«Στη γειτονιά μου είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος θέση να παρκάρει το αυτοκίνητό του. Για τον λόγο αυτό, παρκάρουμε συχνά πάνω στο πεζοδρόμιο ενός στενού δρόμου, ώστε να αξιοποιούμε και τις δύο πλευρές. Το κάνουμε όλοι.
Κάποια μέρα που είχα παρκάρει κι εγώ εκεί, όταν πήγα να το πάρω, βρήκα μια κλήση από την αστυνομία. Την ώρα που τη διάβαζα, με πλησίασε ένας γείτονας που διατηρεί κατάστημα στη γειτονιά και μου εξήγησε ότι κάποιος είχε καλέσει την αστυνομία, διότι δεν μπορούσε να περάσει από αυτό το πεζοδρόμιο. Τον συγκεκριμένο γείτονα τον γνωρίζω. Ψωνίζω αρκετά συχνά από το μαγαζί του. Είναι πάντοτε ευγενικός και εξυπηρετικός.
Advertisment
Με πληροφόρησε λοιπόν ότι είχε κάποιον γνωστό ο οποίος μπορούσε να μου διαγράψει την κλήση. Θα έπρεπε απλώς να συμπληρώσω μια αίτηση στην οποία θα υποστήριζα ότι το αυτοκίνητο είχε πάθει κάποια μηχανική βλάβη και για τον λόγο αυτό το είχα αφήσει στο πεζοδρόμιο. Επειδή με είδε επιφυλακτικό, μου επανέλαβε την πρόταση και μάλιστα προσφέρθηκε να πάει ο ίδιος να πάρει την αίτηση που έπρεπε να συμπληρώσω. Τον ευχαρίστησα και έφυγα γεμάτος σκέψεις.
Αυτό το περιστατικό είναι ένα από τα πολλά τα οποία όλοι γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν γύρω μας. Είμαστε όλοι πρόθυμοι να εξυπηρετήσουμε το συγγενή, φίλο ή γνωστό μας, ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι λέμε ψέματα και παραβιάζουμε τον νόμο. Οι προθέσεις μας είναι ευγενικές. Όμως αυτό αποτελεί την έκφραση της κατακερματισμένης κοινωνίας μας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τις ομάδες των δικών μας ανθρώπων που περιέγραψα πριν».
Περίμενα με ανυπομονησία τη συνέχεια. Τι είχε κάνει με την κλήση;
Advertisment
«Γνωρίζεις ότι στη ζωή μου προσπαθώ να είμαι ένας ακέραιος άνθρωπος, συνεπής με τις προσωπικές του αξίες. Παρ΄όλα αυτά αμφιταλαντεύτηκα. Είναι μια δύσκολη οικονομική περίοδος για μένα και δεν μου περισσεύουν χρήματα. Η πρόταση έγινε από έναν ευγενικό κύριο που γνωρίζω εδώ και καιρό. Επιπροσθέτως, μου έχει προσφέρει πολλές φορές, δωρεάν, προϊόντα από το κατάστημά του. Και αυτό που πρότεινε είναι κάτι που το κάνουν όλοι. Αποτελεί λοιπόν μια αποδεκτή συμπεριφορά στην κοινωνική ομάδα που ανήκω. Πόσο εύκολο ήταν να διαφοροποιηθώ;
Η εσωτερική πίεση που βίωσα ήταν μεγάλη. Βαθιά μέσα μου όμως ένιωθα ότι δεν έπρεπε να το κάνω. Και δεν το έκανα. Πιστεύω ότι από τις επιλογές που κάνουμε όταν δεν μας βλέπει κανείς, όταν γνωρίζουμε ότι δεν θα μας ζητήσει κανείς τον λόγο, φαίνεται ποιοι πραγματικά είμαστε. Και δεν αναφέρομαι στις επιλογές που είναι κατακριτέες από πολλούς – δυστυχώς όχι όλους -, όπως για παράδειγμα εάν θα καταπατήσουμε ή θα κάψουμε το δάσος, θα ζητήσουμε χρήματα κάτω από το τραπέζι για να κάνουμε τη δουλειά μας ή θα εκμεταλλευτούμε τους μετανάστες που έχουν ανάγκη.
Καθημερινά έχουμε να πάρουμε πολλές, μικρότερης εμβέλειας αποφάσεις, π.χ. εάν θα παρκάρουμε παράνομα, εάν θα κλείσουμε το πεζοδρόμιο ή το δρόμο, εάν θα κρατήσουμε τα επιπλέον ψιλά που μας έδωσε κάποιος κατά λάθος, εάν θα κλέψουμε τη σειρά κάποιου στην ουρά. Αυτές οι μικρές επιμέρους επιλογές κάνουν τη διαφορά στα μεγάλα ζητήματα.
Εάν καλλιεργούμε την υπευθυνότητα και την ακεραιότητά μας συνειδητά μέσα από αυτές τις επιλογές που κάνουμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση ή αναγνώριση, καλλιεργούμε την ευγένεια, το ήθος, το αίσθημα ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους, ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα κάνεις κάτι το οποίο μια φωνή μέσα σου λέει ότι δεν είναι σωστό, ξανασκέψου το και μην το κάνεις. Είναι μια ασήμαντη φαινομενικά επιλογή, η οποία όμως επιφέρει, σε συνάρτηση με τις επιλογές των υπολοίπων, μια σημαντική διαφορά.
Εγώ μετά από εκείνο το περιστατικό, δεν έχω παρκάρει ξανά στο πεζοδρόμιο. Πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη που έχουμε όλοι να επηρεάζουμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας στην καθημερινότητά μας. Είναι αυτές οι επιλογές στα μικρά ζητήματα οι οποίες κάνουν τη διαφορά στα μεγάλα.
Εάν λοιπόν ονειρεύεσαι μια διαφορετική κοινωνία, που θα υποστηρίζει τη συναισθηματική ευημερία και αξιοπρέπεια όλων ανεξαιρέτως των μελών της και θα διέπεται από τις αξίες του σεβασμού, της ελευθερίας, της υπευθυνότητας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, ξεκίνα από σένα.
Γίνε εσύ ο πολίτης που θα συμβάλλει στο να δημιουργηθεί αυτή η κοινωνία.
“Τα δύσκολα να τα κοιτάς στα μάτια” Αναστασία Κλαδευτήρα εκδόσεις Διόπτρα
