«Το παραδέχομαι. Σε πόνεσε. Σε πλήγωσε όσο κανείς άλλος. Έγινε σκληρός απέναντί σου. Αναπάντεχα ξένος. Ξαφνικά, άλλαξε τόσο, που δεν μπορούσες να πιστέψεις αυτό που έβλεπες και άκουγες…»
Ο καθένας μας μπορεί να έχει βιώσει σκληρές συμπεριφορές. Συμπεριφορές που δεν άξιζε και που τον γέμισαν πίκρα και απογοήτευση. Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτείς ότι ο άνθρωπος που αγάπησες, μεταλλάχτηκε σε έναν άλλο άνθρωπο… σκληρό και απόμακρο. Κι όμως, αυτό μπορεί να συμβεί σε όλους μας, να μεταλλαχτούμε σε έναν άλλο άνθρωπο και για τον άλλο άνθρωπο.
Advertisment
Αν σκεφτείς, θα δεις ότι κι εσύ πλήγωσες, κι εσύ πόνεσες τον άλλο άνθρωπο, ίσως άθελά σου, όχι εσκεμμένα, γιατί πόναγες κι εσύ από τον άλλο. Όντας ελλειμματική φύση, αναζητάς από τον άλλο να εισακούσει όλες σου τις ανάγκες και να τις ικανοποιήσει, όπως το ίδιο ακριβώς περιμένει από σένα και ο άλλος, να κάνεις γι’ αυτόν. Κι εκεί είναι που αρχίζει η σύγκρουση.
Κανένας δεν μπορεί να σου ικανοποιήσει τις επιθυμίες, ούτε γίνεται τα πράγματα να γίνονται όπως θέλεις κάθε φορά, γι’ αυτό θυμώνεις και απογοητεύεσαι… όταν ο άλλος δεν σου κάνει τα χατίρια. Εκεί λέμε ότι δεν μας καταλαβαίνει. Κι όμως, εκεί είναι που ούτε εμείς καταλαβαίνουμε τον άλλο. Αντί λοιπόν να συνεργαζόμαστε, αρχίζουμε να τον κατηγορούμε μέσα μας. Αρχίζουμε να απογοητευόμαστε και να νομίζουμε ότι δεν μας αγαπά, ότι δεν ενδιαφέρετε πια για μας.
Πόσο μακριά όμως είμαστε από την αλήθεια… Ο άνθρωπος που μας παιδεύει, είναι αυτός που μας δίνει τα πιό ευεργετικά μαθήματα. Και αυτόν που παιδεύουμε εμείς, είναι αυτός που μέσα από εμάς, θα ωριμάσει λίγο παραπάνω και το ανάποδο. Με μια βασική προϋπόθεση όμως αυτό… να θέλει ο καθένας μας να πάρει το μάθημά του, να θέλει να ωριμάσει, να δει και να κατανοήσει τη διαδικασία.
Advertisment
Το ελαιόλαδο για να βγει από τον ευλογημένο καρπό της ελιάς, χρειάζεται να συνθλιβεί η ελιά… έτσι γίνεται και με τους ανθρώπους… χρειάζεται να συνθλιβούμε για να βγάλουμε την καλύτερη ποιότητά μας. Συνθλίβουμε και συνθλιβόμαστε… ο ένας τον άλλο… «Μου έβγαλε το λάδι», λέμε συχνά… Αν αναλογιστείτε…, ο άνθρωπος που σας έβγαλε το λάδι, είναι και αυτός που σας βοήθησε να προχωρήσετε στη ζωή σας. Μέσα από τέτοιους ανθρώπους, που μπορεί να αποτελούν και σημείο αναφοράς στη ζωής μας, η πορεία μας συνήθως αλλάζει και αφήνουμε πίσω μας συνηθισμένες και παγιωμένες συμπεριφορές. Μετά από τέτοιες σχέσεις, δεν είμαστε ποτέ οι ίδιοι.
Στην πορεία προς την ωριμότητά μας, έλκουμε στο δρόμο μας πάντα αυτό που περίπου είμαστε στο σήμερα. Όσο πιο συνειδητοί είμαστε, τόσο συνειδητοποιούμε και τα μαθήματα που παίρνουμε από τις σχέσεις μας. Όσο λιγότερο συνειδητοί είμαστε, θα επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, θα πατάμε πάνω στα ίδια μοτίβα και θα συνεχίζουμε να κατηγορούμε τους άλλους για ότι μας συμβαίνει. Το μερίδιο ευθύνης θα μεταφέρεται στον άλλον άνθρωπο και όχι στον εαυτό μας. Θα βλέπουμε μόνο πόσο μας πλήγωσε ο άλλος και όχι πόσο τον πληγώσαμε εμείς. Η ανωριμότητά μας δεν θα μας αφήνει να κατανοήσουμε τον άλλο και σα μικρό παιδί θα αντιδράμε αδυνατώντας να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά.
Αυτοί οι άνθρωποι όταν πληγώνονται, επιτίθενται στον άλλο και πολλές φορές αποφασίζουν να τιμωρήσουν και να εκδικηθούν. Ο πόνος, τους οπλίζει σε άδικες και σκληρές συμπεριφορές προς τον άλλο άνθρωπο. Μόνο που δίνοντας πόνο στον άλλο, στην ουσία γίνονται σκληροί με τον εαυτό τους. Όσο και να μη θέλουν να έχουν συνείδηση της πράξης τους, αργά ή γρήγορα, αυτή, θα τους ελέγξει.
Βαθιά μέσα σου, ξέρεις, κι ας μην το παραδέχεσαι. Μέσα μας, όλοι μας ξέρουμε… πότε πονέσαμε τον άλλο, ποιoς μας πόνεσε, ποιoν εμείς πληγώσαμε, τι ήταν και είναι ο κάθε άνθρωπος για εμάς. Η σχέση με τον άλλο άνθρωπο, είναι η ευκαιρία μας να ωριμάσουμε. Όμως δεν ωριμάζεις με τα εύκολα. Αυτά που σε παιδεύουν, αυτά είναι που σε ωφελούν. Συνήθως οι άνθρωποι αναζητούν την ευκολία στη ζωή τους. Η ζωή όμως ξέρει καλύτερα πως μέσα από τα δύσκολα μονοπάτια, έρχονται τα μεγάλα μαθήματα και δώρα.
Θυμήσου, πως όταν πληγωθείς και αποφασίσεις να πληγώσεις τον άλλο άνθρωπο, αυτό δεν θα σε θεραπεύσει. Δεν είναι λύση και φυσικά ούτε λύτρωση για σένα να πληγώσεις. Όταν έρθει η ώρα, θα το καταλάβεις. Όσο και να νομίζεις ότι είσαι καλά με αυτές τις συμπεριφορές, δεν είσαι. Ούτε μπορείς να ελέγξεις μέσα από μια τέτοια συμπεριφορά τον άλλο άνθρωπο, δίνοντάς του πόνο. Είναι ψευδαίσθηση να νομίζεις ότι είσαι ο δυνατός επειδή επιλέγεις να πληγώσεις. Στην ουσία είσαι αδύναμος να διαχειριστείς τον πόνο σου, να πάρεις το μάθημά σου και να ωριμάσεις. Θα δεις πως δυνατός είναι μόνο αυτός που επιλέγει να βιώσει τον πόνο του. Είναι ο μόνος τρόπος για να τον απελευθερώσει.
Ο Θεός θα μιλήσει μέσα σου, όπως μιλάει σε όλους μας και θα σε ελέγξει η συνείδησή σου, τη στιγμή που γνωρίζει Εκείνος και όχι εμείς. Εξάλλου το κακό δε νικιέται ποτέ με το κακό.
Δεν απελευθερώνεσαι δίνοντας πόνο στον άλλο άνθρωπο και ούτε μπορείς να βιώσεις αληθινή χαρά στη ζωή σου, έχοντας συνειδητά πληγώσει. Αν θέλεις να θεραπεύσεις τον εαυτό σου από τις πληγές σου, δυστυχώς δεν θα το καταφέρεις έτσι.
Κανένας δεν θεραπεύει τον εαυτό του πληγώνοντας τον άλλο. Το μόνο ίσως που καταφέρνει μέσα από αυτό, είναι να βοηθήσει τον άλλο άνθρωπο να θεραπευτεί… ποτέ όμως τον ίδιο του τον εαυτό…
- «Μην έρχεσαι κοντά» σου λέγανε κάθε φορά που άπλωνες το χέρι σου… - 15 Νοεμβρίου 2024
- Όταν το τραύμα γίνεται θαύμα! - 29 Οκτωβρίου 2024
- Ο Δεκέμβριος δεν είναι ένας μήνας για φωτάκια και λαμπιόνια… Είναι ο μήνας της Αναγέννησης! - 28 Δεκεμβρίου 2023
