρι τι μπορεί να ακούσει ο άλλος και τι μπορεί να διαχειριστεί. Γιατί πολλές φορές και το πολύ είναι το ίδιο δύσκολο ή επώδυνο όσο το λίγο ή το καθόλου.
Άρα λοιπόν αυτό που χρειάζεται να κάνεις τώρα είναι να αρχίσεις να παρατηρείς στον εαυτό σου: Πόσες φορές συμβουλεύεις; Πόσες φορές κάνεις ερωτήσεις στους άλλους ανθρώπους; Και να αρχίσεις να νιώθεις τους άλλους ανθρώπους και να βλέπεις εάν μπορούν, εάν αντέχουν και εάν είναι έτοιμοι για αυτό που εσύ θεωρείς σωστό. Γιατί καμιά φορά ξέρεις, αυτό που είναι σωστό για εσένα μπορεί να είναι λάθος για τον άλλον. Όχι γιατί είναι λάθος γενικότερα αλλά γιατί ο άλλος δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Και αν δεν μπορώ να υποστηρίξω κάτι το πρώτο που θα κάνω είναι να απομακρύνω εσένα εάν δεν καταλαβαίνεις ότι εκείνη την στιγμή εγώ περνάω μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Άρα λοιπόν ανέπτυξε την ενσυναίσθηση σου. Ανέπτυξε την σχέση σου. Ρώτησε την άδεια τους ή περίμενε την άδεια τους και τότε θα δεις πως οι σχέσεις σου θα αρχίσουν να αποκτούν περισσότερο νόημα με αποτέλεσμα καλύτερες φιλίες, καλύτερες σχέσεις, καλύτερες επαγγελματικές συνεργασίες και στο τέλος της ημέρας καλύτερη ποιότητα ζωής.
Photo: Author/Depositphotos
- Πώς να απελευθερωθείτε μια για πάντα από τις κρίσεις πανικού - 5 Μαΐου 2020
- Μπορώ να θεραπεύσω τις ψυχοσωματικές ασθένειες; - 7 Φεβρουαρίου 2019
- Να είσαι ο εαυτός σου. Μην γίνεις μια φθηνή απομίμηση ενός ειδώλου - 16 Ιανουαρίου 2019
